here with me ☆ /Chanmin

Bölüm 6 ★

"Sınav nasıldı seung?"

Matematik sınavdan çıkmıştık ve şimdi jisungun yanına kantine inmiştim.

"Her zamanki gibi."

"Mükemmel yani?" dediği anda gözlerimi devirdim.

Aniden gözüme yere üzgün bir şekilde bakan chan çarptı. İyi görünmüyordu bir sorun olduğu belliydi. Yanına gitmek için adım attığım sırada sarı saçlı bizim yaşlarımızda bir çok hızlıca koşup chan e sarıldı. Ne olduğunu anlayamamışken chan de çocuğun sarılışına karşılık verdiğinde adımlarım anında kesildi. Bu çocukta nereden çıkmıştı ki şimdi onu daha önce gördüğümü sanmıyordum.

"seung nereye bak-" dediği sırada benim baktığım yere bakmış olacak ki aniden sustu.

"ovvv eee şey öyle bakma seung belki bizim gibi arkadaşlardır."

"Nasıl bakıyormuşum ki ben?" 

"Her an çocuğun üstüne atlayıp saçını başını yolacakmış gibi."

"Yoo saçmalama ne alakası var." Söylediğime ben bile inanmamıştım. Daha önce hiç böyle bi duygu hissetmemiştim ama gerçekten iğrenç olduğuna çoktan karar vermiştim.

...

Kulaklığımı taktığım gibi okulun kapısından dışarı çıktım. Çıkış saatiydi ama tuvalete uğradığım için kalabalık çoktan azalmıştı.

Bir kaç adım attıktan sonra karşıya geçeceği esnada yaya geçidinin ortasında dikilmiş olan chan'i gördüm.
Onu daha önce hiç böyle görmemiştim dünyası gerçekten kararmış gibiydi.

Trafik lambasına baktığımda yeşil ışığın yanmasına 5 saniye kaldığını gördüğüm an yolun ortasına koşarak chan'i kollarından sarsıp kendine getirmeye çalıştım. Arabaların haraketlendiğini görmemle chan'le beraber kendimi kaldırıma sürüklemem bir oldu.

Chan sanki bir rüyadan uyanmış gibi ne olduğunu anlamayarak etrafına bakınırken benim yüzümde bir müddet oylandı. Gözleri doluydu ve sanki söylediğim en ufak bir cümlede ağlamaya başlayacak gibi duruyordu.

Ama ben bir şeyler söylemek yerine kaldırımda oturan chan'e eğilip ona sıkıca sarıldım. Böyle anlarda zaten kötü olan birine sorular yığdırmayı ya da sürekli bir şeyler konuşmayı anlamsız buluyordum. Bunun yerine o kişiye sarılmanın karşıdakine ne kadar iyi geldiğini de biliyordum.

Bir dakika kadar kaldırımda chan'e sarılarak oturdum. Yoldan geçen insanların göz odağında olduğumuzu biliyordum ama bu asla umrumda değildi. Şuan kafamdaki tek şey chan'i bu hale getiren şeyin ne olduğuydu. Onu böyle görmek bile kalbimi acıtmıştı. O benim gözümde hep cıvıl cıvıl konuşan birisiydi bu halini görmek hiç hoşuma gitmemişti. Ve şun söylemeliydim ki ağlamak ona hiç yakışmıyordu,böyle masum bir yüzde gözyaşları olmamalıydı.

...

Elimdeki su şişesiyle bankta omzuları düşük bir şekilde oturan chanin yanına doğru ilerledim. Elimdeki su şişesini ona uzattığımda bakışları bana döndü. O gözlerindeki yorgunluğu gördüğüm an onu sarıp sarmalamak istedim,hiç bir kötülük ona yaklaşamasın istedim.

Su şişesinin kapağını açıp bir kaç yudum içti.

"Hayat herkes için mi bu kadar yorucu yoksa sadece bizler için mi bu kadar adaletsiz?"

Sorduğu soruyla beraber ona bakarken düşünmeye başladım. Böyle bir soru daha önce aklıma gelmemişti.

"Emin değilim çünkü kimse kimsenin neler yaşadığını bilmiyor. Acısını gülerek saklayan çok fazla insan var. O maskenin altında neler olduğun hiç kimse bilemez bu yüzden biz o maskeyle karşıdakinin gerçekten mutlu olduğunu sanarız yalnızca."

"Sen de mi maske takanlardansın seungmin?"

"Hayır chan ben olduğum gibiyim ne maskem var ne de yaşadıklarımı birileri rahatça anlayabiliyor. Ben dışarıdan bakıldığında neysem oyum."

Tatlı bir şekilde gülümsedi.Bu çocuk neden böyle gülümsüyordu,sanki o gülümsediği bütün zamanlarda hayata yaşamaya dair sebepler varmış gibiydi. Hayır seungmin yapma bunlar sadece anlık hisler kendini kaptırmamalısın diye geçirdim içimden.

"Peki sen chan? Seninde taktığın bir masken var mı?"

Kafasından ne geçti bilmiyorum ama hiç hoş olmayan bir gülümseme gördüm yüzünde.

"Benim hayatım sadece bir değil birden fazla maskeden oluşuyor seungmin."

"Peki bir gün o maskenin ardındaki gerçek seni görebilir miyim?"

Bana dönüp sıcak bir şekilde gülümsedi.

"Bence sadece sen görüp anlayabilirsin seungmin."

-----------

umarım sıkılmıyorsunuzdur yaa. yine kendimden bir şeyler yazdığım bir bölümdü hala benimleyseniz çok teşekkür ederimm