here with me ☆ /Chanmin

Bölüm 7 ★

chan:

Senden hiç bir zaman çekinmedim seungmin bu yüzden içimdekileri rahat bir şekilde anlatacağım. bugün gördüğün bambaşka ben aklını karıştırmış olmalı haklısın sana o yönümü göstermek istemezdim özür dilerim ama artık kafanda soru işareti kalmasın istiyorum.

annemi ve babamı yaklaşık sekiz yaşındayken bir araba kazasında kaybettim.

o günden beri babaannemlerle kalıyorum ve açıkçası bu beni çokça yıprattı.
onların kanından canından olmama rağmen beni o kazadan sorumlu tuttular sanki annemle babamın ölümüne sebep olmuşum gibi davrandılar.Kazadan beni sorumlu tutmalarının tek sebebi ise o gece benim yüzümden dışarı çıkmamız. O günden sonra bir daha asla sevemediler beni.

eve her geldiğimde bana iğrenerek baktılar sanki bir çöpmüşüm gibi sanki bir katilmişim gibi hissettirdiler seungmin

beni insanların kendilerini kınamasından korktukları için yurda veremediler keşke yurda verselerdi seungmin belki bu kadar yıpranmazdım

bugün ise sabah bir kavgayla beraber evden kovdular beni ve senden ayrıldıktan sonra eve gitmedim,gidemedim
aslında beni kovdukları için üzülmüyorum seungmin o evde annemlere dair çok fazla anı vardı sadece artık o anıları göremeyecek olmak üzüyor beni
şuan nerede olduğumu merak ediyorsundur belki en büyük kuzenimin kendine ait evi var bir müddet burada kalacağım normalde bunları anlatmak canımı yakabilirdi ama beni anladığını bildiğim için şuan iyi hissediyorum seungmin çünkü bugün bana olan bakışlarında o ilgi ve sevgiyi gördüm her bir günüme seni görebilmek için uyanıyorum seungmin çünkü hayat sadece sen varken yaşanılabilir gibi sanki sadece sen varken nefes alabilirmişim gibi...
Hislerimi öğrendikten sonra benden uzaklaşmandan o kadar korktum ki ve hâlâ da korkuyorum ama artık içimde kalmasın istiyorum
Seni hiç kimsenin sevemeyeceği kadar çok seviyorum seungmin lütfen benden uzaklaşma

Tek tanem𖤐:
Seni asla bırakmayacağım,
Senden asla ayrılmayacağım chan.

Telefonu kapattım ve yatağımın bir köşesine fırlattım. Kendime dürüst olmalıydım çünkü chane karşı bir şeyler hissettiğimin ben de farkındaydım ama bunu kabullenmek istemiyordum sebepsizce. Bu histen korkuyordum çünkü. Daha önce hiç aşık olmamıştım ama şuan bu hissin aşk olmayacağını bilemeyecek kadar aptal değildim. Artık chane karşı bir kaç adım atmalıydım ve onun yanında olduğumu hissettirmeliydim. Evet yarın yeni bir başlangıç yapacaktım ve bunun için oldukça hazırdım.

...

Kulaklığım yine kulağımda ve ben yine okul yolundaydım. Bu sefer kulaklarımda farklı bi nelodi vardı.

"When did it end? all the enjoyment.
I'm sad again,don't tell my boyfriend."

Devamında gözlerimi kapattım.

"İt's not what he's made for.
What was l made for?"

Hepimizin bir yaratılış amacı vardı ama elbette ama çoğumuz henüz bu amacı bulamamıştık. Gerçekten biz ne için yaratılmıştık?

Yol boyu bunu düşündükten sonra okula çoktan ulaştığımı farkettim.
Derin bir nefes alıp okulun bahçesinden içeriye adımımı attım.
Bahçeye biraz göz gezdirdiğimde aradığım simayı sonunda buldum.
Chan bi bankta oturmus telefona bakıyordu. Anlık bi cesaretle konuşmayı ilk ben başlatmak için yanına ilerledim.

"Günaydınnn. Nasılsın?"

Chan şaşkın bi şekilde kafasını kaldırıp yüzümü gördüğü anda gülümsedi. Ona gülümsemek gerçekten çok yakışıyordu ve bi daha onu asla ağlarken görmek istemiyordum.