Chan in ani sorusuyla dona kalmıştım. "Çıkmak" benim sözlüğümde asla yer almayan bir kelimeydi. Ya da "aşk" "sevgili" "sevilmek" bu duyguların hiç biri hakkında gram bir fikri olmayan bana bu soruyu sormuştu. Ve şimdi ben ciddi anlamda salak bir şekilde Chan e bakmaya devam ediyordum. Bir cevap vermem gerekiyordu ama sanki o an beynim durmuş gibiydi. Ama neyseki konuşma yetimi kaybetmemiş olacağım ki ağzımdan bir kaç cümle döküldü;
"Nasıl yani? Chan bak ben sevmek nedir bilmem sevilmeyi hiç bilmem gerçekten bu sorunun yöneltilmesi gereken son kişi bile değilim."
Chan kucağındaki kediyi yere bıraktı ve ellerimden tuttu.
"İnan bana bu sorunun yönelebileceği tek kişi benim için sensin seungmin. Kendini artık böyle görmeni istemiyorum. Sana sevmeyi de sevilmeyi de en ufak detayına kadar öğretmek istiyorum. Sana birine güvenmeyi, birilerine içini dökebilmeyi, yalnız olmaman gerektiğini öğretmek istiyorum. Ben hep seninle beraber olmak istiyorum seungmin."
Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde gözyaşlarımın akmasını engellemek için gökyüzüne baktım. Neden ağladığım hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu ama karşımdaki çocuğun dediklerini yapacağı hakkında içimde garip bir his vardı.
Chan çenemden nazikçe tuttu ve yüzümü yüzüne çeviridi. Ve tek bir soru sordu;
"Bana güveniyor musun seungmin?"
Hiç bir şey söylemeden tereddüt bile etmeden sakince kafamı salladım. Ve bu benim için evet seninle çıkabilirim demekti.
Chan de tam da düşündüğüm gibi bunu anlamış olacak ki gözlerime uzun uzun baktıktan sonra beni kendine çekip sıkıca sarıldı. Gözlerimi kapattım ve kokusunu içime çektim. O kadar güzel kokuyordu ki bunun kendi kokusu olduğuna emindim. Kollarımı beline sarıp sarılışına karşılık verdim. Kendimi hiç olmadığı kadar güvende hissediyordum ve sanki hayatımın sonuna kadar o şekilde chane sarilabilirdim.
Bir kaç saniye o şekilde kaldık chan geri çekildiğinde sarılmanın bitmesine üzülmüştüm ama elimden tutup beraber sahilde yürümeye başladığımızda bunun asla son olmayacağını hissetmiştim.
Deniz karşısında kayalıklara oturmuş, Chan omzuma yatmıştı ve biz beraber gün batımını seyrediyorduk. Hayatımda hiç olmadığı kadar huzurluydum öyle ki şuan eve gidince annemin "sen neredeydin bu saate kadar?" başlıklı azarlarini bile düşünmüyordum.
Gözümün daldığı bir anda chan yanımda haraketlenip cebinden telefonunu çıkardı. Ne yaptığını anlayamazken telefonundan arka kamerasını açtı ve bana döndü. Poz ver demesiyle o an sadece dudağımın ucuyla ufak bir şekilde gülümseyebilmiştim. Chan telefonu indirip çektiği fotoğrafa bakarken
"Neden çektin ki?" diye sordum.
"Bugün özel bir gün neden çekmeyeyim ki?" dedi ve tekrar ön kamerayı açtı omzuma yaslandı ve alt açıdan tatlı tatlı gülümsediği bir fotoğraf daha çekti.
Hâlâ omzumdayken fotoğrafı açıp kıkırdayarak bir kaç saniye baktı. Gerçekten çok şapşal ama bir o kadar da tatlı çıkmıştı. Fotoğraflardan çıkıp Spotify a girdi ve we fell in love in october şarkısını açtı.
Bu şarkının olayını daha önce görmüştüm ve bugünün 1 Ekim olduğunu daha yeni hatırlamıştım. O ana kadar anlam veremedigim şarkıyı chanin sesiyle beraber dinlediğimde aslında dünyanın en huzurlu şarkısı olduğunu farkettim.
Chan ellerimi bırakmadan omzuma yaslı bir şekilde şarkıya eşlik ediyordu ve o anın bitmesini asla istemedim.
Ama tabi ki her güzel şeyin bir sonu olduğunu biliyordum. Annemin aramasıyla beraber güzel bir azar yedim ve her ne kadar istemeyerek de olsa kalkmak zorunda kaldık.
El ele sakin ve sessiz bir şekilde evimin olduğu sokağa geldik.
"Ama ben senin evinin nerede olduğunu hâlâ bilmiyorum. Uzayda falan mı oturuyorsun söylesene artık."
Chan yine içten ve gamzelerini çıkarak gülümsedi.
"Benim evim tam da karşımda seungmin. Benim evim de güvenli tek alanım da sensin."
Ani cevapla sudan çıkmış balığa dönmüştüm. Ne yani sevilmek gerçekten böyle bir şey miydi? Eğer böyle bir şey se kalbimde ve karnımda hiç hoş olmayan şeyler yaşanıyordu.
"Ee şey benim gitmem lazım annem daha fazla sinirlenmeden yarın okulda görüşürüz."deyip el salladıktan sonra yine Chan den kalbimi yerinden çıkaracak bir cümle daha aldım.
"Görüşürüz tek tanem."
_______________
Arkadaslar tek tanem demesek mi anisi var 😔😔
NEYSE suan nasi ilerliyor bilmiyorum ama bölümleri yazmasi gittikce daha da zorlasiyo gibi ilhamim kayboldu resmen saka midur
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
