Yoongi
Ölümümün üstünden bir yıl ve bir ay geçmişti ve üyelerin artık daha iyi olduğunu görebiliyordum.
Tae hariç hala aynı onun için yapabileceğim hiç bir şeyin olmaması canımı sıkıyordu. Ruhum bu dünyada özgür bir biçimde geziyordu fakat yapayalnız olduğum için çok üzülüyordum.
Ölüm yıldönümümde Tae'nin beni görmüş olması kafamı oldukça fazla karıştırmıştı. Çünkü ben aynada bile kendimi göremezken o beni görebilmişti.
Bilmiyorum belkide higanbana çiçeği o görünmezlik perdesini aralayan bir araçtır?
Ah bilmiyorum ve bu gidişle kafayı yiyeceğim.
Taehyunga baktım elinde benim t shirtlerimden birisi ile uyuya kalmıştı kokum gitmesin diye bir sürü şey yapıyordu. Benim parfümümden her gün sıkıyor aynı yumuşatıcı ile kendi kıyafetlerini yıkıyorduki yanlışlıkla kendi kokusu bulaşsın istemiyordu.
Tae'nin yatağının başına çömdüm ve saçlarını sevmeye başladım.
Ben onu hissedebilirdim ama o beni hissedemezdi herkeste denemiştim beni hissetmeleri için her şeyi yapmıştım fakat bir ölü olduğum için yazarak iletişim kurmaya çalışsamda olmuyordu.
Bilmiyorum ama ben bu işin bugunu bulmaya çalışacaktım.
Onlara sesimi duyurmak için uğraşacaktım.
Çünkü... Onlara bir hoşçakal bile diyemedim.
