Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
——
Taehyung
Saatlerce ağlamıştım hayal olmasını asla istemiyordum fakat hayal olduğu konusunda Jungkook bana bir çok şey söylemişti bu yüzden bende delirdiğime inanmaya başlıyordum artık.
"Sonunda Taehyung sonunda eline çiçeği almayacaksın bir daha diye çok korktum."
Ağlayarak bana sarılan Yoongi ile şaşırmıştım.
Kafamı iki yana salladım ve kendime gelmeye çalışıp Yoongi'yi kendimden uzaklaştırdım.
"Hayır hayır sen- sen gerçek değilsin! Aklım, aklım benimle oyun oynuyor sen öldün ama..."
Tekrar ağlamaya başladım. Bu bir dejavuydu, fakat hiç hoş değildi... Dün beynimin oyun oynadığını hiç düşünmemiştim. Şimdiyse bunun bir hayal olması gerçeği vardı...
"Tae benim gerçekten bak! Öp, kokla, sarıl, dokun, gör. Ben cidden burdayım. Ölü olsam bile buradayım lütfen..."
Yoongi'nin göz yaşları ellerime düştüğünde kendime geldim gerçekti hayal olamayacak kadar gerçekti.
"Yoongi ben çok korktum inan bana çok korktum. Hayalsin diye çok korktum. Sinirlendim, kendime kızdım."
"İnanamamakta şüphelerin olmasında haklısın Tar ama inanmak zorundasın."
Elimi tuttu ve içlerinden öpüp yanağına koydu.
"Bak hissediyorsun değil mi beni? Görüyorsun değil mi? Duyabiliyorsun? Konuşabiliyorsun? Bak işte her yerim gerçek benim."
Elimi yanağından gözlerine çıkardım ve göz yaşlarını sevdim sonraysa onu göğsüme çekip saatlerce ağlamasının dinmesini bekledim.
——
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
