8.BÖLÜM -GÖZYAŞLARIMI TUTAMIYORUM-

11 2 0
                                    

Afallamis bir halde onlari izlerken ne yapacagimi sasirmistim. Bunu ne kadar inkar etmek istesemde cok samimi gorunuyorlardi. Buyuk bir panik hissi tum bedenimi sararken beni nefessiz birakti.

O an kaynar sular başımdan aşağıya dokulmustu. Sanki o an hayat benim icin bitmisti.

Ozan ve buseyi el ele gorunce bedenimin gerildigini hissettim. Bogazim aciyla dügümlenmisti. Zihnim bu beklenmedik şeylerden dolayi felç olmustu.

Gozyaslarimin akmasina engel olamadim. Nefessiz kalmisim gibi cigerlerimi havayla doldurdum. Hissettigim aciyi bastirmaya calisirken gozyaslarim hizla yanaklarimdan suzulmeye devam ediyordu.

Efe kafasini menuden kaldirdiginda benim agladigimi gordu ve odaklandigim yere kafasini dondurdu, ozanla buseyi gordu. Ve benim neden agladigimi anladi. Ardindan bana uzulmene hic gerek yok sedefcim. Ben senin yanindayim. Dedi.

Fakat onun dedigi hicbir seyi duymamistim. Bedenim resmen felc gecirmisti. Aci hissetmekten baska hicbir sey yapamiyordum.

Ardindan masadan cantami alarak ozanlarin oldugu masaya gittim. Ozana sert bir tokat attim. Ozan ilk basta ne oldugunu anlamadi fakat daha sonra beni gordu ve gozleri fal tasi gibi acildi. Busede ayni sekildeydi. Beni gorduklerine saskindilar.
Buseye dondum ve seni pis yalanci sürtük. Sen nasil benim asik oldugum cocukla sevgili olursun? Benim ozani sevdigimi bildigin halde. Dedim ve ardindan buseyede sert bir tokat attim. Ve oradan uzaklasmaya calistim.

Rahatlamistim fakat hissettigim aci beni bitirmisti.

KAYBEDENLER KULÜBÜHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin