Bir Tatil Meselesi ~afram ~

15 . Bölüm

Selammmm portakallarım yukarıdaki şarkıyı açarak okuyun lütfen !!!!! Her zaman dediğim gibi bölümü okuduğunuzda yukarıda ki şarkıyı açarsanız bölüm daha da anlam kazanır. Umarım beğenirsinizzz 💗
O zaman buyurun okumayaaa

Afradan

Gönlüm Merti orada bırakmak istemiyordu çünkü bizim kalplerimiz birleşmişti . Artık ayrı 2 insan değilde ikimiz tek insandık . Kalplerimiz birdi , bedenlerimiz birdi , ruhlarımız birdi , nefes alış verislerimiz birdi , biz ayrılamazdik artık ...

Ben Mertle 1 saat ayrı kalamazken bize 2 ay gibi ayrı kalacağımız bir süreçten bahsediyorlardı. Ve ben şimdiden çok üzülmüştüm . Merti anlatmaya bile gerek yoktu . Diken üstündeydi kız kardeşine birsey olacak diye ben

Mertin yanında kalmak istiyordum ancak yarın afiş çekimleri ertesi gün de sete başlayacaktık. Mert doktorun odasından çıkınca göz göze geldik . Bana " lütfen gel ve bana sarıl " der gibi bakıyordu . Bende koşarak Mertin yanına gittim.

Hemen kollarımı boynuna sardığım gibi kokusunu çekmeye başladım. O da direkt kollarını belime sarıp kafasını boynuma gömdü. Galiba kardeşi hakkında kötü haberler almıştı . Bir süre öyle kaldıktan sonra bir elimi beline sarıp diğer elime elini tuttum ve onu koltuğa otutturdum.

Ellerimi yanaklarına koyup yüzünü kaldırdım. Ağlıyordu , benim güzel sevgilim ağlıyordu. Ne uzmustu onu kabul kadar gözünden akan yaşı görmemle kahrolmustum. Çünkü dediğim gibi biz birdik. O şuan üzgünse bende üzgündüm .

Hayat çok acımasızdır . Daha birkaç saat önce yüzünüzü güldürürken birkaç dakika içerisinde ise bütün moralinizi yerle bir edebilir . Sanki bu kadar mutluluk size yeter der gibi ...

Şimdi güzel sevgilimin ölümüne tutulduğum o kahve harelerini kıpkırmızı yapıp da gözyaşı akıtan şey de neyin nesiydi ?

Neden hayat hep bu ömrümüzde sevdiğimiz insanlara zarar verip bizi üzüyor ? Sadece sevdiğimiz insanı değil bizi de üzüyor ancak bunu bilerek mi yapıyor bilemeyiz .

Bu hayatı güzelleştirmek de kötüleştirmek de bizim elimizdeydi ya hani o söz yalan ya siz ne kadar çabalasanız da hayat bir anda bütün o çabalarınızı yerle bir ediyor ve emin olun bu hayatta hiç kimse emeğinin tam olarak karşılığını asla almıyor.

Karşımdaki aşık olduğum adam ağlarken ben nasıl moralini düzeltebilirim diye çabalara girmeye başlamıştım bile ...

Çünkü onun gülmesi gerekiyordu . Bu hayatımın aydınlanması için onun gülmesi gerekiyordu bütün çiçeklerin tekrar yeşermesi için zaten bir insanın dünyasını güzel hale getiren gerçekten ona yaşadığını hissettiren sevdiği insan değil midir zaten ...

Siz onu sadece sevmiyorsunuz onunla hayatlarınızı birlestiriyorsunuz . Şimdi herseyimiz birlesmisken nasıl ayrılacaktık ki olamazdı böyle birsey imkansızdı . Ben onsuz yarım o da bensiz yarimdi . Ve zaten bizim üzülmemiz için birkaç dakika ayrı kalmamız yeterliydi .

Yavaşça gözyaşlarını sildim sevdiğimin
Kafasını kaldırdım ve bana bakmasını sağladım ancak o dolu dolu etrafı kıpkırmızı ortası kahverengi olan gözler bana baktığında içimde birseylerin parcalandigini hissettim .

Hemen sordum. " Ne oldu sevgilim neden ağlıyorsun bu güzel gözlerinin dolmasına sebep olan şey ne ?" diye sordum . Bana baktı ... baktı ve baktı
Daha sonra burnunu çekti ve konuşmaya başladı .