KAYLA(Üvey ailem)

mesaj..

Aramaları umursamadan mesaja girdim okumamla elim ayağımın titremesi bir oldu. Telefon elimden düşmesiyle ayağa kalkıp gözlerimin kararması bir oldu...

🌹

Kulaklarıma ulaşan uğultularla gözlerimi açmaya calıştım sanki göz kapaklarıma bir öküz oturmuştu. En son ne olmuştu neredeydim, hatırlamaya calıştım en son telefonuma bakıyordum sonra evet hatırladım mesaj, hatırlamamla ürpermem bir oldu. 'Artık benim olman için hiç bir neden kalmadı kaylam yakında benim olacaksın. Tamamiyle benim... ' korkuyla nefesim hızlanırken göz kapaklarımı zorlayarak açmayı basardım, bu sefer yatağımın kenarında oturan endişeyle bana bakar konuşan zeynep hanımı gördüm ilk konuşıyordu ama ne dediğini algılayamıyordum. Sakinleşmem lazımdı su ihtiyacı duymamla etrafı taradı gözlerim o zaman tüm ev halkının burada olduğunu gördüm İlayda bile buradaydı ona baktığımı fark edince hemen yanıma gelip sarıldı geri çekilip konuşmaya basladı ama kulaklarımda sadece bir uğultu vardı ve ne dediğini algılayamıyordum.

Doğrulmaya calışınca hemen zeynep hanım yardımcı oldu oturduğum zaman yanımdaki kombine baktım ama su yoktu zeynep hanıma bakıp zorla "su" Diyebildim. Hemen kafa sallayıp hızla ayaklandı ve oradan dışarıya çıktı. Kulaklarımdaki uğultu azaldıkca İlayda'nın sesini algılamaya başladım. "Abla iyimisin cevap ver bana noldu çok korktum. " Dediğini duyduğumda onu daha fazla korkutmak istemediğim için zorla gülümseyerek "iyim canım korkma" Diyebildim ama sesim öyle kötü cıkmıştıkı ben bile tanıyamadım sesimi. Zeynep hanımın odaya girmesiyle bakışlarımı ona cevirdim. Elindeki bardağa sürahiden su doldurup bana uzattı titreyen ellerimle bardağı kavrayıp büyük bardaktaki suyu bir dikişte içtim. Suyu bitirmemle derin bir nefes aldım.

"Biraz daha iyimisin kızım çok korkuttun bizi ne oldu sana. " Dediğinde basımı Zeynep hanıma çevirdim. Hala endişeyle bakıyordu hepsi zorla gülümseme kondurdum yüzüme "iyim,merak etmeyin sizi endişelendirdiğim için özür dilerim birden kalkınca başım döndü sonrasını hatırlamıyorum.  Dediğimde "kızım bir hastalığın falan mı var neden bayıldın birden seni öyle yerde görünce çok korktuk. " Diyen Mehmet beye basımı çevirdim. "İyim merak etmeyin tekrardan özür dilerim endişelendirdiğim için. " Dedim hemen fazla bu konuşmanın sürmesini istemiyordum. Ne diyebilirdim ki onlara üvey abim bana takıntılı bana mesaj attı diye ne düşünürlerdi benim hakkımda. Zeynep hanım sanki daha fazla konuşmak istemediğimi anlamış gibi "hadi herkes gidip uyusun kızım da dinlensin. " Diyip herkesi odadan cıkardı. Şimdi odada sadece ikimiz kalmıştık yanıma oturup ellerimi tuttu "canım kızım biliyorum birbirimizi çok geç bulduk çok geç kavuştuk ama sonuç olarak şuan bir aradayız. Herhangi bir sıkıntında bir ailen annen, baban, abilerin olduğunu unutma olur mu bizimle her şeyini paylaşabilirsin doğru veya yanlış biz her zaman senin yanında oluruz. Bunu unutma olur mu abilerinin böyle uzak durduğuna bakma onlar şimdi seni gözlemliyorlar yıldız yani üvey kardeşleri bize çok çektirdi hep bir kavga gürültü biliyormusun biz yıllardır aynı masaya oturamamıştık bile hiç aile düzenimiz kalmamıştı bugün senin sayende herkes bir arada yemek yedi onlar da seni tanıyıp onun gibi olmadığını görünce gelip konusacaklardır seninle. Senin önceki hayatın nasıldı bilmiyorum anlatmak istediğinde anlatırsın gözlerinden korku ve endişe anlasılıyor seni ilk gördüğümde yıldız gibi olmadığını anladım ama bize şans ver olur mu kocaman bir aile olalım. Mutlu olalım kızım" Diyip sustuğunda ben ağlamaya baslamıştım bile. Demekki umut ve mert bu yüzden hiç konuşmamışlardı benimle hala bu kadar çabuk kabullenmelerine sasırsam da onların da zor zamanlardan gectiğini biliyordum artık, tabikide şans tanırdım benimde bir aileye ihtiyacım vardı ve ilk günden annem ve babam bana çok sıcak yaklaşmışlardı sıkıca sarıldım anneme. Evet evet içimden onlara anne baba diyecektim zamanı geldiğinde ise kendimi hazır hissettiğimde yüzlerine karsı da anne baba demeye baslıyacaktım ve içimden bir ses bunun fazla uzun sürmeyeceğini söylüyordu. "Canım hadi ağlama ben sen ağla diye konuşmadım ki hadi akıtma o gözyaşlarını bırtanem. " Dediğinde onu üzmemek için zorla durdurdum kendimi ağlamamın durduğunu görünce sakince yanaklarımı sildi ve beni yastığa geri yatırdı. Alnıma küçük bir öpücük kondurup "hadi bırtanem uyu dınlen şimdi bir şeye ihtiyacın olursa seslenmen yeterli tamam mı? " Diyip gidecekken elinden tutup "bugün benimle uyur musun, lütfen" Dedim ağlamaklı bir sesle.