ONE SHOTS STORIES (PINOY EXPERIENCES)

Guard me up Daddy

Kilala ang sinehang iyon sa lantarang pagbebenta ng laman sa murang halaga. Pagala-gala lang ang mga callboy dito at iisa-isahin nila ang mga parokyano. Ang iba’y matapat na sasabihin ang kanilang presyo sa serbisyong itatakda niyo parehas; pero ang iba’y “starting bid” ang ibibigay at sisingilin ka ng karagdagan lalo kung pakiramdam nila ay nasiyahan ka sa ginawa nilang performance.

Iba-iba ang pamamaraan ng mga callboy doon. May ilang bubulungan ka nang kung anu-anong malalaswa, mayroon ding dadaanin ka naman sa malungkot na kuwento… mayroong ikakaskas sa balikat mo ang burat nilang naninigas, mayroon ding ipapahawak agad ang titi nila sa iyo… mayroong yayakap-yakapin ka at kikilitiin sa iba’t ibang parte ng katawan, mayroong didilaan ka sa taynga habang umuungol o dumadaing; mayroong magbibigay ng sample sa pamamagitan ng pagsipsip sa utong mo, at mayroon ding dadaanin ka naman sa masahe. Hindi ka matatahimik sa panonood dahil kahit tanggihan mo ang isa’y siguradong may lalapit na naman sa iyong isa pa… at isa pa… at isa pa. Titigilan ka lang nila kapag may napili ka na o dili kaya’y kung lumabas ka na lang ng kusa.

Isa ito sa mga lugar na nadiskubre ko sa sobrang kalibugan. Pero kahit na pa sabihing marami sa mga callboy dito ay may hitsura, pihikan pa rin naman ako sa mga pinipili ko. Marami akong reservations… di puwedeng may anal entry, di rin puwedeng ako ang tsutsupa. Ang trip ko lang ay ipahimod at ipasipsip ang magkabilang utong ko habang dyinadyakol nila ang titi ko. Minsan, gusto ko rin iyong lalabasan ako sa loob ng bunganga ng tsumutsupang callboy – kadalasan, idinudura nila pagkatapos; pero may ilan na ring lumulunok. Tang-ina, kapag nakatiyempo ako ng lumulunok, halos mabaliw ako sa sobrang libog, napapaulit akong magpatsupa!

Ilang taon na rin buhat nang huli akong nakadalaw sa sinehang ito. As usual,  double-feature na naman ang palabas na kapwa low-budgeted indie films. Anlakas ng kabog ng dibdib ko nang pumasok dahil medyo maliwanag pa sa labas at may napansin akong ilang tinderang tila ngumingisi habang nakatingin sa akin na para bang inuuya ako sa pagkakatingin nila… o baka naman pakiramdam ko lang iyon dahil sa kung anu-anong tumatakbo sa utak ko?
Sa sobrang kaba ko tuloy, nalimutan kong kunin ang tiket sa takilyera at didiretso na sana ako paakyat, ang kaso siyempre, hinarang ako ng guard at hinahanap sa akin ang ticket.

Muntik akong mapamura nang makita ko ang guard. Marahil ay nasa kuwarenta na ang edad nito pero ma-appeal pa … well, at least para sa akin! Para siyang nahahawig sa artistang si Victor Aliwalas. Kung sa ibang lugar ko siguro siya nakita, hinding-hindi ko iisipin na sa ganitong klase ng sinehan magtatrabaho ang lalaking tulad niya. Taliwas na taliwas ang hitsura niya sa pangkaraniwang guard. Malinis, matikas, mukhang sagana sa ehersisyo sa kabila ng edad, maganda magdala ng uniporme… at talaga namang halos matulala ako sa pagkakatingin niya sa akin. Pakiramdam ko talaga, ilang segundong tumigil ang mundo ko.

“Ticket ser…” naulinigan kong paghahanap niya.

“Ha…?” tila naengkantong sagot ko.

Bigla akong nataranta nang rumehistro sa utak ko ang hinahanap niya. Sa sobrang pagkabigla, hindi ko alam kung saang bulsa ko hahanapin ang ticket. Pakiramdam ko tuloy, ang tanga tanga ko at siguro, rehistrado sa mukha ko ang halu-halong emosyon: nerbiyos, paninisi sa sariling katangahan, pagkapahiya, panic… at ilang degree ng umaalagwang libido. Masyado na ba akong nabobo dahil sa sobrang kalibugan?

Lalo tuloy akong napahiya nang makita kong tila amused na amused sa kalagayan ko ang guwardiya. Nakangisi itong ngumuso nang mapatingin ako sa kanya upang ituro ang naiwan kong ticket. Sa paglingon ko pa naman, kunot-noo ang may katandaan nang takilyera habang nakatingin sa direksyon ko. Tila naaasar nang iwinagayway ang ticket bilang pagpapaalalang nakalimutan kong kunin sa kanya ang ticket. Pakiramdam ko tuloy ay halos lagnatin ako sa sobrang init na nararamdaman ko sa mukha ko at sa buong katawan ko. Hiyang hiya ako na di mawari.