AVCI (TEXTİNG)

Geçecek

BALKIZ

"Anne sana bir şey söyleyeceğim."

Annem yoğurduğu hamura biraz daha un eklerken başını bana çevirdi. Ellerimi tezgaha yaslayıp boğazımı temizler gibi yaptım.

"Ben bir şey yaptım." deyip utançla gözlerimi kaçırdım. Annemden ses gelmeyince kısa nefes çektim içime.

"Şey yaptım..."

"Ne yaptın?" dedi annem sakince. Gözlerimi anneme çevirdim. Beklentiyle bana bakıyordu.

"Yahya'yı öptüm." dedim içime kaçmış sesimle. Gözleri kısıldı, beni anlamaya çalışıyordu. Sonra kaşları havalandı ve ciddiyete büründü.

"Sen öptün yani?"

"Evet, o beni zorlamadı." dedim hemen savunmaya geçerek. Annem benim zor durumda kalmamı istemez. İfadesi normal hâle dönerken devam ettim konuşmama.

"Yani sevgimden..." diyiverdim. "Yanağından nasıl öptüm anlamadım bile. Sevgimden... Ama utanıyorum. Ben nasıl bakacağım yüzüne?"

Anneme beklentiyle bakarken birden gülmeye başladı. Neden babamla maça gitmediğimi şimdi anlıyor.

"Canım kızım." dedi annem gülüşleri arasından. Ben gülemiyorum ama. Sonra burnuma un sürdü. Yüzümü buruşturarak burnumu sildim.

"Anne ne yapacağım ben?" dedim üzüntüyle. Annem güler yüzünü bana döndü.

"Hiçbir şey." dedi normal bir şey sormuşum gibi. "Karşındaki anlayışlı biriyse seni utandıracak bir harekette bulunmaz."

Annemin sözleri üzerine düşüncelere daldım. Yahya'yı düşündüm. Yahya farklı biri.

Kulağıma dolan zil sesiyle irkildim. Annem elini hızlı tutmaya başlamışken bir taraftan da konuşuyordu.

"Kızım kapıya bak, baban geldi. Hamuru bezelere ayırayım, gecikmeyelim."

Annemin komutuyla kapıya koşar adım ilerledim. "Geldim!" diyerek kapıya ulaştığımda vakit kaybetmeden kapıyı açtım. Babamı özledim.

"Hoş geldin baba!" diye şakıdım. Babam başını yan tarafa çevirip güldü. Bu hâline anlam veremezken gördüğüm kişiyle vücudum kasıldı, yanaklarım alev aldı.

"Hoş bulduk, kızım. Annen mutfakta mı?"

"Evet." diyebildim sadece. Babam içeriye geçip mutfağa ilerledi. Biz kaldık.

Ben ona, o bana bakıyor. Sessizliği ilk bozan Yahya oldu.

"Nasılsın?" dediğinde dudaklarında gülümseme belirdi. Gülümseyiverdim. İçim az da olsa rahatladı.

"İyiyim, sen nasılsın?"

"İyiyim. Aslında eve gidecektim, Uğur baba-" Durdu. Tepkilerimi ölçüyordu konuşurken. Aklıma annemin söyledikleri geldi. Karşındaki anlayışlı biriyse seni utandıracak bir harekette bulunmaz.

Yahya bana değer veriyor ve sanki o beni öpmüş gibi kıvranıyor karşımda. Az önce utanan ben değilmişim gibi gözlerimi kaçırıp güldüm. Gözlerimi yüzüne çevirdiğimde yüzünde şapşal bir sırıtış vardı. Rahatsız edici değil.

"Girsene içeriye." dedim bulunduğum durumdan sıyrılmak için. Sözüme uydu. Ayakkabılarını çıkarıp içeriye geçti. Hava sıcak olmasına rağmen üzerinde uzun kollu bluz vardı. Kim bilir maçta da uzun kollu giyinmiştir. Bu hâline moralim bozulurken göz göze geldik. Gülümsemeye çalıştım.

"Nereye geçiyoruz?" dedi gülümseyerek. Elindeki spor çantasının kolundan tuttuğumda bıraktı. Elime aldım ve kenara güzelce bıraktım.

"İstersen banyoyu gösteriyim, elini yüzünü yıka." diyerek arkama döndüğümde bana baktığını fark ettim. Elini ensesine atıp mahcupça gülümsedi.

"İyi olur."

___

"Tabağını uzat, oğlum."

Ağzımdaki lokmayı yutup anneme döndüm. Yahya ile tanışırken mesafeli olsa da şimdi gayet sıcakkanlı davranıyordu. Babamı bilmiyorum. Babama bir şey olmuş sanki. Yahya ne yaptı acaba?

Yahya tabağı uzatırken teşekkür etti. Yahya çok acıkmış olmalı. Annem ne verse yiyor. Ayıp olmasın diye yiyor desem, neden yerken gülsün ki?

İç ses: Onu mu izliyorsun?

Evet?

Boğazımda gıcık varmış gibi öksürüp su içtim. Bir şey yok.

Gözlerimi önümdeki tabağa çevirdim. Normalde mantıyı çabucak bitirir, bir tabak daha isterdim annemden. Yarısını yemişim sadece. Masaya döndüm. Yahya, babam ve annem konuşmaya dalmıştı. İzledim onları. Annem, babam memnundu. Yahya... Yahya çok mutlu. Gülümsedim.

Yahya'ya baktıkça kendimi tuhaf hissediyorum. Sanki beni yapayalnız bırakmışlar ama bir el tutuyor elimi. Nasıl yaklaşacağımı bilmiyorum. Ben onu bilmek istiyorum. Anlamak istiyorum. Güvenmek istiyorum. Gün içinde onu düşünürken duygulanıyorum. Bu fazla değil mi?

Başını çevirdiğinde göz göze geldik. Gülüşü donuklaştığında yutkundum. Gözlerimi ifadesiz bakan gözlerinden ayıramazken kulağıma gelen sesle irkildim. Yahya'nın telefonu çalıyor. Telefonu cebinden çıkartıp ekrana baktı. Annesi arıyor.

Müsaade isteyerek masadan kalktı. Salondan çıktığında önüme döndüm. Annemle babam birbirlerine bakıp bana döndüler. Dikkat çekmemek için gülümsedim. Sonra mantımdan yemeğe devam ettim. Bir sorun yoktur umarım.

"Ben her şey için teşekkür ederim. Evden aradılar, gitmem gerekiyor."

Oturduğum yerden arkama döndüm. Masaya yaklaştı, Yahya. Annemle babam bir sıkıntı olup olmadığını soruyordu. Yüzüne takındığı gülümseme ile sorun olmadığını söyledi birkaç kez. Ama ben onun bu hâline alışkın değilim. Normal değil.

Annemle babam uğurlamak için kalktığında ben de kalktım. O sırada "Rahatsız olmayın." diyerek engelledi bizi. Atıldım.

"Ben uğurlayım." dedim gülümseyerek. Yahya bir şey demeyince kendimi biraz daha kötü hissettim. Ciddi bir şey var kesin.

Annemle babam el mecbur kabul ederken ailesine selam söylemesini hatırlatıyordu Yahya'ya. Yahya ile salondan çıktık.

Spor çantasını eline aldığında dudaklarımı araladım. Hareketleri aceleciydi.

"Bir sorun mu var, Yahya? İyi gözükmüyorsun."

"Öğreneceğim." diyerek kestirip attı. Canı sıkkın gözüküyor. Gözlerini gözlerime çevirdi. "Görüşürüz. Teşekkür ederim."

"Görüşürüz." dedim alel acele. Arkasına döndüğünde duraksadı. O an sebepsizce gözlerim sulandı. Bekliyordu. Sonra arkasına döndü.

"Akşam mesaj atarım, konuşuruz olur mu?"

"Olur." deyip gözlerimi kaçırdım gözlerimi gizlemek için. Konuşmayınca gözlerimi gözlerine çevirdim. İyi gözükmüyordu. O an içimden geçeni yaptım. Kollarımı beline sardım sıkıca. O da sarıldı bana. Tek bir şey diyebildim. Sonra benden ayrılıp gitti.

"Geçecek."

💣

Yorumlarınızı merak ediyorum 🥺

Kitapların tanıtımı ve alıntılar için instagramdan beni takip edebilirsiniz :)

👉 tardela_resmi
👉 ferzane_tardela (fan hesap)

Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz ❤️