AVCI (TEXTİNG)

Annem için

Uzun zaman geçti aradan. Özlediniz mi? Satır aralarında buluşalım. Oy vermeyi unutmayın. İyi okumalar❤️

YAHYA

"Gözyaşlarını içine akıtma. Ağla."

Soğuk hava tenimi üşütürken bacaklarımı karnıma çektim biraz daha. Uğur Amcanın yüzüne bakamıyorum. Sanki yüzüne baksam hüngür hüngür ağlayacağım. Ve ben bunu istemiyorum. Balkız'ın hâli gözümün önünden gitmiyor. Gözleri doluydu ve ben tek kelime etmedim ona, bir şey demedim. Uğur Amca dışarıya çıkardı beni. Hava alalım dedi, annem acı çekerken aldığım nefes yetmiyor bana.

"Ben... Ben bir çaresine bakacağım. Teşekkür ederim geldiğiniz için. Yarın okul var. Geç oldu da. Balkız okulundan geri kalmasın-"

"Bunları düşünme." 

Elini omzuma atıp beni kendine doğru çekti. Başım omzuna düşerken yanaklarımdan yaşlar süzülmeye başladı. Ağlıyordum. Beni kolları arasına aldığında annemi düşündüm sadece. Hiçbir şey umrumda değildi.

"Yardım et bana."

___

Ertesi gün öğlene doğru annem taburcu oldu. Uğur Amcanın ısrarıyla Balkız'ın evine gittik. Gamze teyze dinlememişti bile beni. Çok yardımsever ve iyi insanlar. Gamze teyze annemle ilgilenecekti. Israr etsem de mecburdum kabul etmeye. Annemin iyiliğini düşünüyordum artık sadece.

Bugün Balkız da okula gitmedi. Salonda Uğur Amca ile oturuyorduk. Mutfaktan güzel kokular geliyor. Balkız arada salona girip çıkıyordu. Bir şeye ihtiyacımızın olup olmadığını soruyordu. Tepki veremiyordum. Zihnim savaş alanı gibiydi. Ne yapacağım ben?

"Yahya oğlum dışarı çıkalım mı? Hava alalım biraz."

Elini omzuma getirdiğinde başımı çevirdim. 

"Annemin yanında kalmak istiyorum." dedim kalbim sızlarken. "Sağ ol, Uğur Amca."

"Annen şimdi dinleniyor. Seni böyle görmek istemez. Toparlanalım hadi. Sen güçlü adamsın. Bırakma kendini."

Bir şey demedim. Yanımdan kalktı. Kalkmam için işaret ettiğinde dediğini yaptım. O sırada kapı eşiğinde Balkız gözüktü.

"Ne oldu baba? Neden kalktınız?"

"Biz biraz dolaşacağız. Fabrikaya götüreceğim Yahya'yı. Yemek hazır olunca haber verirsiniz." dedi memnun hâlde. Fabrika mı?

"Tamam, baba. Annelerim bana emanet." dedi gülümseyerek. Duraksadım. Gözlerini bana çevirdiğinde gülüşü donuklaştı. Gözleri büyüdü ve yanakları kızardı. Dudaklarımda belli belirsiz gülümseme oluşurken Uğur Amcanın sesini duydum.

"Peki kızım. Hadi Yahya, gidelim."

Balkız aklımda kalsa da arkama dönemedim. Uğur Amca ile çıktık evden. Arabaya geçtik. 

Sessiz geçen yolculukta telefonumdan yükselen sesle duraksadım. Cebimden çıkartıp ekrana baktım. Beste'nin babası arıyor. Babam olacak şerefsiz kudurdu kesin. 

Uğur Amca'ya küçük bir bakış atıp aramayı cevapladım.

"Yahya ne oluyor? Aydın küplere binmiş. Delirdi adam. Her yerde sizi arıyor. Annenle tartışmış sanırım. Nerde olduğunuzu söyleyin. Konuşup barışsınlar. İlk defa babanı böyle görüyorum."

Telefonu yüzüne kapattım. Adamın dünyadan haberi yok. Barışmaktan bahsediyor. Hapse tıkacağım o babam olacak şerefsizi.

"Ne oldu oğlum? Yanlış numara mı?"

"Babam olacak adamın arkadaşı. Yalan yanlış anlatmış ona. Her yerde bizi arıyormuş. Eve dönelim, Uğur Amca." dedim beklentili hâlde. Derin nefes alıp verdi.

"Korkma... Annen güvende, bulamaz. Çok kalmayız dışarda, döneriz. Annen daha iyi olacak, inşallah. Annenin ifadesini aldı polisler hastanede zaten. Babana ulaşmıştır polisler. Tepkisi bundandır."

Bir şey demedim. Büyük bir fabrikanın önünde durduk. "Bu fabrikanın ortaklarından biriyim. Tekstil alanıyla ilgileniyoruz. Gel bakalım." deyip arabadan indi Uğur Amca. Ben indim sonra. Balkız hiç bahsetmedi.

Fabrikaya girdiğimizde herkes selam veriyordu, Uğur Amcaya. Çok temiz bir fabrikaya benziyor. Fabrikada gezdirdi beni. Neler yapıldığını anlattı. Sonra bir odaya geçtik. Uğur Amcanın odasıydı. İki tane çay istedi bize. Kafam az da olsa dağılmıştı. Burda çaycısına kadar herkesin yüzü gülüyor.

"Beğendin mi burayı?"

"Çok güzel, Uğur Amca. Açıkçası ilk defa görüyorum böyle bir ortam."

Gülümsedi. "Burda birçok insan ekmek parası için alın teri döküyor. Emek veriyoruz. İşçilerin mutluluğu, yaptığımız işin kalitesi ile doğru orantılı." dediğinde başımı salladım. Ne güzel.

"Ee ilerde hangi meslekle ilgilenmek istiyorsun, Yahya? Aklında bir meslek var mı?"

"Ben düşünmedim." dedim durgunca. "Bilmiyorum."

"Üniversite sınavına az kaldı. Tercih döneminde karar verenlerden olacaksın yani." deyip gözlerini kıstığında gülümsemeye çabaladım. Annem için yaşayacağım.