Ranpoe İşte :D

4

Bir süre sonra aramıza Kenjinin katılması ile onun inanılmaz köy maceralarını hep birlikte dinlemeye başlamıştık. Kenji o kadar ışık saçıyor, öyle kötü olayları o kadar tatlı ve güzel olumlamalar yapıp öyle bir şekilde bahsediyor ki Dazai bile muhabbet bittikten sonra aramızda garip bir konuşma başladı.

"Ya ben bişi diyeceğim"

" He Dazai ne oldu gene?"

"Ben vaz geçtim intihardan ya"

"nE"
Bütün sınıf dazaiye dönmüş garipser bir şekilde bakmaya başlamıştı.

"Kenjii."

"Efendim Ranpo-kun?" diyip tatlı tatlı gülümsemişti ama birazdan o gülümseme benim yüzmden ne yazık ki solucaktı.

"Sen bir daha bir şey anlatma"
Kenji yüzüne bir tava ile vurulmuşa dönerken dazai araya girdi.

"Ranpo ne diyorsun?"

"Dazai farkında mısın bilmiyorum ama az önce 'intihardan var geçtim 'dedin kendi ağzınla?" Bunu demele tüm sınıf bunu şaşkınlıkla onaylamıştı.

"Öyle mi dedim?" Diye sorarken kenjinin anlattıklarının etkisinden yeni yeni kurtuluyordu. İstemsizce güldüm. Tabi bir kaç dakika olmadan herkes yeniden kendi işine dönmüştü. Dazai de her zamanki gibi kulaklıklarını takıp sıraya uyuma pozusyonuna geçiş yapmıştı.

Dazainin kulaklıklarında çalan şarkı ↓

Saate yeniden baktığımızda saat 8:32 idi. Birazdan hocada zaten içeriye girerdi. Eğer ki yeni öğrenci saçmalığıda doğruysa dersin 5/2 de kaynardı. Bunu düşünürken hiç beklemediğim bir şekilde kapı bir tekme ile açıldı. Olduğum yerde zıpmamamla kapıya bu eziyeti yaşatan allahsızın kim olduğunu görmek için bakışlarımı kapını oraya yöneltim. Bu kişi.. Atsushiydi?! Açıkçası oda benim gibi geç kalan tayfadandı ama böyle bir giriş yapacağını tahmin bile edemezdim.

O salisede bunlar aklımdan geçerken Atsushini gür sesi duyuldu.

"HOCA YENİ BİR ÖĞRENCİ İLE GELİYOR. MERDİVENLERİN ORDALAR!" Sınıf bunu duyması ile telefonları hızlıca sessize alıp çantaya atmışlardı. Atsushini bu halleri bazen hayat kurtarıyordu işte.

Onunda yerine geçmesi ile geçen bir kaç dakikadan sonra Hoca sınıfa girmişti. Her zaman ki klasik yeni öğrenci konuşmasını yaptıktan sonra öğrenciyi çağrıcak ve öğrenci kendini tanıttıktan sonra gene her zaman ki gibi derse devam edecekti.

"Günaydın çocuklar!"

"Günaydınlar hocam."

"2. Döneminiz hayırlı olsun çocuklar. Bu sefer kısa tutacağım. Yeni bir öğrencimiz var. Bazı sağlık problemleri ötürü bu dönem aramıza katılabildi. Aynı aranızdaki arkadaşınız Akutagawa gibi." Akutagawa bunu duyması ile kafasını sıraya koydu ve sesizce küfür ettiği az çok tahmin edilebilirdi.

"Umarım arkadaşınıza karşı nazik olursunuz. Tek ricam onu çok yormamanız. Anlaştık mı?"

O sırada arkalardan bir el kalkmıştı.
"Hocam arkadaşımızın hastalığı ne?"
O sırada bir el daha kalktı
"Hastalığı bulaşıcı mı?"
O sırada Hoca elini annına vurdu. Derin bi nefes aldıktan sonra konuşmaya devam etti.

"Bunu arkadaşına sormalısın Atsushi ve hayır Fyodor değil."Hoca sorular soruları cevaplamayı birirince daha fazla soruya maruz kalmamak için yeni öğrenciye gelmesi için seslenmişti. Herkes merakla açılan kapıya doğru bakıyordu.

Kapıdan içeriye giren kişi selvi boylu, cılız, saçları gözlerini örtebilecek ve boynuna gelenilecek kadar uzun, dalgalı vede zaman yolcusuymuş gibi gözüken bir enerjiye sahip bir erkekti. Erkekti? 'Erkek değil mi?' diye soruyordu istemsizce kendine. Çünkü bir erkeğin olamayacak kadar güzelik ve zariflik uyandırıyordu bu genç onda. İstemsizce gözleri gördüğü şeyi anlamdırabilmek için bir kaç kere kırpıştı. Sonra bir an düşündüğü şeyler yüzünden kendine gelebilmek için hafifçe kafasını salladı genç adam.

Odağını cama yönlendirdi. Hava tertemiz masmaviydi ve içeriye giren meltem sınıfın sıcaklığını ortalıyormuş gibi gözüksede şu an sınıfın tamda ortasındaki bu genç yüzünden sanki güneş tamda dibindeydi.
Bir kaç kere derin nefes alıp verdikten sonra düzelebildiği için mutluydu.

Poe

Öğretmen sınıfa girmeden önce merak etmemem gerektiğini ve herşeyin iyi ve yolunda olacağını söylemişti ama şimdi ise herkes bana bakıyordu. Bu beni tedirgin etsede birazdan sıraya oturacak ve alışınca gerginliğim yok olacağını bilmeme rağmen titremeye başlamıştım bile. Kekelememem için içimden her duayı okurken kendimi tanıtmaya başlamıştım.

"Şey.. Herkese merhabalar. Ben Edgar Allan Poe.. Sizin aksinize ben 18 yaşındayım çünkü..
Okula erken başladım. Urfalıyım-

_____
[Öhm aslında böyle olmadığını hepimiz çok iyi biliyoruz ama birden aklıma gelince komiğime gitti koyayım dedim. Poe'yi de urfalı yaptım emi Ehehehehehe]

[Öhm ek bilgi ben urfalı değil bursalıyım beni bilmeyenlere :D
Böldüğüm için kusura bakmayın teşekkürler ii okumlar ballarım :) ]
_____

"Umarım.. Umarım i-iyi anlaşırız!"

"Hadi bir yere otur Poe." Demesi ile etrafa boş boş bakındım. O sırada cam kenarında ortalara doğru bir sıranın bonboş olduğunu fark ettim ve oraya oturdum. Ellerime baktığımda halen titriyordum. Bir iç çektim ve defter kitabımı çıkarttıktan sonra kafamı sıraya koydum.

Tek dileğimse bu titrememin ve huzursuzluğumun bir son bulmasıydı..

Ranpo

"Evet çocuklar bunuda hallettiğimiE göre derse..." Hoca derse geçerken bende defter ve kitabı çıkartmaya başlamıştım. Yanımdaki öküzde halen kulaklıkla uyuyordu. Bu gidişle müdüre 26. Gidişi olucaktı. İçten içe onun için üzülüp telefonunu almasınlar diye dua ediyordum çünkü bir ay boyunca alıp vermiyorlardı.
Nerden mi biliyorum? Çünkü daha önceden Atsushinin başına gelmiş ve onun için hiçte iyi olmamıştı.

Zavallım onunda başına gelmeyen yoktu.
Bunları düşünürken cam kenarında oturan Poe-kun a kaydı gözüm. Yandaki açık pencere hem onun açık defterinin sayfaları ile oynuyor hemde sanki saçlarını hafifçe okşuyordu. Bunu görmek istemsizce gülümsetmişti beni. Gülüşüm iyice sinsileşirken artık anlamıştım. Bu çocuktaki kesinlikle birşey beni ona doğru çekiyordu ve bunu bulana kadar bırakmaya pekte bir niyetim yoktu.
____

DEVAM EDECEK DAN DAN DAAAANNNN ODGOOHDYDOİGİGDOXLOH
Sizi bilmem ama ben çok eğleniyorum şu ana kadar aktif 3 okuyucumuz var ve bu beni çok mutlu ediyor! Ve evvvettt canlarım, ballarım! Tam 6 bölüm için oy meselesi ile alakalı edit yaptım ve teker teker bölümlerin altına hatırlatma olarak koyacağım. Eğer ki hikaye için bir fikriniz varsa yorumlarda belirtebilirsiniz. Güzelce fikrinizi tartışırız. Yeniden okuduğunuz için teşekkür ediyorum. Diye bölüme kadar iyi günler ballarım öpüldünüz! uwu