Evin önüne geldiğimizde Noya'nın zor ayakta durduğunu gördüm.
"Uykun mu geldi?"
-3 gündür uyumuyorum sence?
Dedi yorgun sesiyle.
"Tamam.Hadi içeri girelim ve sonra uyuyabilirsin."
Yavaşça başını salladı.Kapıyı çaldım.Annem muhtemelen uyanıktır.Biraz sonra kapı açıldı.
=Ah Asahi nerelerdesin sen??Sabahtan beri seni arıyoru-
Annem Noya'yı görünce bir an durdu.Sonra yüzunde bir tebessüm belirdi.
=Ohh..Kim bu yakışıklı?
"Anne sonra konuşsak?"
=Tamam.Yukarı çıkarken sessiz olun baban uyuyor.
"Hmm"
Annemi onayladım ve Noya ile odama çıktım.
Ev sıcak olduğu için Noya üzerindeki ceketi çıkardı ve kenara koydu.Bende o sırada ilk yardım çantasını alıp önün yanına gittim.
"Kolundan başka yaran var mı?"
Kafasını olumsuz anlamda sallayınca elime malzemeleri alıp kolunu tuttum.....
İşim bittiğinde her şeyi kaldırdım.O sırada annem içeri elinde bir tepsiyle girdi.
=Size araştırmalık kek ve süt getirdim.
"Teşekkürler anne."
-Teşekkürler:)
=Afiyet olsunn
Dedi ve odadan çıktı annem.Noya eline bir dilim kek aldı ve yemeye başladı.
_____^^^^
Bu bolum normalde çok daha uzun ve güzeldi ama yayınlandıktan sonra bölümün yarısının gittiğini farkettim ve devamını hatırlamadığım için böyle yama yapmaya çalıştım:"(
ŞİMDİ OKUDUĞUN
☆~Yorgun Savaşçı~☆ •Asanoya•
Short Story"Daha fazla yalnız kalmak istemiyorum.." "O zaman yalnız kalmayacaksın."
