Kahvaltı faslını hallettikten sonra Noya ve ben odama çıktık tekrar.Sadece boş boş oturuyorduk.
Sessizliği bozmak adına konuşmaya başladım:
"Ee Noya..Okula dönmeyi düşünüyor musun?"
Noya kafasını kaldırıp bana baktı bir süre sonra elini çenesine koyup:
-Bilmiyorum...Zaten 1 sene geciktirdim.Su an Her şeyi unutmuş olabilirim bile.
"İstersen sana yardım ederim?"
Bir süre gözlerimin içine baktı.Sonra kafasını eğdi:
-Hiç sanmıyorum..Zaten bana yeterince yardım ettin..Sana daha fazla yük olmak istemiyorum..
Sandalyeden kalkıp yavaşça yanına gittim ve oturdum.
"Bana hiç yük olmadın ki.Aksine hayatımda bir şeylerin değişeceğini düşünmeye başladım."
-Ben....Bir anda hayatına girdim ve...Neden bana karşı bu kadar fedakarlık yaptın anlamıyoru-
"Ne demeye çalışıyorsun beni kurtardın!"
Ani çıkışmamla biraz geri çekildi ve yere bakmaya başladı.Biraz oma baktıktan sonra kollarından yavaşça tutup bana bakmasını sağladım.
"Bana bir baksana..Bu kocaman beden...Hiçbir ise yaramazken bir anda ortaya çıkıp beni korudun bu...Bu gerçekten inanılmaz.."
......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
☆~Yorgun Savaşçı~☆ •Asanoya•
Short Story"Daha fazla yalnız kalmak istemiyorum.." "O zaman yalnız kalmayacaksın."
