Unicode:
"ဘယ်သူလဲလို့... မင်းကို "
ပြောပြီး နိုင်ခွန်ခသည် လက်အမူအရာ
ဟန်ပန်နှင့်အတူ ဆိုဖာထိုင်ခုံဘက်သို့
မျက်လုံးဝေ့ပြရင်း ။
"ထိုင်ပါဦး "
ခင်နှီးသွင်သည် နိုင်ခွန်ခ၏စကားအတိုင်း
ဆိုဖာခုံပေါ်သို့ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ၊ ပြီးနောက်
သူတို့၏ မလှမ်းမကမ်းနေရာတွင် ရပ်နေတဲ့
အိမ်အကူကောင်မလေး ထွေးမီကို နိုင်ခွန်ခသည် ။
"ရပြီ သွားတော့လေ "
"တောင်းပန်ပါတယ် အကိုလေး... ထွေးမီက
ဧည့်သည်အတွက် ဘာပြင်ဆင်ပေးရမလဲလို့
မေးမလို့ပါ "
ပြောပြီး မျက်နှာထားလေး မရဲတရဲဖြစ်ကာ
ခေါင်းလေး အောက်ငုံထားသည့်
အိမ်အကူကောင်မလေးကို ကြည့်ပြီး
ခင်နှီးသွင်သည် ။
"ရပါတယ်... အစ်မအတွက်
ဘာမှလုပ်ပေးစရာမလိုပါဘူး "
ခင်နှီးသွင်၏ စကားကိုကြာပြီးနောက်
ထွေးမီသည် ဧည့်ခန်းထဲက လှည့်ထွက်လာခဲ့၏ ၊
ထိုအချိန် နိုင်ခွန်ခလည်း ခင်နှီးသွင်၏
လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲလာရင်း သူ၏
အခန်းရှိရာနေရာသို့ ရောက်သည်နှင့် ။
"မင်း ငါ့အိမ်ကို ဘာလာလုပ်တာလဲ...၊
မင်းက ငါ့အိမ်လာရအောင်
မင်းနဲ့ငါ့ကြားမှာ ဒီလောက်ထိရင်နှီးသွားပြီလား "
ယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့အားနဲ့
ဆွဲခေါ်ခံရတဲ့သူမအဖို့ ရုန်းကန်လို့လည်း မရ ၊
အရှိန်ကြောင့် ကုတင်ဇောင်းပေါ်သို့ ထိုင်နေရပ်သား ၊
ပြောလာတဲ့ စကားလုံးတွေတိုင်းက သူမရဲ့ သိက္ခာကို ထိပါးလာတာကြောင့် မျက်ဝန်းတွေထဲမှ
မျက်ရည်စများလည်း မထိန်းနိုင်ခဲ့ ၊
အရှက်အကြောက်တွေကို လျစ်လျူရှု့ထားသည့်
သူမအဖို့ သူမရဲ့စိတ်ကသာ
အားဖြစ်စေခဲ့၏ ။
" ကို နိုင်ခွန်ခ ... "
တင်းမာသည့် မျက်နှာထားနှင့်အတူ
ခေါ်သံအဆုံးမှာ ခင်နှီးသွင်သည်
သူမ၏ ဘေးကြိုးတိုင်း လွယ်အိတ်ထဲကနေ
ပြည့်စုံမှုနှင့်တကွ ရှင်းလင်းဖော်ပြနေသည့်
OG မှတ်တမ်း ။
"ကိုယ်ဝန်... ဘာ ကိုယ်ဝန်လဲ "
သွေးပျက်သွားတဲ့မျက်နှာဘေး
ဖြူဖက်ဖြူရော်မျက်နှာထား ၊ စာရွက်တွေကို
ဟိုဘက်ဒီဘက် တုန်တုန်ဆာဆာဖြင့်
ထပ်ခါထပ်ခါလှမ်းကြည့်ရင်း ။
