İMAM BEY

!TANITIM!

Bismillahirrahmanirrahim.

Selamün aleykümmm.

Lütfen yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın zira sizin desteğinize ihtiyacım var.

Beni hemen şuradan takip etmeyi unutmayın 👉 NUR_HAN1

İyi okumalar kuzucuklarım

♡

Geçmiş zaman...

Camin tam önünde öylece bitkin bir hâlde duruyordu küçük kız.

Kızarmış olan gözleriyle uzun uzun camiye bakarken tam şuan da yere çöküp hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordu.

"Allah'ım! Çok yalnızım, kimsem yok!" Her zaman olduğu gibi tek başına kalmıştı. Bunu O, istememişti. Hem küçük kız yalnız kalmaktan nefret ederi bir kere.

"Annem öldü. Korkuyorum yalnız olmaktan bana yardım et. Kimse beni istemiyor, babam bile! Alsana beni yanına..." Daha fazla dik durmaya dayanamayarak bir çöküş yaşadığında alnını camin merdiven taşına yaslayarak hıçkırarak ağlamaya başladı küçük kız.

Oyuncağını kayıp etmiş bir çocuk gibi öyle bağırarak ağlıyordu ki, sanki yıllardır içinde birikmiş acısı gözyaşlarına akıyordu. Kasvetli gök küçük kıza karşılık verir gibi gürlediğinde sıkı solukları titreyen bedenini iyice gerdi.

Göğü inleten şimşeğin sesi kalbinin tam ortasına dokunduğunu hissetti.

Hâlâ hıçkırarak ağlarken bir ses yükseldi camin minaresinden.

"وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ."

"Nerede olursanız olun O, sizinle beraberdir. Allah (c.c) yaptıklarınızı görmektedir."

Duyduğu sözler ile bir anda başını yasladığı taştan kaldırdı.

Kolunun tersiyle gözyaşlarını silerken burnunu çekti usulca ve gözlerini kırpıştırarak camin içine doğru baktı. İçerde vaaz veren ve onu itinayla dinleyen cemaatle doluydu camii.

Yağmur durmaksızın yağmaya başlarken imamın sesi yükseldi tekrardan.

"Ah, insan oğlu ne büyük nankördür öyle. Yalnızım, kimsesizim diye yakarıyorsunuz. Allah'u Teâlâ ne diyor; Nerede olursanız olun sizinle beraberim! Söyleyin bana bundan ötesi var mıdır ey cemaat. Allah sizinle beraberdir gerisinin önemi yoktur."

Küçük adımlarla camin kapsının önüne yaklaştı. Tüm sokakta imamın sesi yankılanıyordu.

Cemaat yavaşça dağılırken küçük kızın gözlerini imamın üzerinde sabitlemişti.

Herkes yağmurdan dolayı koşturarak evlerine giderlerken O, öylece camiin önünde durmuş yağmurun altına ıslanırken imamı dinliyordu.

"لَا تَحْزَنْ اِنَّ اللّٰهَ مَعَنَاۚ. إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ."

"Üzülme! Allah bizimledir."

Camii iyice boşaldığında imam üzerinden çıkardığı cübbesini ve tekkesini yanında duran oğluna verip, küçük kızın yanına doğru gelmeye başladı.

"Derdin sıkıntın nedir evlat?" diye sordu babacan bir tavırla.

"Derdim kimsesizliktir. " dedi, hâlâ ağlıyordu.