Kalktım baktım gecenin ücündeymisim
Ben nasıl bir kadınım hiç sevilmemisim
İstanbul'dan gitmeyi hep denemisim de
Sen aklıma gelince geri gelmişim
Sahilde elimdeki bira şişesinden yavaş yudumlar alırken kısık seste açtığım şarkıyı dinliyordum. Saat kaçtı, neredeydim bilmiyorum sadece kendimi ana bırakmış oturuyordum. Huzurluydum yıllardır aradığım huzuru bulmuş gibi hissediyordum ya da sadece sanıyordum.
Denizin sesi beni rahatlatirken çalan şarkı resmen beni anlatıyordu. Elimdeki şişenin hafiflemesi ile bittiğini anlamıştım bu demek oluyordu ki eve gitme zamanı gelmişti. Telefonumu ve yanina koyduğum cüzdanımı alıp cebime koydum, yavaşça ayağı kalkıp gözlerimle elimdeki şişeyi atabilmek için saatlerdir oturduğum yeri ilk defa incelemeye başladım.
Sonunda siseyi atabileceğim bir yeri gözüme kestirip o tarafa doğru yürümeye başladım. Şişeyi attığımda telefonu cebimden çıkarıp saate baktım .
04.17
Güneşin doğumuna az kalmıştı elimdeki telefonla bu sefer taksi çağırdım. Dakikalar sonra gelen taksiye bindim ve adresi verip sakince yolun bitmesini bekledim.
Eve geldiğimde saat 1 saat olmuştu hızla apartmana girip kendi katima çıktım. Sessizce kapıyı açıp eve girdim. Bu evde güzel anılarım yoktu kaybettiğim şeyleri aklıma getiriyor ve bu durum her gün daha da ruhum yok olmasını sağlıyordu.
Duşa girmek için banyoya yöneldim. İşlerimi halledip yatağıma uzandım. Güneş doğmuştu ve benim uyku saatim gelmişti evet gündüzleri uyuyordum günduzlerden nefret ediyordum güneşten ,sabahtan, ışıktan. Resmen gece için doğmuştum ruhumu sabah kaybedip gece geri buluyormus gibi hissediyordum her gün.
-Ciddi misiniz! Yeter artık tak tak tak bu ne bitmeyen iş böyle!
Sinirle ayağı kalkıp evden çıktım. Yetmedi artık bir haftadır katlanıyorum fakat asla bitmiyordu. Üst kata geldiğimde kapıya yöneldim ve zile basmaya başladım. Dakikalar geçmesine rağmen kimse kapıyı açmıyordu ve bu beni daha çok sinirlendiriyordum.
Kapıyı yumruklamaya başladım evet tam olarak yumrukluyorum. Sonuçta haklıydım değil mi? Kapı aniden açılınca öne düşmemek için büyük bir gösterip geri yerimde dikildim.
-Ne yapıyorsun? Ne bu kapı yumruklamak falan
-ciddi misiniz? Günlerdir sabahın köründe bir yerlere vuran ben miyim sanki. Yeter artık bıktım kesin şu işi
-birincisi bir yerlere vuruyoruz ikincisi sabahın körü dediğiniz saat öğlen 2
-Yani ne yapabilirim sonuçta artık şu işi bitirin
Daha fazla konuşup sinirmi arttırmanın silemediği için arkamı dönüp kendi evime girdim. Uykum kaçmıştı ve akşam olmasına 5 saat vardı. Dışarı cikamak istemiyordum bu saatte. Yemek yemenin doğru karar olduğunu düşünüp mutfağa adımladim.
Buzdolabının açtığımda ise koca bir hayal kırıklığı yaşadım uzun zamandır doğru düzgün besleniyordum bu yüzden yemek adına bir şey yoktu raflar ise suyla doluydu.
Geri kapatip yatağıma döndüm yapicak bir şey yok ne yiyeceğim vardı ne de geceydi.
Telefonuma girip yine uzun süredir bakmadığım instagrama girdim. Bir aralar bu uygulamaya bağımlıyım şimdi ise hiçbir şey ilgimi çıkmıyordu.
Daha fazla bu aktiviteye dahayanamiyacaktim bir şeyler yapmalıyım veya bir yerlere gitmeliyim birazdan bu evde kalırsam kafayı yiyeceğim yoksa.
