Deney:799 ( Düzenleniyor )

700'ün çocukluğu

...
Konuşmuyorum geçelim direkt.

(' __ ')
(>♡<)

700

(15 yıl önce )

Ablam işine gitmişti bende oturmuş bana aldığı arabayla oynuyordum.
Aşşağıdan arkadaşımın sesini duydum.

" Burak sende gel bizimle oyna '' dedi Ayaz .
Hemen kapıya doğru koşup açtım ve çıkıp yanlarına gittim.

'' Ee ne oynuyacağız '' dedim Ayaz'a bakarak.
Yanındaki İlayda'yı ve kızları gösterdi.

'' Kızlar vs erkeklere karşı voleybol oynuyacağız '' dedi.
Heycanlaşmıştım böyle yarışları çok seviyordum.

Oyuna başlıyacağımız sırada dondurma arabası geldi.

Yaşasın dondurma!

Yanına gittiğimizde
'' Çocuklar dondurmalar içeride hepiniz girin vereceğim '' dedi.

Garip bir his vardı içimde.

Ama dondurmaya bayılırım .

Hepimiz içeri girdik zaten 10 kişiydik.
5 kız
5 erkek .

Dondurmacı abi kapıyı üstümüze kapattı .
Sonra araba hareket etmeye başladı.

İlayda Ayaz'a sarılmış.
'' Ayaz korkuyorum ne oluyor '' dedi.

Hepimiz korkuyorduk.
Yere oturdum.
Bu adam bizi kaçırıyordu.

Abla lütfen kurtar bizi.
Keşke babam burda olsa kaslı kollarıyla kurtarırdı bizi.

Umutsuzca oturuyorduk hepimiz .
Etrafta dondurma eşyaları yoktu.
Onun yerine birkaç bıçak, halat ve silahlar .

'' Burak bak gideceğimiz yerden kurtulabiliriz belki '' dedi bana bakarak.

Nereye gideceğimizi bile bilmiyoruz.

'' Bilmiyorum Ayaz kurtulamayız belki ''

Araba durmuştu sonunda.

Kapı açıldığında birkaç adam bizleri çekiştirerek binaya soktu.

Korkunç ve sesiz bina hepimizi ürpertiyordu neredeyse herkes ağlıyorduk . Bizi kocaman bir odaya bıraktılar.

'' Burak haklısın kaçamayız '' dedi Ayaz .

( Birkaç saat sonra )

Hepimizi odalara dağıttılar ve odaların üstünde numaralar vardı.

700 benim oda numaram ce bana giydirdikleri kazak ve dizimizim üstündeki pantolondada bu numara yazıyordu.

Ve karşı odada bir kız vardı.
Sarı saçlı.
Mavi gözlü.

Yatağının köşesine oturmuş elindeki peluş tavşana bakıyor ona birşeyler anlatıyordu.

Numarası 799'du .

Sonra bir kadın geldi .
Sarışın ama saçları daha koyuydu.
Yeşil gözleri vardı.
Nefretle bakan gözleri vardı.

Kızın odasına girdi ve onu azarlamaya başladı.

Kız ise tepki vermiyor sadece dinliyordu.

Bu hâlini gören kadın daha da sinir olup tavşanı çekiştirmeye başladı.

Kız daha yeni ağlamaya ve sızlamaya başladı.
Bağırıyordu.
'' Bırak o babamdan hediye '' diye.

Kadın peluş tavşanı alıp çıktı kız ise peşinden koştu ama kapı kapandığı için gidemedi.

Tuvalete kapandı.

Garipti kadınla birbirlerine benziyordular.

Fark ettiğim şeyle şaşkındım.
O kadın annesiydi.

Bu nasıl bir anneydi.
Bir anne kızını nasıl buraya kapatırdı.

Onun için üzülmüştüm kim bilir nasıl hissediyordur .