1.BÖLÜM~ÖLMEMEYİ ÖĞRENMEK😵

647 33 200
                                    


"Gönüllere girmeyen, kafalara giremez."
Z.Gündüzalp

Merhaba canlarım. Yepyeni kitabımla, karşınızda olmaktan, büyük bir sevinç duyuyorum. Yazdıklarım, kesinlikle kurgu değil, hayatın içinden, savaşın acımasızlığını gösterir karelerin, yazıya dökülmüş hali. Belki de milyonda biri.

Mağdurlar, maalesef başta bebekler, çocuklar ve kadınlar. Her zaman olduğu gibi. Bazen Sadako Sasaki, bazen de Bayan Kimena. Yani zavallı siviller ve savunmasız masumlar.

Kitabı okurken, YouTube üzerinden By Karadağ'ın "Beyaz Lotus" isimli şiirini ve kanalındaki animasyon filmine göz atabilirsiniz.

TANITIM
Gazze, Hiroşima gibi 😭 yalnız. İnsanlık o zaman da susmuş, kimisi alkış tutuyordu güçlü olandan tarafa. Haykıran yoktu gerçi, şimdiki gibi acımasızlığı. Yine de engel olunamuyordu haksızlığa.

Birilerinin rahatının adıydı "insan hakları!". Birilerinin ise, ölümüne sessiz kalmak, hatta alkış tutmak, haklı çıkarmaya çalışmaktı şimdi olduğu gibi.

Hem de bebek, çocuk, kadın ve sivil demeden.

Savaşın bile kuralları olmalıydı. Oradaki tek kural ise, uyduruk bir kitaptan çıkarılan ölümcül masalların, canilere cesaret veren bölümleriydi sadece.

Kendileri yazıp kendileri çiziyor, kendileri çalıp, kendileri oynuyordu. Kim ölmüş, kim kalmış kimsenin umurunda bile değil, değildi.

Tarih tekerrür ediyordu, sözde medeniyet kıtasının çöle bakan yamacında.

Tarihi galipler değil, kalemler yazsın istedik! Okumak özgürlüktür, kitapsa kanatlandırır.

Özgürlük kanatlarıyla, yozlaşmış harabelerden en yüksek zirvelerde buluşmak dileğiyle!..

Ne Japon ne Amerika halklarını suçlamadan, kimseye nefret etmeden, nefret ettirmeden, tarafsızca.

Öfkemiz sadece savaşlara! Bir mum gibi eriyoruz, kuytu karanlıklar aydınlansın diye.

Bir kaç yüzyıl öncesine kadar, insanlar elektriği, treni, matbaayı bulup insanlığın hizmetine sunarken, hayata anlam katıp, yaşamı kolaylaştırırken, dünya daha güzel ve yaşanılabilirdi.

Ta ki, bir gün silaha ve bombalara sarılana kadar. Özellikle de Oppenheimer'ın "Dünya'nın kanı benim ellerimde!" sözleriyle tarihe yaşattığı ve dehşetin büyüklüğünü adeta itiraf ettiği atom bombası, insanlık tarihine kara bir leke olarak geçene kadar.

Şehirleri, ülkeleri, kıt'aları bombalar ve yıkarsınız. Ama biri, yıkılmış enkazlardan başını çıkarır ve gülümser. Çünkü gülücükleri öldürebilecek bombalalar henüz icat edilmedi.

Bir daha yeni Hiroşima'lar, Nagasaki'ler yazılmaması ve insanlık barışına hizmet etmesi dileklerimle !..

Mehmet KARADAĞ/ Yazar

1.BÖLÜM

"ÖLMEMEYİ ÖĞRENMEK"

Ecelin göz kırpar çocuksun kanma.

Ağustos cehennem, yanar gökyüzü.

Çiçekler yanıyor bir sen kal, yanma!

Ejderha ağzında, bir çocuk sözü.

(By KARADAg)

ASİMİA

ELVEDA HİROŞİMA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin