KIR ÇİÇEĞİ

3.Bölüm

Keyifli okumalarr ^_^

Çalışmaya başlamıştım. Birkaç dosyayı imzalamak için birilerine götürdükten sonra masama geri dönmüştüm. Bu arada da şirket çalışanlarıyla az da olsa tanışma fırsatı bulmuştum. Döner dönmez yine biri aramıştı. Telefonu açıp"efendim?"dedim. Arayan Saliha ablaydı." Deniz,odama gelir misin?"dedi. "Tabii gelirim."dedim ve odasına doğru yürüdüm. Kapıyı çaldım ve içeri girdim.

"Merhaba Deniz"dedi. Kafamı 'merhaba' anlamında salladım. Devam etti." Bizim arşivde dosyalar bayağı bir karışmış. Acaba gidip alfabetik sıraya göre dizer misin?"

"Hemen hallediyorum, Saliha abla"dedim. Çıkacakken masaya bir zarf bıraktı."Deniz, bu senin avansın. Kirana yeteceğini düşünüyorum. Zarfı alıp "Bakmama gerek yok Saliha abla. Eminim yeterlidir."dedim ve gülümsedim. "Bu arada az daha unutuyordum. Arşive girerken dikkatli ol, kapının kolu bozulmuş. Arşivin kapısı dışarıdan açılıyor ama içeriden açılmıyor.  Tamirci çağırdık ama bugün gelmez. O yüzden sakın kapıyı kapatma. Zaten önüne bir şeyler koymuşlar ama sen yine de dikkatli ol."dedi. Kafamı sallayıp tebessüm ederek odadan çıktım.

Arşiv odasının önüne geldim ve kapıya baktım.'sence de kapının çelikten olmasında bi gariplik yok mu?' Sorgulamayı bırakıp kapıya dikkat ederek içeri girdim. Kimse yoktu. Ve burası bayağı büyük bir yerdi. Bakmakla işimin azalmayacağına kanaat getirerek işe başladım.

____________________________________

1,5-2 saattir arşivdeyim. İşim bitmek üzereydi ve bir an önce bitirmek istiyorum. Sonra koşa koşa eve gidip kirayı yatırmalıyım.

Arşivdeki duvar saatine baktım. Saat 17.25 idi. Sonra bir anda arşivden bir ses geldi. Hemen arşivin girişine geldim. Bir de ne göreyim! Sabah çarptığım adam içeri girmiş ve kapıyı kapatmış. Ona gözlerimi büyüterek baktım.

"Ne oldu?"dedi. 'Elinin körü oldu Safiye' dememek için kedimi zor tutuyordum.
Kendimi toparlayıp "Hayır ya, kapıyı niye kapattın be?"dedim. Sinirlenmişe benziyordu. Bir kez daha "ne oldu?"diye sordu.

Ben de alaycı bir şekilde "kapıyı açsana(!)"dedim. O da alaycı bir şekilde bana bakıp kapıya döndü. Surat ifadesini görmek için biraz daha yaklaştım. Kapıya bakıp kaşlarını çatarak hemen bana döndü.

"Kapı içeriden açılmıyor ve sen kapıyı kapattın"dedim. Ona, sanki 'ben uzaylıyım' demişim gibi baktı. Cebinden telefonunu çıkarıp birini aradı ama ulaşamadı. "Telefon çekmiyor"dedi.

Sonra bir anda dank etti ve saate baktım. Hemen çıkmam gerekiyordu yoksa kirayı ödemek için geç kalacaktım. Ona döndüm, gözlerimi kısıp "bana bak o kapıyı nasıl kapattıysan açıyorsun. Senin yüzünden kiramı ödeyemezsem-" lafımı kesip bana yaklaşarak "ne yaparsın?"dedi. "Yetşiemezsem görürsün"dedim.

O da arşiv odasında dolaşarak şebekenin çekebileceği yerlere bakmaya başladı. Zaman hem geçiyor hem geçmiyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum. Telefona da bakamıyorum çünkü yanımda değil.

Ben de kapıya vurmaya başladım."Kimse yok mu? Sesimi duyan varsa yardım etsin lütfen." Arşiv odasının koridorunda başka bir oda yoktu galiba ve duvarlar ses geçirmiyordu maalesef.

Aradan 10 dakika geçti. Yanıma geri gelip"telefon çekmiyor maalesef."dedi. "Bu saatten sonra kapı açılsa da kiramı ödeyemem çünkü ev uzak. Yani yetişemem."dedim ve dediğim gibi sol gözüne yumruğumu geçirdim.

'Aferin sana kızım, hak etti lanet adam.'
Bunu beklemediği çok açıktı." Gördün mü ne yaparım?"diye sordum. Kızdığı çok belliydi. Ama  mazoşist gibi dudağının bir kenarı yukarı kıvrılmaya başladı. Üzerime gelmeye başlayınca "gelme, diğer gözüne de aynısını yaparım."dedim. Lakin yerimden milim kıpırdamadım.

Dibime girip kolumu tutarak "bunu beklemiyordum, boşluğuma geldi. Emin ol bir daha bunu yapamayacaksın."dedi, kolumu bıraktı ve geri çekildi. 'Emin olmayız zaten Deniz'iz biz. Yalnız sen de ne sağlam vurmuşsun be kız.'

İç ses haklıydı çünkü gözü morarmaya başlamıştı. Şimdi azıcık pişman olmuş olabilirim ama hak etti ya. Sırtımı duvara yasladım ve kayarak yere çöktüm. Ayaklarımı kendime çekip kollarımı ayaklarıma doladım. Şimdi ne yapacağım ben ya...