Maskeli Çocuk /CHANMİN

21

'kaçmak hiçbir zaman çözüm değildir'

Jeongin

Jeongin: NEREYE GİDİYORUZ ÇEKİŞTİRMESENE!

Changbin: BAK GERÇEKTEN ACELEMİZ VAR SADECE YÜRÜ OLUR MU!?

İkili arabaya bindikten sonra Changbin hızlıca arabayı sürmeye başladı. Jeongin hâla neler döndüğünü anlayamamıştı. Biri mi vurulmuştu? Temizlik için mi çağırıyordu? Hayır. Chan bunların hepsini kendi halledebilirdi. O zaman neden? Çok geçmeden araba durmuştu. Changbin hızlıca arabadan indi. Ara sokaklardan birine doğru ilerledi. Jeongin de peşinden gitti. Geldikleri yer depo gibi bir yerdi neler olduğunu bilmese de Changbin'e güvendi ve onunla birlikte içeri girdi.

Chan: ŞÜKÜRLER OLSUN NERDESİ-

Birkaç saniye Jeongin'i süzdü.

Chan: Niz... 

Hyunjin: NE ÖNEMİ VAR!? ŞUAN DURUMUN FARKINDA MISIN!? KORKTUĞUM ŞEY OLDU!

Minho: SAKİN OL HYUNJİN!

Jeongin daha fazla dayanamadı. Arkada ağlayan Seungmin'i gördü. NELER OLUYOR!?

Jeongin: NELER OLUYOR ANLATIR MISINIZ ARTIK!?

Chan: Şey... Hyunjin'in babası- Aslında hapse girmedi... Kayboldu. Sanırız ki öldü. Ama bu sefer adamları peşimize takıldı. Felix-

Jeongin: NE SAÇMALIYORSUN!? FELİX NERDE??

Chan: İZİN VERİRSEN ANLATICAM! Felix'i götürdüler...

Jeongin kala kaldı. Ne diyeceğini ne yapacağını şaşırdı.  Felix onun ilk arkadaşıydı. Onun için çok değerliydi. Ama bir anlık sinirle yapmaması gereken şeyi yaptı. Hyunjin'in üstüne doğru yürüdü.

Jeongin: HEPSİ SENİN SUÇUN!

Changbin Jeongin'i belinden kavrayıp kendine çekti.

Changbin: DUR JEONGİN! NAPIYORSUN HYUNJİN'İN NE SUÇU VAR!?

O sırada o anlık öfkeyle Hyunjin'in ağladığını görmemişti...

Hyunjin: Özür dilerim...

Jisung: YETER AMA! ONU BULUCAZ TAMAM MI! HATTA ŞUAN BAŞLIYORUZ! AYRICA BUNDAN SONRA KAVGA YOK SEUNGMİNVE HYUNJİN'İN HALİNİ GÖRMÜYOR MUSUNUZ!?

Chan: TAMAM! MİNHO ŞU KONUM CİHAZIN Bİ BOKA YARADI MI?

Minho: Telefonu yanında olsa belki...

Chan: HAY SIÇICAM AMA!

Jisung: SAKİN! Başka işimize yarayacak bir şeyi olan varmı?

Hyunjin: Benim var...

Chan: Ne? BELKİ İŞE YARAR SÖYLE!

Hyunjin: Babamın zamanında aldığı dağda bir ev vardı beni hiç götürmedi ama annemden konumunu biliyorum.

Chan: SÜPER HEMEN ATLAYIN!

Herkes kamyonete koştu. Bir umut bulabilecekleri bir ipucu bulmuşlardı denemekten zarar gelmezdi! Jisung ve Jeongin arkada Seungmin'in yanına oturdular. Chan arabayı sürmeye başladı.

Jisung: İyi misin seung? Bak bir ipucu bulduk!

Seungmin: Ya ona zarar verdilerse?

Seungmin'in söylediğini duyunca Hyunjin daha fazla ağlamaya başladı.