İHTİZAR

~KISKANÇLIK KRİZİ~

Keyifli okumalar.
Yıldıza basmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayınız.
Not: Bölümler ve kurgu tekrardan düzenlendi.
Yorumlar spoi içerebilir.

Kıskançlık Krizi: 13

Hayatım boyunca sevgi aşk gibi hislerin yerine hep bir üzüntü hayal kırıklığı aldı. Anne ve baba sevgisi görmemiş çocuklar hep eksik büyür. Ben hep eksik büyümüştüm. Belkide bu eksikliğimden dolayı birinin sevgisine ihtiyaç duyuyorumdur.

Sevilme ihtiyacı koca bir kara deliktir. Çocuk yaşta açılan ve zamanla büyüyen kara delik. Hayatımız boyunca o kara deliği küçültmek için uğraşırız. Ama sonuç her zaman koca bir hüsrandır. Sevilmemenin verdiği koca bir kayıpta korkmaktır. Birilerini kaybetmek, üzmek, yanlız kalma korkusu. Bu yüzden sevdiğimiz kişiyi kaybetmemek için boyun eğeriz.

Saatlerce mutfakta oturmuş aşk ile ilgili bir şeyler bulma çabasına girmiştim. Pamir'e karşı hissettiğim duygunun ne olduğunu tam olarak bilmiyordum. Bunu öğrenmem gerekiyordu. Ona aşık mıydım? Hoşlantı? Sevilme ihtiyacımı onla mı gidermek istiyordum? Sevilme gibi bir derdim mi vardı?

Sinirle başımı masaya bıraktım. Tüm bu soruların cevabını nasıl bulacaktım. Daha hangi sorudan bașlayacağı mı bile bilmiyordum ki!

Bilmediğim işlere kalkışırsam böyle olurdu işte. En başından beri Pamir'in evlilik teklifini kabul etmemem gerekiyordu. Böylece böyle bir derdim de olmazdı.

"Bu saatte kitap okuma aşkın mı geldi" dedi.

Kafamı masadan kaldırıp ona baktım. Masadaki kurabiyeden bir tane alıp ağzına attı. Cevap bekler gibi bana bakma devam ettiğinde doğruldum.

"Uyku tutmadı."

"Onu görebiliyorum zaten. Seni uyutmayan şey ne?" dedi, ağzına bir tane daha kurabiye attı. Bu saatte nasıl iştahlı olabiliyordu.

"Karmaşık duygularım."

Yekta tek kașını kaldırarak bana baktı. "Hem duygu hem de karmaşık, ha." dedi. Sanki ikisinin yan yana gelmesi iki imkânsız kelimeyi kullanmıșım gibi bana bakmaya devam etti.

"Evet."

"Bunu kitaplarda mı arıyorsun? Yoksa aradığın şeyi bulmaya mı çalışıyorsun." dedi.

"İnsan aşık olduğunu nasıl anlar." dedim. Direk aklımda ki soruyu sordum.

"Ne çeşit bir insansın sen?" dedi.

"Off, sorumun cevabı bu değildi. Ayrıca merak ediyorum." dedim. Karışımdaki sandalyeye çekip oturdu. Bir kolunu masaya yerleştirdi.

"İnsan aşık olduğunu nasıl anları merak ediyorsun yoksa Pamir'e aşık olup olmadığını mı anlamaya çalışıyorsun? Hangisinin cevabını benden duymak istiyorsun?" dedi.

Gafil avlanmış ceylan gibi hissediyordum. Keskin bakışlarını bana sapitlediğinde yutkunmadan edemedim. Kendimi büyük bir suç işlemiş ve sorguda gibi hissediyordum.

"Aslında, her ikisi de." dedim.

"Karmaşıktır. Kafanı allak bullak eder. Tüm dengeni bozar. Onu gördüğünde beynin durur. Yaptığın şeyleri sorgulatır. Anlayacağın boktan bir duygudur aşk. Yine de aşık olmaya değer gibi duruyor."