İHTİZAR

~YALANCI'NIN MUMU~

Keyifli okumalar
Yorum ve yıldıza basmayı unutmayınız
Not: Kurgu ve bölümler yeniden düzenlenmiştir.
Yorumlar spoi içerebilir.

Yalancı'nın Mumu: 14

Yalanlar; herkesin inandığı sığındığı hatta kendini bile inandırdığı yalanlar vardır.

Öyle ki etrafımızda ki insalar bile bu yalana körü körüne inanıyor. Bende öyle yapmıştım. Nebahat ne söylediği ise körü körüne inanmıștım. Sorgulamadım. Ama şimdi her şeyin koca bir yalan olduğunu hissediyordum.

"Ee, susmaya devam mı edeceksin. Nebahat. Pardon Nebahat mı diyeyim yoksa Nehir mi?" alayla konuştu Fiko.

Nebahat -Nehir- bakışlarını bizden kaçırdı. Sabırsızlıkla ne anlatacağını bekliyordum. Çünkü inandığım şeylerin yalan çıkmasını istemiyordum.

"Gerçek ismim Nehir, Nehir Alacalı..." sonunda konuşmaya karar verdi. Ve ilk cümlesi ismi konusundaki yalanı dile getirmek olmuştu. "Ender Alacalı'nın biricik varisi..." tiksintiyle söyledi "Biliyorum." bakıșları beni buldu "Sana yalan söyledim. Çünkü Nehir Alacalı olmak istemiyordum. Unutmak sanki hiç öyle biri olmamış gibi inanmak istedim. Kendi yalanıma önce ben inandım, Feyza." gözlerinde ki duygu seli belli oluyordu "Çünkü, ben babamın olmasını istediği kişiyi reddettim. Cani olmak istemedim. İkinci kez katil olmak istemiyordum..." ikinci kez katil olmak istemiyordum derken neyi kastettiğini anlamamıştım. Daha önce birine öldürmüş müydü?

"İkinci kez katil olmak istemiyordum derken neyi kastettin." dedim. Aklımdaki soruyu sormaktan çekinmedim. Duyacağım şeye ise korkuyordum. Çünkü ona olan sevgimin ve tavrımın değişmesinden deli gibi korkuyordum.

"Annem..." fısıltıyla çıktı kelime "Annenim ölümüne sebep oldum ben. Doğmam bana ödül iken anneme ölüm oldu." dudakları titredi. Bu gerçeği hatırlamak ona acı vermiş olmalıydı. "Babam beni hep bundan vurdu. Vurmaya da devam ediyor. İlk çocuk olduğum yetmezmiș gibi annemi öldürdüm. Bu yüzden babam beni varisi yapmak istiyor. Pis işlerinin başına geçmemi ve yönetmemi istiyor..." bir baba nasıl bunu yapar demeyecektim. Çünkü benim babam, aslında babaların bu denli kötü olabileceğini göstermişti.

"Bu yüzden ondan uzak durmak için ismimi yalanladım. Kendime başka bir kimlik çizdim. Ama geçmiş bir şekilde kendini hatırlatıyor." ona acımaya hakkım yoktu. Yine de yaşadığı şeylere üzülmeden edemedim. Sarsak adımlarla yanına gittim. Yanındaki boşluğa oturduğum da bakışları usulca bana döndü.

"Annen için üzgünüm. Ama bu seni katil yapmaz ya da suçlu. Evet, belki doğman annenin ölümüne sebep olmuş olabilir ama annen öleceğini bilse bile yine de ölümü göze alır seni dünyaya getirirdi." dedim.

"Gerçekten böyle mi düşünüyorsun?" sesi kısık çıktı.

"Evet." kısa ve netti cevabım. "Yine de bana gerçekleri anlatabilirdin." kırgın olduğum sesimden anlaşılıyordu.

"Seninle yeni tanışmıştık. Benim için yabancıydın. Bir yabancıya bunu anlatmak kaçık bir fikir gibi geldi bana." bu konuda ona hak veriyordum. Çünkü bende ilk tanıştığımız da ailem hakkında hiçbir şey anlatmamıștım.

"Peki baban, tam olarak ne istedi senden?" bakışları Pamir'i buldu. "Onun gibi olmamı." dedi.

"Dur bir dakika, benim gibi olmanı mı istedi. Sikik herif, beni bu kadar sevdiğini bilmiyordum." dedi Pamir, yarı alayla yarı ciddi tavırla.