Kurtarıcım +18

Tahrik +18

Hepinize merhaba canlar. Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum. Öptüm 💋

Medya=Alina

———————————————————————————————————————————————

"Nerden biliyorsun?" dedim. Çatalıma bi mantı daha aldım. Ağzıma attığımda akarşımda kaşlarını kaldırmış bana bakıyordu.

"Neyi?" Diye sorgulayınca açıklamak zorunda kaldım. Aslında çoğu şeyi biliyordu. Hangi bitini saydam bilemedim. Ağzımdaki mantısı bitirip konuşmaya başladım.

"Çoğu şeyi. Üç yıldır İngilteredeyim demiştin. Beni uzun süredir takip ediyorsun yani. Neden? Yada Okan'ın beni aldattığını nereden biliyorsun? Bindiğim uçağı nereden öğrendin? Tufanı nerden biliyorsun? Uçakta nasıl yan yanaydık? Odamda ya da dışarıdayken, etrafımda kimse yokken bile beni nasıl izliyorsun? Ve bir dakika, sen en sevdiğim yemeğin mantı olduğunu nereden biliyorsun? Sen benim hayatıma nasıl girdin Poyraz?" uzun konuşmamın sonunda derin bi nefes aldım.

Taramalı tüfek gibi bam bam bam konuştuğum için gözleri açılmıştı.Çatalını bi tarafa koyup ağzını peçeteyle silip masanın üzerinden bana doğru yaklaştı.

"Senin için üç yıl önce seninle beraber İngiltereye gittim. Aynı uçaktaydık ama o zamanlar cesaretim olmadığı için yan yana değildik. Ve evet, seni uzun süredir takip ediyorum. Nedenini sorma, sonra anlatırım. Okan'ın seni aldattığını uzun süredir biliyordum. Dediğim gibi hem karşına çıkma cesaretim yoktu hemde bir piç için üzülmeni istemiyordum. Ama bi hafta önce onun sana dokunduğunu görünce dayanamadım. Ve sana söyleme kararı aldım. Onun dışında bindiğin uçağı telefonuna sızmamızla öğrendim. Param ve gücüm sayesinde yan yana oturmak zor olmadı. Tufan senin ilkin olduğu için bilmemem daha tuhaf kaçardı. En sevdiğin yemeğin mantı olduğunu seni takip ettikçe anladım. Seni nerden izlediğim konusuna gelirsek evindeki her odanın her köşesinde ve senin bile üzerinde kamera var. Hayatına nasıl girdiğimi şuan öğrenmeyeceksin Alina. Belki bir gün anlatırım." Diye uzunca konuştu.

Takıldığım yer ise benim üzerimde kamera mı vardı? Telefonuma sızmışlar! Bu çocuk bana takmış lan! Ama sevinmedim desem yalan olur. Allah var yakışıklı çocuk. Büyümüş gözlerimle ona baktım. Üzerimdeki kamera benim neremdeydi?

"Üzerime kamera mı yerleştirdin? Hemen üzerimdeki kamerayı çıkarıyorsun, hemen!" Diye tısladım. Özel diye bir şey vardı ya. Halla halla. Sinsice gülümserken gözleri boynuma takıldı.

"Ben çıkarmak istesem bile senin itiraz edeceğine şüphem yok" dedi kurnazca baktığı yere baktığımda sonsuzluk işaretiyle göz göze geldim. Bir elim istemsizce taşın üzerine gidince gözlerini bana çevirdi.

"Söylesene, bu kolyeyi önemli kılan ne? Hiç çıkardığını görmedim. Altın olduğu için mi?" Bu beni paragöz falan mı sanıyordu, tabi ki altın olduğu için sürekli boynumda taşımıyordum. Öküz. Anısı var belki.

"Saçmalama, anısı var. Hem sanane be. Yoksa kolyeme mi?" Diye duraksadım. Bi kaşı kalkarken gözlerim sinirle gözlerini buldu. "Yoksa kolyeme mi taktın kamerayı?" Diye sordum tıslarcasına bi dudağı yukarı kıvrılırken şaşkınlıkla gözlerim açıldı. "İyi ama ben hiç boynumdan çıkarm-" dediğimde aklıma gelen anla gözlerim daha da büyüdü. Pezevenk inşallah yapmamışsındır.

"Sakın bana kaybettiğim günle bi alakan olduğunu söyleme. Sen almadın değil mi?" dedim tehditkar bir şekilde. Küçük gülümsemesi sorgulayıcı bakışlarıyla birleşirken bile çok yakışıklıydı. Ah, ne diyorum ben?

"Yoo. Düşürmemiş miydin?" Diye sordu gülerek. İçimden bi ses yalan söylediğini söylese de üstelemedim. "Çok önemli galiba. Hiç çıkarmıyordun. Düşürdüğün gün de çok ağlamıştın. Bi kolyeye bile bu kadar değer verecek anıyı merak ettim doğrusu." Uzun cümlesi sorularla doluydu. Demek ki her şeyimi bilmiyordu takıntılım.