Sönmeyen Alev

Geçmiş

YAZARDAN

Alev odasında oyun oynarken içerden cam kırılma sesi geldi. Alev artık bu duruma alışmıştı babası Alev'i severdi ama annesini sevmezdi. Babası neden annesini hiç sevmiyordu? İnsan sevmediği insanla evlenir miydi? Annesi tekerlekli sandalyedeydi babası annesini severek evlenmediği için annesi tekerlekli sandalyeye mahsur olarak yaşamına devam edeceğini öğrenince nefret etmişti ondan.

Alev'in anne babası görücü usulü evlenmişti o zamanlar annesinin sevdiği başka bir adam vardı ama ailesi zorla evlendirmişti. Babasının annesinden nefret etme sebebi ise asker olmasıydı. Yavuz ailesine kaç defa ben asker bir kadınla evlenmem demişti ama anne babası onu dinlemeden evlendirmişti. Bu evlilikte gönlü olmayan tek kişi Yavuz değildi çünkü Yavuz'un ailesi ile tartıştığı zamanlarda Zeynep'te evlenmemek içi babasını ikna etmeye çalışıyordu. Babasının Zeynep'e söylediği tek şey ise ''Zaten bir kadına yakışmayan bir mesleği yapıyorsun bari benim dediğimi adamla evlen'' olmuştu.

Zeynep mesleği için babasını ikna edememişti ve gizlice okumuştu. Babası bu durumu öğrenince Zeynep'i kemeri ile dövmüştü ama Zeynep ne olursa olsun bu meslekten dönmedi ve vatanını korurken gazi oldu.

Yavuz ben asker bir kadınla evlenmem kadın dediğin evinde oturur demekten başka hiç bir şey yapmadı. Zorla da olsa evlendiler ve bu evlilik hep kavgalı ve gürültülü geçti. Zeynep kendini ezdirmeyen bir kadın olduğu için daima Yavuz ile zıt düştüler.

Evliliklerinin ikinci yılında bir kız çocukları oldu. Yavuz bu iki yılda kendini çok iyi yerlere getirmişti ve ticaret hayatında gelişmişti ama insan olarak asla gelişememişti. Zeynep görevden göreve koştu ve yüzbaşı oldu. Çocukları olunca Zeynep 3 aylık izin aldın ve 3 ay boyunca hep Alev ile ilgilendi. 3 ayın sonunda Zeynep ilk görevine gitti ve bombalı saldırı sonucu iki bacağını kaybetti. Zeynep gazi olarak evine döndüğünde kocası onu eve almak istemedi.

Ben böyle bir kadınla yaşamam dedi ve Zeynep'i eve almadı. Sonrasında kızı için üzüldü ve Zeynep'i eve aldı.

Alev artık 11 yaşına girdi. Hayatı anne babasının Alev'in yanında mutlu gibi rol yapması ama her zaman birbirlerine bağırması ile geçmişti Alev'in. Alev kendini bildi bileli annesi tekerlekli sandalyedeydi. Evde Alev ile ilgilenen bir bakıcı ve yemekleri yapan bir yardımcı vardı.

Alev bir gün bakıcısının onun için getirdiği yeni kitabını anne babasına göstermek için mutlulukla salona koşarken duydukları ile olduğu yerde kalmıştı. Babası annesine bağırıyordu ama bu sefer sebebi çok başkaydı. Babası annesine ''Ne demek kanserim ben seninle mi uğraşayım işlerimle mi? Yada boş versene iyi oldu senden kurtulmuş olurum bir yıla kalmaz ölürsün tedavi için seni hastaneye yatıralım sakın gözüme gözükme'' dedi ve salondan çıktı o kadar öfkeliydi ki Alev'i görmemişti. Bir süre sonra dış kapını kapanma sesi geldi. Alev hızla salona girdi annesi salonun ortasında duruyordu odayı annesinin hıçkırıkları doldurdu.

Alev koşarak annesinin önünde durdu ve ''Anne sen iyi olacaksın değil mi?'' dedi ve devam etti ''Anne eğer sen iyileşirsen söz bende senin gibi asker olurum senin yolundan yürürüm belki senin gibi gazi olmam ama şehit olurum yanına gelirim'' dedi. Annesi başını kaldırıp Alev'e baktı ve ''Kızım benim için asker ol ama vatan için şehit ol tamam mı?'' dedi.

Her şey çok ani gelişmişti babası annesini bir hastaneye yatırdı doktorlar ne kadar tedavi edilemeyeceğini söylese de parasını verdi ve hastaneye yatırdı. Alev bir yıl boyunca annesiyle kalmıştı babası asla hastaneye gelip annesini ziyaret etmemişti. Alev bir gün annesine babasına karşı olan nefretini anlattı. Annesi aleve dönüp ''Sakın babanı yalnız bırakma ne olursa olsun o senin baban evet belki beni sevmedi ama seni çok sevdi.'' dedi.