Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu.
Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5 Yıl Önce Ankara
⚫
Son günlerde en sevdiğim his Dinçer'in belime sıkıca sarılmasıydı. Kaburgalarımı acıtacak kadar sıkı sarılsa da bu hisse bağlanmıştım. Bana kendimi çok güvende hissettiriyordu. O sarılmadan uyuyamaz olmuştum.
Bu evde yedinci sabahıma gözlerimi açtığımda yine o kol sarmıştı belimi. Dinçer'in kollarının arasında başlamıştım güne. Mümkünmüş gibi ona daha fazla sinerek kapadım gözlerimi. Her sabah kocamın varlığının tadını çıkarıyordum.
Demirsoy ailesine gelin geleli bugün tam bir hafta olmuştu. Yedi gün kulağa çok az gelse de yaşarken öyle değildi. Her gün çok hareketli geçiyordu. Sıkıldığım bir anı bile hatırlamıyordum. Hiç kimse gözümde ilk günkü gibi değildi. Hepsinin yeri güzelleşmişti. En çok da Dinçer'in.
''Yine benden önce uyanmışsın.''
Gülümseyerek başımı göğsünden çekip yüzüne baktım, ''Sen uykucu bir adam oldun.''
''Sayende rahat uyuyorum, ondandır.''
''Ben ne yapıyorum ki sana?''
''Anlattırma sabah sabah, çıkarmam seni odadan.''
''Arsız.'' diyerek yataktan doğrulmaya çalıştım ama sarılarak gitmeme izin vermedi, ''Kahvaltıya beklerler ayıp olur.'' diyerek aile kozunu kullandım.
''Kahvaltıya beklemeseler olur yani?''
''Dinçer! Sus dedim.''
''Şşşttt sustum tamam, ama kaçıp gitme koynumdan ayıp oluyor.''
''Hep öpüşerek ayrılalım istiyorsun.''
''Yok ayrılalım kısmını at cümleden, kalanı doğru.''
''Sen cidden arsızsın ama.''
''Karım değil misin yavrum? Arsızlığım sana.''
Tepki gösteriyor olsam da çok hoşuma gidiyordu bu halleri. Açık açık konuşuyordu her şeyi, ben henüz onun kadar dürüst değildim. Çekindiğim şeyler vardı.
''Hadi kahvaltıya yardım ederiz, kalk.''
Çıplak omzumu öpüp askısı düşen geceliğimi çekti omzuma, ''Kalkalım bakalım.''
Eğilip dudaklarını öptükten sonra banyoya koşturdum. Üç parça kıyafetimi sıkıştırdığım küflü dolabın yerini alan bembeyaz kocaman gardırobun önünde durmuş ne giysem diye düşünüyordum. Seçeneğim eskiye göre çok fazlaydı. Sağ olsunlar yengemler benim için sürekli alışveriş yapıyordu.
İlk başta kendimi kötü hissetmiş, bana acıdıklarını düşünmüştüm ama sonradan öyle olmadığını anladım. Halide ve Bahar yengem bu ailenin kıyafet sponsoruydu. Herkesin tarzına göre şeyleri bulup alıyorlardı. Dinçer'in tüm dolabını neredeyse yengeleri düzmüştü.
