violin

2-

"Öyle miymiş?"

Minho'nun gözleri kucağındaki kahveliklerden ayrılmazken hipnoz olmuş gibi hissediyordu. Birden ellerinin bir halatla yatak başlığına sıkıca bağlandığını anladığında koca bir 'siktir' geçirdi içinden.

"Ne yapıyorsun lan?!"

Sinirle bağırsada artık bir anlamı yoktu küçük olan için, Jisung büyük bir rahatlıkla az önce kasıklarına sertce oturarak inlettiği herifin kucağından indi ve yatağın altına doğru eğildi. Minho ise onun ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyor gibiydi ne olmuştu birden bu çocuğa daha doğrusu anlamadığı bir nokta vardı nasıl bir anda bağlayabilmişti ki ellerini hepsinin çocuğun yüzüne daldığı için olduğunu düşünerek kendini suçladı ve dudaklarını dişlerinin arasına aldı sinirle.

"Evet, bence bu kadar yeter hocam ben size küçük bir hediye bırakıp gideceğim."

Yatağın altından çıkardığı kutunun içinden demir bir çubuk aldı ve yatakta savunmasız bir şekilde yatan oğlanın bacak arasına sağ dizini yerleştirdi. Elindeki çubuğu büyüğün aletinin ucuna konumlandırarak yavaş yavaş çubuğu ileri itmeye başladı karşısındaki adam her ne kadar küfürler edip inlesede umrunda olmadı. Sonunda işini bitirdiğinde dizini koyduğu yerden çekti ve büyüğün aletine doğru eğilerek onu delirtmek için birer dil darbesi ve bir kaç öpücük kondurup geri çekildi.

"Ayy unutmadan lütfen fazla inlemeyin abim sizi duyup gelebilir." Sonda söylediklerinden sonra küçük bir kahkağa patlatmış ve altına dolabından çıkardığı siyah kısa şortunu geçirip üstüne ise sabah sandalyesinin üstüne fırlattığı beyaz atletini giymişti. "Ahh dur beni böyle bırakamazsın! Çöz beni sikik!" arkasında kendisine tabiri caizse saydıran adamı umursamadan sanki daha demin koskoca herifi önce sakso çekip üstüne bir de yatağına bağlayıp penisine sondaj çubu sokmamış gibi şirince gülümseyerek çıktı odasından.

Saat okadar geç değildi ancak genede korkuyordu abisine yakalanmaktan çünkü abisi genelde pek uyuyamayan insanlardandı ve kendisini bu saatte ayakta görürse endişelenebilirdi. Her ne kadar şımarık bir genç olsada abisini üzmekten ve endişelendirmekten nefret ediyordu. Tam elini kolunu sallaya sallaya küçük bir zafer gülüşü ile Felix ve Hyunjin'in kaldığı odanın kapısını açacakken hiç duymak istemediği o sesi duydu.

"Jisung, ne yapıyorsun bu saatte?"

Abisinin yorgun olduğundan olsa gerek biraz kısık çıkan sesi aklında 'sıçtın' kelimesini yankılarken abisine dönerek gergince gülümsedi "Hiç sadece kabus gördüm de Felix ile uyuyacaktım. Sen neden uyumadın?" Sanki abisinin hastalığını bilmiyormuş gibi sorduğu için içinden kendine küfürler savurdu. Gerginlikten unutmuştu işte. Chan kardeşini şaşırtarak bir anda sarıldı ve kardeşinin Annesine benzettiği o naif kokusunu içine çekti. Kendisi kabullenmek istemesede babasına benziyordu canından çok sevdiği kardeşi ise ölen Annesine....

"Eğer kötü bir şey olursa ve ya her hangi bir şey bana anlat olurmu? Senden başka kimsem yok ve seninde Annem gibi gitmeni istemiyorum." Neredeyse ağlayacaktı küçük olan nerden bulup geliyordu ki abisi şu duygu patlamalarını?! Kendini yavaşça geri çekip en içten gülümsemelerini sundu abisine "Merak etme koca bebek ben her zaman yanında olacağım."

Abisine küçük bir azar çekmiş ve onu yatağına yollamıştı oğlan tabi yarın abisinden duyacağı o saçma kararı bilmeden yapmıştı bunu koşarak sessiz adımlarla sonunda Felix'in odasına girdi tabii aklında savunmasız bıraktığı küfürbaz herif vardı ama şimdilik onu boş verecekti uykusu azgınlığından ağır basıyordu.

Kaşlarını çatarak arkadaşı ile kuzeninin birbirlerine sarılarak uyuduğu yatağa girdi ve kuzenini çirkefce ittirerek arkadaşına sokuldu. Evet özlemişti kuzenini ancak arkadaşını yedirmeyecekti öküz tabirini koyduğu kuzenine. Yarın olacakları umursamadan güzel uykusuna bıraktı kendini.....

düşünceleriniz?