VİRAN

Dördüncü Bölüm

Giray'ın ağzından;

Başım da tanımlamasını yapamayacağım kadar başım ağrıyordu. Gözlerimi açmak istedim ama bun da başarılı olamamıştım. Düşündüm, en son ne olmuştu, diye. Kaza yapmıştım. Evet kaza, hastahane de olmalıyım şu durumda. Bir kez daha zorladım ve bu sefer gözlerimi açmayı başardım. Ama düşündüğüm gibi hastahane de değilim. Bir evin bahçesin de yerde yatıyordum. Hangi tarafa bakarsam bakayım tanıdık gelmiyordu bu ev. Bir anda bir gürültü koptu. Bir erkek çocuğu bana doğru koşmaya başladı. Koştu , koştu bir anda boynuma atladı.

"Baba,baba anneme birşey söylesene!

Bu çocuk boynuma atladığı yetmezmiş gibi bana baba, diyordu.

"Baba mı?"

Anlamamış gibi kaşlarını çattı. Tam bu anda farkettim, bu çocuk benim küçüklüğüm gibi duruyordu.Ben düşüne durayım çocuk tekrar konuşmaya başladı. Hem küçük elini alnıma atmış hem de bıcır bıcır konuşuyordu.

" Baba iyi misin, sen?. Sana daha geçen gün anlatmıştım . Nasıl hemen unutursun?"

Kucağımda bir çocuk var ve bana baba diyordu. Ne söylediğini anlamıyordum ama istemsizce kendimi kötü hissetmiştim. Tam ağzımı açmış birşeyler diyecektim ki bir ses duydum.

"Oğlum ! Gel buraya! Ben sana kaç defa diyeceğim, baban işten gelince onu biraz zaman tanı, diye.Biliyorsun bütün gün bizim için çalışıyor."

Çocuk kucağıma daha çok sinio, içerden ona konuşan kadına cevap verdi.

"Ama, anne babamı akşama kadar görmüyorum . Şimdi gelmezsem ne zaman geleceğim ki? Hem birkaç saate yatın, diyorsun babamı az görüyorum ben, banane!"

Gözlerim bir kucağımdaki çocuğa bir de hala içerden çıkmayan kadına doğru dönüyor. En küçük çocuğun annesine trip attığını görmüştüm, kendimi tutamasaydım eğer bu tanımadığım çocuğun yanaklarını sıkıp ,öpecektim. His çocuk bana baba diyordu ama neyse..

Bir an da elim de , küçük bir el hissettim. Tuhaf ama güzel hissettiriyordu işin açıkçası. Çocuk beni bu sefer eve doğru çekiştirmeye başladı. Normalde bunu yapmaya gücü yetmezdi ama onu zorlamak istemedim ve onu takip etmeye başladım sessizce.

Sonunda kapıdan içeri girmiştik . Ama demin konuşsan kadın yoktu. Yok olan sadece kadın değildi. Demin elimi çekiştirerek beni eve sokan çocuk ta yoktu. Kendimi o kadar yabancı hissediyordum ki evde daha fazla durmamam gerektiğini düşündüm.

Tam evden çıkmak üzereyken bir çift kol belimi sardı. Bu o çocuk değildi. Beni saran elden bir kadın olduğunu anlamıştım. Dönmek için hareket etmek istemiştim ama bunda başarılı olamadım. Kitlenmis gibiydim. Kadının eli vücudum da geziniyordu. Ne engelleyebiliyor ne de karşılık verebiliyordum. Tam ensemden öptüğünü hissettim.

İnanılmaz şekilde arkamdaki kadına doğru çekiliyor, ve tüm dokunuşlarından hele kokusu beni mest ediyordu. Ne olduğunu anlayamadığım , beni ona doğru iten bir kokuydu.Hem kadına dönmek ve onu öpmek istiyordum hem de kollarından çıkmak istemiyordum.

Tüm kontrolüm bu kadının elindeydi ve onun insafına kalmıştım. Sonra bir anda o kilitlenmiş hissi yok oldu. Kadından o kadar etkilenmiştim ki anında arkama dönüp , dudaklarına yapışmak için atak yaptım.

Yazar anlatımı,

Boğazında ki kurulukla bir anda öksürmeye başladı Giray. Birkaç saniye sonra dudaklarına dayandırılan bardaktan su içmeye başladı. Birkaç yudum aldıktan sonra bardak dudaklarından uzaklaşmıştı.

Gözlerini yavaş yavaş açmış , baş ucunda Ömer'i görmüştü. Tekrar o evin orada uyanacağını düşünmüştü. Biraz bilinci yerine gelince rüya gördüğünü anlamıştı. Çok az kalmıştı. Kadını görecek hatta öpecekti.