VİRAN

Birinci Bölüm

Hayat herkes için adil olmayabiliyordu her zaman. Şansız doğanlardan sadece bir tanesiydi Viran. Eğer ona sorsaydılar şayet hiç doğmamış olmayı dilerdi.Şu zamana kadar yaşadıklarını yaşamazdı çünkü. Nedenini bilmediği , sormaya korktuğu ve yıllarca içten içe sorguladığı şeyi yaşamazdı belki.Sevgisizlik tam olarak yaşadığı buydu. Ne anne ve babası ne de abla ve abisi onu sevmiyordu. Sevmek bir yana ona mikrop muamelesi görüyordu evde. Kendini bildi bileli bu evde fazlalıkmış gibi yaşıyordu.Yediği yemek,ettiği laflar ve hatta aldığı nefesler bile yeri geliyor onlara batıyordu. Okulu bile zorunlu diye göndermişlerdi. Ucu kendilerine dokunmasa kesin onu bile yapmazlardı.Okul dönemi boyunca ,okul dışında hiçbirşey yapmasına izin vermemişlerdi.Ne insanlarla vakit geçirebiliyordu ne de onlarla bir yerlere gidebiliyordu.

Lise ikiye giderken sınıfça bir piknik yapılacağına dair bir duyuru yapmıştı öğretmenleri. Tüm sınıf arkadaşları gibi o da heves etmişti. Eve gidince ilk işi izin istemek olmuştu küçük Viran'ın. Bilseydi eğer bir hevesle girdiği evde ilk dayağını yiyeceğini ağzını bile açmazdı.Eve girdiğinde evde babası vardı. Yeni bir şey yapabileceğinin heyecanıyla babasına bugün konuşulan pikniğe gitmek istediğini söylediğinde , hiç beklemediği bir şey yaşadı Viran. Tokat atmıştı babası ona . O kadar şiddetli bir tokattı ki ayakta bile duramamıştı kız. Kalkmasına bile fırsat vermeden Viran'ın küçük bedenini tekmelemeye başlamıştı. Bir taraftan bağırarak konuşuyordu babası.

"DIŞARI ÇIKACAKSIN ÖYLE Mİ? BOK ÇIKARSIN! SEN KENDİNİ NE SANIYORSUN LAN İT. DAHA BU YAŞTA ORUSPU MU OLACAKSIN SEN BENİM BAŞIMA!"

Daha yediği tokatı hazmedememişken , babasının attığı tekmelerle nefesi kesilmişti. Ağlamaktan başka bir şey yapamıyordu. Kendisini sevmediklerini biliyordu ama böylesi bir şeyi asla beklemiyordu.Yüzü , gözü kan için de kalmıştı. Bilinci kapanmadan önce gördüğü tek şey babasının nefret dolu gözleriydi.

O zaman dan sonra bir daha böyle bir şeyle babasının karşısına çıkmaya cesaret edemedi. O günden sonra okula gittiğin de öğretmenler yaralarını sorduklarında kaza demişti korkudan. Okuldan sonra direkt eve gittiği için bir süre sonra arkadaşları da sıkılmaya başladığından olsa gerek ondan uzaklaşmaya başlamıştı.

İşin kötü tarafı Viran ne kadar sessiz kalmış olsa da o günden sonra gördüğü şiddet bitmemiş tam aksine diğer tüm aile fertlerini dahil ederek zaman geçtikçe artmaya başlamıştı.

Aklına üşüşen geçmiş anılardan annesinin bağırtılarıyla koptu Viran.Bir anda odaya dalan annesinin saçına yapışmasıyla neye uğradığını şaşırdı kız. Acıyla inleyip saçını kurtarmaya çalıştı ama gücü yetmedi. Ne zaman yetmişti ki zaten...

"NEDEN EVDESİN SEN ? KOVULDUN MU KIZ SEN? KESİN KOVULDUN,TABİ SENİN GİBİ İŞE YARAMAZ BİR GERİZAKALIYI KİM YANINDA TUTAR Kİ ZATEN. ALLAH'IN CEZASI NE İŞE YARARSIN ?!

Liseden sonra okumasına izin vermeyen ailesi onu fazlalık olduğunu gördüklerin olsa gerek yıllarca çeşitli işlerde çalışmasını sağladılar.Bu son işi garsonluktu . Adamın biri onu taciz etmeye kalkınca götürdüğü kahveyi adamın üzerine boca etmişti. Patronu onu korumamış üstüne üstelik müşteriyi yaktığı için onu işten atmıştı.

Saçının acısıyla inlerken bir taraftan konuşmaya çalıştı.

"Benim bir suçum yok . Adamın biri bana dokunmaya çalışınca kendimi korudum. Patron beni dinlemedi bile."

Annesinin öfkesi dineceği yerde daha çok artmıştı sanki. Daha bir hırsla çekti kızın saçını.

"Hem ona buna kuyruk salla sonra zeytinyağı gibi üste çık, ne utanmaz ne arlanmaz insansın sen. ORUSPU MU OLACAKSIN SEN BENİM BAŞIMA ? AHLAKSIZ , TERBİYESİZ KÖPEK SENİ!"