mafya taekook

mafya taekook 10. bölüm

uyandığım da bir odanın içindeydim yatakta yatıyordum. odayı gezmeye başladım ve evet ikinci defa kim taehyung tarafından kaçırılmıştım. Ama bu sefer 1 günden daha az süre de burdan gidecektim son olaydan sonra güvenliğimi attirmistim.

kapı çaldı ve ardından taehyung girdi. Gözlerinden adeta ateş fışkırıyor du. Siyah takım elbisesi simsiyah saçları ve ateşi andıran gözleri ateş gözlüm... kapıyı kapatıp üstüme doğru yürümeye başladı her bir adımında bir adım geriye gidiyordum taki sırtım dolaplar buluşana kadar.

Her ne kadar ateşi andıran gözleri çok korkutucu görünse de korkmuyodum korkamıyordum   ilk söze ben girdim.

jungkook: senden nefret ediyorum taehyung adamlarım birazdan burda olacaktır

hayır etmiyorum taehyung sana deliler gibi aşığım|

taehyung: bu söylediklerinden pişman olacaksın adamların yok artık ben varım ben. Sence adamların bizi bulacak mı ? sence  hala kore de miyiz ? 

jungkook: adamların beni nereye giderse gitsin beni bulacaktır. bundan eminim hala kore de miyiz derken neyi kasdetmeye çalışıyorsun SENI GÖT HERIF.

ateş gözlüm neredeyiz ?|

taehyung: bana sesini yükseltme küçük. Yoksa sana yapabileceklerim mi hiç düşündün  mü?

jungkook: sen bana ne yapabilirsin ki ? sen bana istersen  de dokunamazsın beni kaçırma sebebin ne ? bıktım senin bu olaylarından
ben senin oyuncağın miyim ?  beni iki dir  peşinden sürüklüyorsun  kore de olup olmadığımı bile bilmiyorum. Benim bir hayatım ve bir ailem var senin evciliğine zaman ayıracak zamanım yok.

taehyung: ailen mi ? hangi ailen seni sabahlara kadar döven baban  seni izleyen annene mi ailem diyorsun ?

bu dediği can yakıcıydı.  Ben de istemezdim böyle bir aileye sahip olmak. Bu kadar kahrolası bir piç babam olduğu için ben niye suçlanıyordum ?

jungkook: işte sen böyle birisin kim taehyung. İnsanların geçmişlerini gün yüzüne çıkarıp onlari koz olarak kullanıyorsun. Bu seni ne kadar iğrenç yapıyor biliyor musun ? umarım farkindasindir.

onu sertçe ittirip kapıya yöneldim.  En son taehyung içeri girdiği için kapı açıktı evin içinde son sürat koşmaya başladım korumalar evin içinde değildi bu yüzden hilzica kaçıyordum.

geçen ki ev değildi bu bu ev geçen ki evden daha büyüktü arkam da koşarak gelen taehyungu duyuyordum

taehyung:
dur artık JUNGKOOK
dur artık küçüğüm|

onu duymazlıktan geldim ve taehyung görmeden bir  odaya girdim.  Oda sıradan bir çalışma odasıydı. orada gördüğüm ilk dolaba girdim. Ve yedek telefonundan yardım almaya çalıştım. Ne olur ne olmaz diye bundan sonra yanım da taşiyacağım  ve bunu vücudumun için de saklayarak   benim sahte telefonumu bulacaklar  ve o telefonu  alıcaklar.

dolaba girdiğim de hemen sakladigim telefonu çıkardım ve korumalara haber verdim hala nerde olduğumu bilmediğim için cho hee ye konum attım konum da yazilana göre taylandaydım.

ben buraya nasıl geldim ? uçaktayken uyanamam imkansız saatler surer yol

cho heenin  dediğine göre yarın sabah anca burda olabilir misler ancak bu akşam saat 2 ye uçak bileti bulabilmisler  neden özel uçaklarından birisiyle gelmediğini  sorduğum  da aklıma iş icin birisine 15 gun verildiğim aklıma geldi.

keşke vermeseydim.
yarın sabaha kadar nasıl dayanacktim? beni bulmaları an meselesiydi.

dolapta iyice bozulup ağlamaya başladım taehyung taehyung benim ilk askimdi onu cok seviyordum. Onun  tarafından kaçırılmam suan mutlu olmamı sağlardı  sağladaı da ama o bana ait değildi.