Escape-Hyunlix

0.9

Kusura bakmayın arkadaşlar telefonum bozuktu ve isler derken bir turlu tamir ettiremedim daha tamir ettireli. Çok az oldu size telafi olarak bol bol bolum atacağım ve yeni bir FIC te gelmesi olası

Keyifli okumalar~

==================

Camların patlaması ortamda büyük bir kaosa neden olmuştu. Herkes bir yana dağılırken büyükler onları bir arada tutmaya çalışıyordu- tabi bu ne kadar mümkün orası ayrı bir konu- Felix ve Jisung için geldiklerini anlayan Chan jeongine doğru bağırmıştı.

"JEONGİN ONLARI CABUK ASAGİYA GÖTÜR!"

Jeongin aldığı emir ile çabucak jisung ve Felix in kolundan tutup aşağı inen merdivenlere doğru sürüklemişti.
Neler olduğunu anlamayan iki arkadaş jeongin e ayak uydurdu bir kat indikten sonra bir kaç oda ile daha karşılaştılar burası bir misafirhane gibi görünüyordu hemen bir odaya girdiler.
Jisung  bu durumdan oldukça şüphelendi fakat Jeongin ne yaptığından emin görünüyordu.Duvara yapışık Bir dolabın kapağını açtı ve formaliteden dizilmiş yastık yorgan gibi şeyleri kenara itti dolabın en ucunda bir tuş görünüyordu o tuşa basınca dolabın arkası açılmıştı. İki arkadaş şaşkınlıkla ve korkuyla kapıya bakıyor lardi.

"Hadi girin bizi burada bulamazlar."

Jeongin onları teker teker içeri sokmuş en sonda kendisi girip kapıyı kapatmıştı.

İçerisi karanlıktı taki jeongin lambayı yakana kadar. Artik herşey daha görünürdü. Siyah duvarlara sahip bir kaç battaniye ve bir dolap olan bir sığınak gibiydi. Felix hala üzerinden korkusunu atamamış ve titreyerek göz yaşlarını akıtıyordu. Onun oldukça korkmuş olduğunu gören Jeongin konuştu..

"Felix ağlama onlar sadece korkutmak için yapıyorlar.

Bu sözler onu sakinleştirmeye yetmemişti.

"Ama burada olduğumuzu öğrendiler ben yine o eve gitmek istemiyorum."

Diyerek ağlamaya devam etti bir yandan da bir saniye kesilmemiş kurşun sesleri ile kulaklarını bir  çocuk gibi kapatmıştı.

Kısa sure sonra kurşun sesleri kesilmiş her yer ölüm sessizliğine bürünmüştü. Saniyeler sonra yukarıdan gelen ayak seslerinin sayısı artmış iki dostun kulaklarına tanıdık sesler dolmuştu . onlar merdivenlerden indikten hemen sonra yukarıda kalanlar hemen silahlarına sarılmış kendilerini korumaya çalışıyorlardı. Dakikalar sonra karşılık vermeyi bırakmış ve ateş etmeyi kesmişti karşı taraf daha sonra ise eve doğru yaklaşmışlardı içeri tanıdık olan simalar girerken 4 beden tüm vücutlarının sinirden kasıldığını hisseti.

"Sizinle görüşmeyeli baya olmuş arkadaşlar."

Dedi Do woo sırıtan yüzü ile.

"Ne o şimdi de eşkıyalığa mı başladınız?"

Dedi Chan yüzünde tiksindigini belli eden ifadesini saklama gereği duymadan.

"Yoo biz sadece bize ait olan şeyleri almaya geldik."

Dedi Sowoo

"Hadi ya size ait olan şeyler de neymiş ?"

Dedi changbin

"Zorluk çıkarmadan verin su çocukları."

Dedi sabırsızlıkla Sowoo

"Sen deli misin ne çocuğu etrafına baksana çocuk falan var mi?"

Dedi Minho

"Yazık hyung ya gözleri de gitmiş iste yaşlılık."

Dedi hyunjin dalga geçer bir sesle bu dediği arkadaşları arasında bir gülüş başlattı

"Bak sen hyunjin Büyümüş te bizimle dalga geçiyor bizim elimizde olduğun günleri ne cabuk unuttun."

Dedi Sowoo

"Sizin gibi orospu çocukları ancak dalga geçilmeyi hak ediyor size gösterilen saygı bos."

"Hyunjin damarima basma sonun olurum."

Dedi Sowoo

"Aaa çok Korktum ellerim ayaklarım boşaldı.

Korkmuş taklidi yaparak ellerini havaya kaldırıp konuştu hyunjin

Sowoo onun uzerine yuruyecekken minhonun eli tarafından durdurulmuştu.

"Kardeşime dokunmak gibi bir hata yapma Sowoo yoksa ilk önce senin sonun gelir. "

Dedi ve onu sertçe ittirdi.

"Do woo köpeklerini al ve git burada kimse yok ayrıca camların parasını da ibanıma atarsın."

Dedi Chan

"Simdilik Gidiyoruz ama gözüm üzerinde haberin olsun, bu isin içinde bir parmağınız olduğunu biliyorum."

Do woo ellerini ceplerine yerleştirerek sakin bir tonda konuştu

"Hadi hadi cehenneme kadar yolun var."

Dedi changbin ve en sonunda tartışma bitmişti ve aşağıda kalanlar duyduklarını anlamlandırma ya çalışıyordu

Bundan sonra ne olacaktı?

nasıldı?