Hyunjin ve Felix eve geldiklerinde hyunjin direk odasına çıkmış kimsede kolunda ki yarayı fark etmemişti. Felix hala onun için endişelense de hyunjin in 'bu aldığım ilk yara değil.'. İfadesiyle birşey diyemiyordu. Günleri boyle geçerken birde Lee kardeşlere bakalım.
***
Onlar salonlarında otururken kapı birden açıldı ve içeriye ihtişamlı bir adam geldi.
"Abi!"
Abileri Lee moo-san kardeslerinin yanina gelmiş ve oturmuştu.
"Abi ya. Neden hala elimizde değiller."
"Abi senin burada ne isin var Japonya da değil miydin?"
"Beceriksizliğinizkulagima gelince gelip isleri tekrar elime alayım dedim. Şimdi onu bunu bırakında bir avuç sokak serserisini nasıl hala alt edemediniz onu söyleyin."
"Abi onlar küçümsenecek gibi değiller oldukça güçlenmişler yapacak birşey imiz yoktu. "
"Pekala artik isleri elime alıyorum ."
"Aklın dan neler geçiyor abi?"
"Onları en savunmasız anlarında vuracağım uykularında."
***
Gece herkes en derin uykusundaydı. Etraf sessiz di kuş uçmuyordu. Neredeyse her gece olduğu gibi bu gecede uyuyamayan Felix bahçede bankta oturuyordu. O kadar dalmış bir şekilde gök yüzüne bakıyordu ki arkasından gelen hyunjin i fark etmemişti bile.
"Felix."
Felix irkildi.
"Üzgünüm korkuttum."
"Yok ben dalmıştım."
"İyi misin?"
"İyiyim sadece biraz nefesim tıkanık gökyüzünün bu hali canımı sıkıyor. Baksana tek bir yildiz bile Yok. Yıldızlar bize yön gösterir derler ama Yıldızlar Gökyüzünde olmayınca çıkmaza giriyor ve oradan kurtulamıyor gibi hissediyorum."
"Felix yıldızlar Bize Yön gösterir evet ama herzaman da parlamazlar ayni insanlar gibi sen her zaman dik duruyormusun yada şöyle diyeyim her zaman bir yıldız gibi parlayabiliyor musun? hayır. Gökyüzünde o yıldızları göremeyince şöyle düşün ve deki 'ben o yıldızları yüzümde taşıyorum.' Aynen boyle söyle."
Felix kalbini hızlandıran bu adama daha fazla karşı koymak istemiyordu ama başları yeterince beladaydı. Ve şimdi Yüzündeki çillere iltifat etmesi onun sınırlarını daha da zorluyordu.
"Hem madem nefesin çıkmıyor hadi o zaman caddede biraz turlayalım. "
"Hyung ya geçen günkü gibi olursa."
"Merak etme ben yanındayım hem çok durmayacağız 10 dakika falan."
"Peki.
Birlikte dış kapıya doğru yürüdüler onlar caddeye çıktıktan 10 dakika sonra ellerinde susturucu takılı silahlarla 4 adam girdi. Amaçları onları öldürüp Felix ve jisung u almaktı.
Felix ve hyunjin sokakta dolaşıyorlar susarak ilerliyorlardı.
"İçimde kötü bir his var."
Dedi Felix .
"Neden.?"
"Bilmiyorum tek bildiğim senin yanındayken bu kötü his yerini kır bahçelerine bırakıyor sanki."
Bu sözler karşında hyunjin şaşırdığını hissetti.
"Hyunjin hyung senin yanındayken kalp ritmimi kontrol edemiyorum, yanındayken sanki tüm zaman duruyor da sadece ikimiz nefes alıyoruz gibi hissediyorum neden hyung, neden böyle oluyor?"
Hyunjin ne diyeceğini bilemiyordu. Konuşma sırasının ona geçtiğini anlayınca derin bir nefes verdi.
"Sana iyi geliyorum çünkü seni anlayabiliyorum ikimizinde aynı yerde kanayan yarası var. Biz fark etmiyoruz ama birbirimize çok benziyoruz. "
"Bunu biliyorum benim asıl merak ettiğim şey sana karşı ne hissettiğim di ama sanırım bunun cevabını buldum."
"Neymiş cevabı?"
"Bunu yapacağım için bana kızma olur mu?"
Dedikten hemen sonra dudaklarını hyunjin in dudakları ile birleştirdi.
Hyunjin şok olmuş bir şekilde hareket edemezken, dudaklarında felix in az önce yediği şeftalili şekerin tadı nı hissedince kendine geldi ve aklını kurcalayan düşünceleri elinin tersiyle itip karşılık vermeye başladı.
Gecen bir kaç saniyenin ardından Felix nefes alma ihtiyacı ile geri çekildi.
Karşısında ki adama bakmak için kafasını kaldıran Felix karşılaşmak istediği bakışlardan çok daha fazlasını görmüştü.
Hyunjin in gözlerinde saf aşkı görmüştü.
Bu güzel bakışmalar ı evleri tarafından gelen silah sesleri ile kesilirken ikisinin de bakışları evlerine doğru dönmüştü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
