Escape-Hyunlix

özel bölüm

4 yıl sonra .....

Hayatın bize getireceği şeyleri asla bilemezsiniz.

Bu şeyler iyi şeylerde olabilir, kötü şeylerde. Bence hayatın bana getirdiği şeyler iyi şeylerdi.

Yaklaşık 4 yıl önce Sowoo nun eli altındayken şimdi özgür bir şekilde yaşıyorum.

4 yıl, koskocaman 4 yıl oldu hayatımı tekrar kazanmama.

Bu hayatı bana hyunjin verdi.

Bu 4 yıl boyunca bana olanları unutturmak için herşeyi yaptı. Ama o bilmiyor ki onun tek bir dokunuşu ile geçmişimi tek bir kalemle silebildiğimi.

Her gece yatağa mutlu bir şekilde giriyor, sabah mutlu bir şekilde çıkıyorum. Bunların hepsi hyunjin sayesinde.

Aynadan kendi bedenime bakıyorum. Oldukça kilo almıştım, tatilden döndüğümüzden bu yana bronzlaşmış cildim biraz açılmış, hafif esmer bir ton yakalamıştı.

Hyunjin e okumak istediğimi söylemiştim oda karışmamıştı.

Şimdi ise bir avukatlık bürosunda çalışıyorum.

Kapı açıldığında kafamı oraya çevirdim.

Hyunjin gelmişti. Evet hyunjin ile diğerlerinden ayrı bir eve çıkmıştık.

"Bebeğim ne yapıyorsun?"

"Hiç."

"Hazırlan bugün dışarıda yemek yiyelim."

"Olur."

Saçlarımı okşadı ve dışarıya çıktı.

Hyunjin bu aralar fazla meşguldü ve bana ayıracak zamanı yoktu. Bunu bildiğim için bir şey demiyordum.

Üzerime bir şeyler giyip dışarı çıktım.

"Ben hazırım. Nasıl olmuşum?"

Hyunjin sesimi duyunca koltuktan kalkıp yanıma geldi.

"Işığın beni benden aldı. "

Kahkaha attım. Biraz ilerleyip koluna girdim.

"Teşekkür ederim. Nereye gideceğiz ?"

"Sürpriz."

"Ya sürprizlere bayıldığımı biliyorsun."

"Biliyorum tabii. Sana dair herşey ezberimde."

Sanırım biraz utandım..

Arabadayken yollardan nereye gittiğimizi anlamaya çalıştım..

Biraz daha ilerledikten sonra hyunjin arabayı durdurdu ve bana döndü.

Cebinden mor bir bez parçası çıkardı ve bana döndü.

"Biraz yaklaşır mısın bebeğim?"

Yüzümü ona doğru yaklaştırdım.

Elindeki bezle gözümü kapattı.

"Hyunjin ne yapıyorsun?"

"Sürpriz demiştim ya."

Araba geri çalıştığında arkama yaslandım ve beklemeye başladım.

Araba sonunda durduğunda hyunjin indi ve kapımı açıp elimden tutarak beni de indirdi.

Hyunjin bir elimi tutmuş diğer eliyle de belimi tutmuştu.

Durduk.

"Gözlerini açabilirsin."

Kumaş parçasını gözlerimden indirdim ve etrafıma baktım. Üstü bir kumaş ile örtülen ne olduğunu anlamadığım sert kalıplar , ışıklandırmalar ve çiçekler ile döşenmiş bir yol.

Hyunjin elimden tutarak beni üstü kumaşla örtülmüş kalıpların yanına getirdi.

Ellerimi tuttu ve bana baktı.

"Felix bu 4 yıl boyunca bana gerçek aşkın ne demek olduğunu öğrettiğin için tesekkur ederim.
Sen bana savaşmak için sebepler verdin ve bunların en sonunda beni kendine aşık ettin. Seni hala 4 yıl önceki saf aşkımla seviyorum ve bu aşkın sonlanmaması içinse herşeyi yaparım. "

Yavaşça önümde diz çöktü ve cebinden bir kutu çıkardı.

"Seni ömrümün sonuna kadar sevdiğimi bilmeni ve bunu kendi gözlerin ile görmeni istiyorum. Benimle evlenir misin?"

Birden kumaşlar açıldı ve ortaya parlak harfler ile 'marry me' yazan kalıplar çıktı.

Ben etrafa şaşkınca bakarken hyunjin in arkasında duran arkadaşlarım elleriyle bana evet işareti yapıyorlardı.

Kafamı hyunjin e çevirdim ve bana beklentili gözlerle baktığını gördüm.

"Evet."

Mutlu bir şekilde ve biraz yüksek sesle söyledim.

Daha sonra üzerimize konfetiler patladı ve ben sevdiğim adamın kollarındayken yeni ve mutlu bir hayata yelken açtım.

Kaderin size ne getireceğini asla bilemezsiniz. Umudunuzu kesmeyin....

                         -SON-