Gözlerimi hastane kokusuyla birlikte açmıştım kendimi çok yorgun hissediyordum.Odaya göz gezdirdiğimde odada kimse yoktu,bende yatağın yanında bulunan hemşire çağırma tuşuna bastım biraz bekledikten sonra kapı açıldı.İçeriye kısa boylu sarışın bir bayan girdi.
''Evet Lina Hanım uyanmışsınız kendinizi nasıl hissediyorsunuz ''
''Teşekkür ederim iyiyim birşey sorucaktım ''
''Evet ''
''Arkadaşlarım neredeler acaba ''
''Az önce buradalardı sanırım kantine gittiler isterseniz haber verebilirm ''
''Haber verirseniz çok mutlu olurum :)) ''
''Tabi '' diyerek odadan çıktı.Kendimi sanki koca gün hiç oturmadan temizlik yapmışım gibi hissediyorum kolumu kaldıracak halim yok,bana ne olduğunuda hayal meyal hatırlıyorum.Beni kim kurtarmıştı acaba ben bunları düşünürken kapı açıldı tabi açıllmasıyla bi hayvan üstüme saldırdı,bakıyım yok hayvan değilmiş Eylülmüş :))
''Lina birtanem ölcen diye çok korktumm ''
Gerçekten endişenmişe benziyordu.
''Tamam sakin gördüğün gibi ölmedim Eylül :) ''
''Seni bu 3 saatte özlemişim kızım ya ''
Eylülle konuşurken diğerlerini unutmuştum onlara dönünce Sude ve Alara'nın kızarmış gözleriyle karşılaştım.Sude ve Alara sulu gözdür yani duygusal ve daha olgun davranırlar.Eylül ise herşeyi şakaya vurur güçlü durmaya çalışır en ciddi ortamlarda bile güler ve gereksiz konuşmaları vardır çocuk ruhludur kendisi
Sude:''Allah'ım sana şükürler oldun bişeyi yokk ''
'' :)) Allahım ya ''
Eylül:''Hep annemin duaları işe yaradı vallh neyse Lina merak etme annenlere haber gitmedi.''
''Gerçekten saolun şimdi bide annemin panikatağınla uğraşamazdım ''
Sıraç:''İyi misin Lina''
''Teşekkür ederim Sıraç iyiyim sanada zahmet oldu beklemeseydin keşke ''
Sıraç:''Yok sorun değil ''
Eylül:''Aaa Lina tabi senin haberin yok seni Sıraç kurtardı ;)) ''
Şuan gerçekten şok olmuştum beni Sıraç'ın kurtardığı 40 yıl düşünsem aklıma gelmezdi,sanırım kızardım.
''Şşey çok teşekkür ederim sana borçlandım sanırım :)) ''
Sıraç:''Sorun değil bir yemeğe ödeşiriz ''
Bi dakka doğru mu duydum yemek dedi yani yemek yicez acaba çıkma teklifi felan mı of :/
''Tabi ''
Sıraç:''Neyse ben çıkış işlemlerini ayarlıyım kızlar '' diyerek odadan çıktı.
Bende karşı duvara bakmış onun dediklerini düşünüyordum şuan yüzümde kesin aptal bir gülümseme vardır biraz daha baktıktan sonra 3 çift imalı gözle karşılaştım.
'' Ne ne bakıyorsunuz böyle ''
Alara:''Sevgili misiniz siz ''
''Hhayır tabiki olsa ilk size söylerdim dimi ''
Sude:''İyi bakalım öyle olsun '' biraz konuştuktan sonra kızlar beni giydirdiler.
Zaten daha sonra Sıraç geldi.Ve hastaneden çıktık,biraz solgun görüldüğüm için eve gitmemeye karar verdim,o yüzden annemleri arayıp Eylüllerde kalıcağımı söyledim.
Sıraç'tan
Linayı hastaneye getirdiğimde üstümden büyük bir yük kalkmıştı içim rahatlamıştı.Doktorla konuştuğumda durumunun iyi olduğunu söyledi.
Linaya karşı değişik birşey hissediyordum,sanki benim çok büyük bir hastalığım var ama beni iyileştirecek tek kişi o gibi.
Bende biraz dinlenmek için arabaya geçtim,dinlenirken bile Linayı düşünüyordum.O çok güzel bir kızdı ama sanki onu daha önce görmüşüm gibi adı bile tanıdık ama hatırlamıyorum.Biraz daha dinlendikten sonra arabadan indim,hastanenin içine girdim az içerde hemşire ile Eylül'ün konuştuğunu gördüm,yanlarına gittiğimde Lina'nın uyanmış olduğunu öğrendim hemen kızlarla içeriye girdik.Lina çok solgun gözüküyordu ama hala güzel onu kızlarla konuşurken izliyordum o kadar masum bir kızdıki bakışları hele çok sıcak tam kalbinin içine işliyor gibiydi.Onu benim kurtardığı öğrenince şaşırdı ve utaandı kızarmıştı aslında kızarınca çok tatlı oluyordu.Bana teşekkür ettiğinde hiç düşünmeden ona alttan alta çıkma teklifi ettim :))
Çünkü yemekde ona olan duygularımı açıklıyacaktım.....
Evet arkadaşlar baya bir geç oldu ama yazdım vaktim hiç yoktu bu bölümde kısa oldu ama idare edin diğer bölümleri uzun yazıcağım öpüldünüüzz :*
