Best Liar | Jikook ✔

Baba Oluyoruz part1

Yeni bölüm...

Önceki bölümü okuduğunuzdan emin olun bebekler, iyi okumalar...

○

İkili yemek masasına oturmuş, Jimin'in yaptığı birbirinden lezzetli yemekleri yiyorlardı.
İkisi de konuşmuyor, konuşsalar ne diyeceklerini bilmiyorlardı.

Jimin'in son aylarda değiştiği açıkça ortadaydı özellikle de Jungkook'a karşı

Oturdukları yemek masasında jimin heyecandan ne yaptığını bilmezken jungkook kendini nasıl anlatacağını düşünüyordu.

Ortamda o kadar garip bir sessizlik vardı ki jimin'i korkutmaya yetiyordu bile
Bu havayı dağıtmak için bir yerden başlaması gerektiğini düşündü.

"Yemekleri beğendin mi bakalım aşkım?"

Olabildiğince sevimli olmaya çalışarak söyledi jimin ve heyecandan sesi titriyordu.

Jungkook ise dalmış gitmişken jimin'in sesiyle kendine gelebildi. Anında aklındaki kötü düşünceleri kovup güler yüzüyle Jimin'i yanıtladı. O kadar emek vermişti sonuçta ve hepsi enfesti

"Sen yaparsın da ben beğenmez miyim jimin"

Jimin çorbasını içerken bir anda durdu. Jungkook onun bu haline şaşırırken an be an dolan gözlerine de şahit oldu. Hemen korkuyla yanına yaklaştığında jimin dudaklarını büzmüştü bile, çok sevimliydi bu hali

Jungkook endişeyle jimin'in elini tuttuğunda jimin dolu gözlerini Jungkook'a dikti

"Yani ben yaptığım icin beğendin,  g-güzel olduğu için değil öyle mi?"

Jungkook kaşlarını çatmış bir şeyleri anlamaya çalışıyordu. Tanrı aşkına Jimin'e noluyordu?

Jungkook hiçbir şey söylemeden kalktı jimin'in yanından ve ciddi tuttuğu ses tonuyla jimin'e döndü

"Sana noluyor Jimin Tanrı aşkına? Yemekler gayet güzeldi ve bende beğendiğimi söyledim zaten. Tüm bu olanlar da neyin nesi?!"

Jimin kendindeki tüm değişikliklerin hormonlar yüzünden olduğunun farkındaydı. Ama Jungkook'un aklına gelebilecek son ihtimaldi bu

"B-ben bilmiyorum bir anda oluyor, özür dilerim"

Jungkook az önce Jimin'e bağırdığını düşünerek kafasını duvarlara vurmak istedi. Jimin'in özür dilemesi daha da sinirlerini bozdu. Yanına gidip tekrar bıraktığı elleri tuttu

"Hayır, hayır sevgilim özür dileme ben suçluyum sana bağırmamalıydım"

Jimin yaşadığı duygu karmaşasından bağıra çağıra ağlamak istiyordu.

Kendi zor durumda kaldığı gibi Jungkook'u da sürüklüyordu peşinden...

Jungkook gülümseyerek baktı jimin'e

"Ben bir sorunun varsa beraber halledelim istiyorum Jimin, beraber gelelim üstesinden istiyorum. Lütfen beni anla"

Jimin kafasını sallayıp onaylamakla yetindi. Dolan gözlerini kırpıştırıp Jungkook'a gülümsedi.

"Yakında ögreneceksin"

"Neyi ögrenecekmişim?"

"Off Jungkook hadi yemeğimizi yiyelim senin için o kadar hazırladım,  uğraştım hadi"

"Teşekkür ederim benim için bunları yapmana gerek yoktu o kadar işinin arasında"

"Aslına bakarsan tüm gün evde boş boş oturuyorum"

"Neden, hastaneye gitmiyor musun?"

Jimin bunla beraber gözlerini açarak sıkıntıyla derin bir nefes aldı. Yine ve yine pot kırmıştı...

"Hayır, bir süredir izinliyim"

"Bir sıkıntı yok öyle değil mi?"

"Hayır yok sadece biliyorsun artık son sınıfım ve mezun olmama da az kaldı. Bu yüzden biraz izin almak iyi bir fikirdi, hepsi bu"

Jimin omuz silkerek olayları basit bir şeymiş gibi göstermek istedi ama Jungkook tabii ki kesinlikle inanmadı

Tekrar kendi sessizliğine gömüldü, artık yemek yemeyeceklerini anladığında masayı beraber toplamaya karar verdiler.

İkili yardımlaşarak mutfak işlerini halletmişler ve oturma odasına geçip yine hiç konuşmadan öylece oturmaya başlamışlardı

"Çok gergin görünüyorsun Jungkook?"

Jungkook daldığı değişik düşüncelerden  Jimin'in sesiyle ancak kendine geldi. Bu o kadar fazla oluyordu ki son zamanlarda...
Garipliği hissettirmemek için gülümsedi

"Hayır gergin değilim..."

Jimin kafasında kendi kendine senaryolar kurarken istemeden dudaklarını ısırmaya başlamıştı. Jungkook ise daha fazla içinde tutmak istemedigi düşünceleri dışarı vurmak istedi.

"Jimin benimle ilgili bir sorun mu var?"

Jimin şaşkınca baktı Jungkook'a, eli ister istemez karnına gitti. Olacak şeylerden korkmaya başlamıştı

"Bu da nereden çıktı, anlamadım?"

Jungkook derin bir nefes alıp sakinleşmeyi diledi, asla yanlış bir hareket yapıp da Jimin'in kalbini kırmak istemiyordu, bu istediği en son şey bile değildi

"Garip şeyler var, sende...bende, davranışlarında... nasıl söylenir bilmiyorum"

Jimin uzanıp Jungkook'un elini tutmak istedi ama eğilince ağrıyan karnı buna engel oldu ve dudaklarından acı dolu bir inleme döküldü.

"Ah-"

Jungkook hemen telaşla Jimin'e sarıldı.

"Jimin iyi misin? Iyi misin sevgilim?"

Jimin, hala eli karnındayken gözlerini kapatmış ve derin derin nefesler almaya başlamıştı

"H-hayır, hiçbir sıkıntı yok iyiyim"

Jimin gözlerini açınca Jungkook'un korku dolu hareleriyle karşılaştı. Hala acı çekerken yüzünde bir tebessüm oluştu

Jungkook'un ellerini sımsıkı tuttu ve dilinden şu kelimeler döküldü;

"Sana söylemek istediğim çok önemli bir konu var sevgilim"

Jimin hala gülümseyerek bakıyorken Jungkook stresten her an evden koşarak çıkıp tüm caddeyi turlayacak gibi duruyordu.

Part1 bitti, part2 olaylı ✌️☺️

Sonunda beklenen an geliyor gibi ha?

✊️

Ne dersiniz geliyor mu?🧍‍♀️

Umarım beğenmişsinizdir bebekler ♡