Nympha'nın başlattığı uyanışı, Nephele bir başkaldırıya dönüştürecekti.
Karanlık bir gece, Arbor Krallığında yüzyıllar önce silinen bir kötülüğün tekrar ortaya çıkmasına neden olur. Her şeyden habersiz, babasının Kutsal Konsey'deki yerini almak için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✧ NEPHELE /ne-fe-le/ : Bulut veya bulut kütlesi (Antik Yunanca). Aynı zamanda Yunan mitolojisinde bir "bulut nymphası" yani bulut perisi.
Bakalım kimmiş, neymiş, neciymiş bu Nephele ve daha da önemlisi başına neler gelecekmiş.😅
Bu arada eğer takip etmek isterseniz artık bir Instagram hesabımız var. Linki profilimde. 🤩
flamingolar keyifli okumalar diler❤️
🎃Güncelleme 31/10/2023: Merhaba, bölüm düzenlendi. Lütfen, satır arası yorumlarınızla destek olmayı unutmayın. Hele bir de yıldızları partlatırsanız bu flamingodan mutlusu yok!
🍁
Odamdaki kalın perdelerden biri daha gürültüyle açıldığında elimi gözlerime siper edip kafamı hızla yastığın altına soktum.
Kutsal Melekler aşkına!
Gün ışığı ne zaman bu kadar rahatsız edici olmaya başlamıştı? İçimden bir ses bunun bir haftadır yataktan çıkmamamla bir ilgisi olduğunu söylüyordu ama şu an onu dinleyemeyecek kadar yorgundum. Yastığın yarattığı gölgenin altında güvendeydim. Ya da ben öyle olacağını umut etmiştim ama burada da beni burun deliklerimi yakan keskin bir sabun kokusu karşılamıştı. Anlaşılan artık hizmetliler bile arkamdan iş çeviriyordu. Birilerinin odama girip çarşafları değiştirdiğini nasıl olup da fark etmediğimi anlamıyordum. Hoş, son bir haftadır etrafımda olan biten şeylerin farkında olduğum söylenemezdi.
Hiçbir şey düşünmek zorunda değilsin, dedim kendi kendime. Düşünmek zorunda değilsin.
Tahta döşemeyi döven ayak sesleri uykudan uyuşmuş beynime çivi gibi saplanıyordu. Daha da kötüsü son bir haftadır uyguladığım ve başarıyla ilerleyen "geleceğimden kaçma" planımı alt üst ediyordu. İçimden tüm kutsal meleklere tek tek lanetler savururken Daphne'nin¹ tiz sesi odanın içinde yankılandı.
"Nephele, üçe kadar sayıyorum. Eğer o yataktan çıkmazsan daha farklı yöntemlere başvurmak zorunda kalacağım. Bir..."
Bugünün geleceğini biliyordum elbette. Beni hayata ve gerçeklere geri döndürmek için bir hafta beklemiş olması bile mucizeydi ama ben teslim olmaya henüz hazır değildim.
Yastığı kulaklarıma bastırıp "Seni duymuyorum," diye bağırdım.
"Bu kadar kaba olman... kutsal... inana-"
Daphne'nin homurtularına odaklanamayacak kadar halsiz hissediyordum. Yorgun olan sanki vücudum değil, hislerimdi. Belki de şifacıların bile henüz keşfetmediği bir hastalığa yakalanmıştım ve his yorgunluğundan ölen ilk büyücü olacaktım.
