Söyledim Sana Şansını Zorlama

907 34 78
                                    

Ölüm grubuna düştük arkaşlar geçmiş olsun.



Hakim Beyy

: Ne

: Gerçekten mi

: İzlemeye gelicek misin

: Haftaya salı günü

: Senin için gol atıcam Azra iyi izle beni

Evde izlicem Hakim :

: Hadi ama Azra umutlanmıştım

Ne tesadüf, ben de :

: Kendimi sana affetiricem, sadece biraz zaman ver
✓✓ Görüldü

Mesajına görüldü atıp bilet bakmaya başladım. Tabiki de evde izlemicektim ama onun bilmesine gerek yoktu.

Bingo! Pazartesi gecesine vardı. Tek yöne bilet alıp maç biletlerine baktım. Sahaya yakın, Hakim'in beni görebileceği bi yerde bilet buldum. Biletler hazırdı ama ailem nasıl tepki verir bilemiyodum. Aslında annemi ikna edebilsem gerisi kolaydı.

Odamdan çıkıp mutfağa gittim. Tahmin ettiğim gibi mutfakta oturuyodu.

"Anneemm sultanıımm" diyerek arkadan sarıldım. E biraz yağcılık lazım.

"Noldu annem uyumadın mı hala" dedi.

"Yok uyuyamadım"

"Hmm, var sende bi şeyler. Dökül bakiyim ne isticen" dedi. Bu kadın akıl okumayı falan mı öğrendi.

"Şey ya, Hakim'in haftaya salı maçı varmış da beni de çağırdı. İlk maçına çıkıcak" dedim ama ellerim şekilden şekle girdi söylerken.

"Ne kadar kalıcaksın" dedi.

"Bilmem geri dönüş bileti almadım" dedim. Hasktr izin almadan bilet aldığımı ağzımdan kaçırdım.

"He biletin hazır bi de, biz neciyiz burda Azra hanım, bize neden sorulmuyo" dedi. Haklıydı ama bende bahane bitmez.

"Ya annecim zar zor bulabildim bileti en yakın pazartesi gecesine vardı. Kaçırmamak için hemen aldım" dedim.

"İyi, tamam" dedi. ALLAAHH bu kadar kolay mıydı ya.

Kalkıp yanaklarından öptüm. Dolaptan çikolata alıp odama koştum. Babamlara da yarın söylerdim.

Yatağa yattığım gibi uyudum çünkü bu sefer içim rahattı. Yarın cumaydı aslında okula gitmesem de olurdu ama arkadaşlarımla buluşup olanları konuşmamız gerekiyodu.

Sabah erkenden kalkıp duş aldım. Aslında bugün Hakim'in formasını giymek istiyodum. Zaten okul da karışmıyo.

Hala yerleştirmediğim valizimden Hakim'in formasını çıkardım. Altıma da siyah eşofman giydim. Çıkmadan önce fotoğraf çekinip Hakim' e attım.

Hakim Beyy

Ben kaçar :

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Ben kaçar :


Çantamı alıp kulaklıklarımı takıp evden çıktım.

Arkadaşlarımla sohbet ederek okuka gidiyoduk. Olan biten ne varsa tüm detaylarıyla anlatmıştım.

Okula vardığımızda etraftan sürekli garip bakışlar alıyodum. Rahatsız ediciydi, umursamamaya çalıştım.

Sıralarımıza geçmiştik. Yanımızdakilerin sürekli fısıldaşarak konuşmalarını duyabiliyodum.

Hakimden mesaj geldi.

Hakim Beyy

: Ooo fıstıkk, kimin formasıymış o 😉

Bilmem tanımıyorum :

: Ahahahahaha çok yakışmış yavrum

: Müsaitsen arayabilir miyim, güne sesini duyarak başlamak iyi gelir

Ara :

Normalde istemezdim ama sesini duymayı özlemiştim. Bekletmeden aramıştı.

"Günaydın bebeğim, nasılsın" dedi. Bu kadar samimiyet sana fazla paşam.

"Günaydın Hakim, daha affetmedim seni nerden geliyo bu samimiyet"

"Hadi ama güzelim yapma böyle. Bana kısa bi süre ver. Her zerrene kadar hissettiricem sana sevgimi" dedi.

"İyi, görelim bakalım" dedim. Şans vermek istiyodum.

"Nerdesin napıyosun şuan"

"Okula geldim ders başlar birazdan ben seni çıkınca ararım" dedim.

"Tamamdır bebeğim seni seviyorum, görüşürüz. Kendine dikkat et"

"Sen de dikkat et görüşürüz"

"Eee" dedi.

"Ne eee" dedim. Gülmemeye çalışıyodum.

"Beni sevdiğini söylemicek misin" dedi.

"He evet, ben de" dedim.

"Ne sen de, devamını da getir"

"Şansını zorlama Hakim"

"Tamam tamam bi şey demedim, görüşürüz" dedi.

"Görüşürüz" diyip kapattım.

Gün boyu insanların beni göstererek konuşmasına maruz kalmıştım. Öğretmenlerim bile laf çarpıtıyodu. Suç mu işledim noluyoruz.

Gün boyu aklımda Hakim vardı. Bir an önce konuşmak istiyodum. Güya süründürücektin çocuğu aynen Azra yine sürünen sensin.

Gün bi şekilde bitmişti. Kendimi eve atıp Hakim'i aradım. Ne kadar konuştuk bilmiyorum ama hava kararmıştı. Hakim sürekli antrenmandan ordan burdan şeyler anlatıyodu. Ben de ondan farksızdım. İkimiz de aldığımız nefese kadar anlatıp gülüyoduk.

Ertesi gün ikimizin de tatil günü olduğu için geç saatlere kadar konuşmuştuk. Bş yerden sonra görüntülüye geçmiştik. Sürekli iltifatlar edip ne kadar özlediğinden bahsediyodu. Gideceğimden haberi yoktu hala. Büyük sürpriz olucaktı.

Gece yarısı olmuştu artık ve gözlerim dayanmıyodu. Hakim kendine atıştırmalık hazırlıyodu. Onu izlerken uyuyakalmışım, gerisini hatırlamıyorum.



Selam arkaşlar ben geldim. Normalde bu kadar kısa atmicaktım ama yetiştiremedim yine de atmak istedim. Bi dahaki bölüm daha uzun daha güzel olur. Hakim'in çabalarını görüyosunuz anlatmaya gerek yok ahdşsnd. Beğenip satır aralarına yorum yaparsanız çok mutlu olurumm. İyi okumalaarr baayy 😙🤍.

Alors Alors | Hakim ZiyechHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin