Aradan Geçen Yıllar
Hakim'in Chelsea kariyeri boyunca rüya gibi bi ilişkimiz olmuştu. 2,5 yıllık ilişkimiz vardı. Fırsat buldukça birbirimizin yanına gidip geliyoduk. Hakim yanyana olduğumuz her gün beyaz güller alırdı.
İnsanlar artık yargılamıyodu, medya kötü haber yapmıyodu. Aramızda elbette sorunlar çıkıyodu ama hepsi bi şekilde halloluyodu. Arada bi kıskançlık krizleri de oluyodu tabi..
Hakim ailemle tanışmıştı ve çok iyi anlaşıyolardı. Ailem artık damat diye sesleniyodu ve her seslenişlerinde Hakim çok mutlu oluyodu. Tabi ben de onun ailesiyle tanışmıştım. Annesi çok sevmişti beni, öz kızı gibi ayırt etmiyodu diğer çocuklarından. Kardeşleriyle de çok yakın olmuştuk. Tatillerde Hakim ile beraber yanlarına gidiyoduk, güzel anılar biriktirmiştik.
Arada bi akşamları Hakimle duygusal konuşmalara dalardık. Babasına duyduğu özlemden, yaşadıklarından bahsederdi. Arada bir ben de küçüklüğümden bahsediyodum. Babamın küçüklüğümde bıraktığı tramvaların günyüzüne çıkmasından kaynaklıydı genelde. Babamla son yıllarda anlaşmaya başlamıştık zaten. İkimiz de bunları hatırladıkça birbirimizin omzunda ağlıyoduk. Hakim'in dışarıya yansıtmadığı iç dünyasını yakından öğrenmiştim.
İki arkadaş gibi eğlenip, yeni sevgililer gibi flörleşip, evliler gibi kavgalar ediyoduk, ruh ikizi gibiydik. 2,5 yıl boyunca doğum günlerimizde hep beraberdik. Beraber tatillere, konserlere, sinemalara gitmiştik. Kazanılan maçları beraber kutlayıp, kaybedilen maçlara beraber üzülüyoduk. Yaşadığımız her olayın sonunda birbirimizde dinleniyoduk.
Evimize de yeni şeyler almıştık. Her köşesinde anımız vardı. Her anımızın fotoğrafını çektiğimiz için de sürekli fotoğraf çıkarttırıyoduk. İkimizde de bi kutu dolusu fotoğraf vardı.
Chelsea kulüp olarak düşüşte olduğu için Hakim de etkileniyodu ve işler yolunda gitmemeye başlamıştı. Ajax döneminden sonra daha çok yükselmeyi beklerken düşüş yaşaması Hakim'i çok etkilemişti. Son zamanlarda çok çalışıyodu. Benim de okulum vardı.
Bu arada ben bölüm değiştirip açığa geçmiştim. Hedefim de fizyoterapist olmaktı. En büyük hayalim Galatasarayda çalışabilmekti. Hedefime yavaş yavaş yaklaşıyodum. Açıktan liseyi bitirdiğim için üniversiteye yaşıtlarımdan erken başlamıştım. Son yılımdı ve staj yeri arıyodum. İlk hedefim Galatasarayda çalışmaktı ama zor bir ihtimaldi. Yine de pes etmeyip şansımı deniyodum. Bi yandan da İspanyolca ve İtalyanca kurslarına gidiyodum.
Son zamanlarda ikimiz de yoğunduk. Benim için sorun olmuyodu yine Londraya gidip geliyodum ama Hakim için aynısı söylenemezdi.
Kavgalarımız son zamanlarda çoğalmıştı. Hakim hem takımla hem de bireysel antrenmanları yüzünden bana fazla zaman ayıramıyodu. Çok sorun etmemeye çalışıyodum ama boş zamanlarında da arkadaşlarıyla vakit geçirip beni kenara atması canımı sıkıyodu. Her çekindiğimiz fotoğrafı paylaşan çocuk artık hiçbi şeyimizi paylaşmaz olmuştu.
Destek olmaya çalıştığım zamanlarda beni kendinden uzaklaştırıyodu. Yavaş yavaş iki yabancıya dönmüştük. Telefonla konuşmalarımız da azalmıştı. Zaten her konuşmamızın sonu kavgayla bitiyodu.
Aileme durumu yansıtmıyodum ama içten içe çok etkileniyodum. Çökmüş haldeydim. Notlarımı düşürmemeye çalışıyodum. Arkadaşlarımın her şeyden haberi vardı. Zaten bi tek onlarla dertleşebiliyodum.
Doğum günüme bir iki gün kalmıştı ve Hakimle aramız yine limoniydi. Ailem de farksız sayılmazdı. Evin içinde sürekli bi huzursuzluk dolanıyodu.
