Ünlü Müsün Sen?| Yarı Texting

0.6

Cıbıl cıbıl bir bölüme hellllooo auqhquahwuha

•

“Off Gecenin Karanlığının çıkardığı yeni şarkıyı dinlediniz mi?”

“Çok iyi, gelirken bile onu dinleyerek geldim.”

“Bende beğendim sözleri çok iyi.”

“Ben böyle şarkılar dinlemem, biliyorsunuz ama... Bende dinledim ve gerçekten çok güzel.”

“Çok içten söylüyor Ulus, harika ötesi!”

Yayınevine gelmiştim ve sohbet ederken konu birden buraya gelmişti. Herkes fikirlerini belirtirken ben sessiz kaldım.

Kapının tıklaması ile herkes başını kapıya çevirdi. İçeriye güvenlik girdi, ellerinde ki çiçeklerle.

“Paye hanım, bu çiçekler size gelmiş.” denmesi ile kaşlarımı çattım. Güvenliğin bana doğru gelmesi ile çiçekler bakış açıma girdi.

Bu çiçekler...

Anemon...

Anemon çiçeğiydi.

Önüme konulan çiçekler ile duraksadım. Çiçeğin üzerinde olan notu fark ettiğimde elimi çiçeğin arasında ki nota uzandım. Parmaklarım notu kavradı ve gözlerim yazılan yazı da dolandı.

Bir gece ansızın bana ilham oldun, bu çiçek de senin ilhamın olsun. Ona iyi bak, solmasına izin verme.

Kimden geldiği yazmıyordu ama bu mühim değildi. Çiçeği Ulus göndermişti. Yutkunarak bakışlarımı tekrardan çiçekte gezdirdim.

“Ooo kimden gelmiş bacım? Hayırlı birisi mi? ” diye yöneltilen soruyu yanıtsız bıraktım. Yerimden kalktım, sandalyenin arkasına astığım ceketi üzerime geçirdim. İki elimle birden çiçeği saksıyla kavrayarak kapıya doğru yöneldim.

“Görüşürüz.” diyerek kapıdan çıktım.

Yayınevine 5 dakika uzaklıkta olan cafeye doğru yürümeye başladım. Bir yandan çiçeğe derin derin bakıyor, bir yandan ise düşmemek için önüme bakıyordum.

Bana çiçek almıştı, hemde anemon. Bu benim için çok özeldi. Haberi var ya da yok, biliyor ya da bilmiyor, hissediyor ya da hissetmiyor. Fakat şuan içim mutluluk ile kaplıydı. Yüzümde kocaman bir gülümseme ile yürüyordum.

Birileri için sıradan ama benim için çok özeldi.

Cafeye girdim ve kahve söyledim. Kahvenin gelmesini beklerken ben hâlâ gözlerimi çiçek de gezdiriyordum. Saksıyı etrafında döndürüyor, tek tek yavaşca bakıyordum. Her bir bakışta, içim daha çok ısınıyordu. Her geçen saniye yüzümde daha geniş tebessüm beliriyordu.

“Buyrun kahveniz efendim.” diyerek masaya konulan kahve ile bakışlarımı çiçekten çektim. Kahveden bir yudum aldım ve cebimde ki telefonu çıkardım.

Wattsapa girdim ve onun profiline tıkladım.

Paye: Teşekkür ederim.

Paye: Çiçekler.. onlar çok güzel.

Paye: Bakışlarımı alamıyorum çiçekten.

Paye: Aldığım en güzel hediyelerden birisiydi.

Paye: Anemon, hep benimle olacak.

Ulus: Umarım senin bana ilham olduğun gibi çiçekler de sana ilham olur.

Paye: Şimdiden ilham oldu bile:)))

Paye: Teşekkür ederim tekrardan

Ulus: Ne mutlu bana diyorduk o zaman, değil mi?

Paye: Yauqbquahauaha