Karşımda usulca çorbasını kaşıklayan bu çocukla ne yapacağım ben? Gözleri ağlamaktan kızarmış, şişmiş bir haldeyken onu evden atamam. FEVRİ KARAR VEREN AKLIMI SİKEYİM!
"Biraz daha ister misin?"
Yüzüme aval aval bakıyor. Salak mı ne...
"...Lütfen."
Tanrım, bu kadar aç olduğunu bilseydim çorbayla yetindirmezdim.
"Tabi. Başka bir şeyler ister misin?" "H-hayır. Teşekkür ederim."
Bir de utanıyor deli olacağım şimdi.
"Sanırım kalıcak bir yeriniz yok. Çok ani olacak ama... İsterseniz burada kalabilirsiniz. Bir ev arkadaşına ihtiyacım var."
Hayır yok. Ev arkadaşı sevmem, birisiyle aynı ortamda bulunmak bile midemi bulandırıyor. Soobin malına zor tahammül ederken bir de Jay çıktı başıma. Bunu nasıl hayatıma bir anda soktum?!!
"G-gerçekten mi??"
Oha! Bu ne böyle gözleri bir anda güneşten daha parlak oldu.
"Evet..."
NE EVETİ AMIN FERYADI NE EVETİ?!! Kendimle kavgalıyım aga şu saatten sonra dilim ve ben kavgalıyız.
"CİDDEN Mİ? O-oh teşekkür ederim."
Bir de utanıyor bak yanaklarını ısırı- Ne diyorum lan ben???
"Hm evet. Burada tek başıma yaşamak oldukça zor. Eğer isterse-" "İsterim ÇOK İSTERİM!"
Oh... Gözleri parlıyor resmen.
"Eh o zaman anlaştık. Ama bir sorun var." "Nedir??" "Biz daha tanışmadık." "Oh... Doğru... Şey ben Beomgyu. Choi Beomgyu." "Memnun oldum Choi Beomgyu. Taehyun diyebilirsin bana."
Yine o gözlerle bakıyor bana. Pasparlak...
^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
