"ហ៎ាស... ឯងមានរឿងអី???" ថេយ៉ុង
"គេនោះរអ៊ូដាក់ខ្ញុំមួយសន្ទុះហើយ... បងមើលទៅនៀក... បងមើលរូបរាងគេឈរសម្លក់ខ្ញុំន៎ក..." ថេយ៉ុង
"ឯងធ្វើអីខុសទើបគេរអ៊ូដាក់ឯង!!!!" ជីន
"ខ្ញុំមិនបានធ្វើអីដាក់គេទេតែ... តែ..." ថេយ៉ុង
"តែខ្ញុំបានទៅចាប់ដៃនារីម្នាក់មានមុខស្រដៀងជូអុីនដែលធ្វើឲ្យនាងមានអារម្មណ៍ភ័យមិនស្ទើរដែរ..." ជីមីនស្រែកមកពីខាងក្រោយរួចក៏បន្តដើរមកអង្គុយលើសាឡុងទាំងកែវភ្នែកចង់សុីសាច់ថេយ៉ុង
"ទង្វើនេះដូចជ្រុលពេកហើយ..." ណាមជុន
"បងប្រុស... ខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនមានសុវត្ថិភាពយ៉ាងមិចមិនដឹងទេបងប្រុស... បងមើលគេទៅ... " ថេយ៉ុង
"អង្គរក្សមាន២នាក់ហើយឯងនៅមិនមានសុវត្ថិភាពទៀត???" ជីន
"បងធំ... បងគួរតែឲ្យអង្គរក្សទៅការពារគេ៥-៦នាក់ទៀតទៅ..." យ៉ុងគី
"បងគិតថាសមត្ថភាគគេខ្សោយជាងអង្គរក្សមែនទេបង???" ថេយ៉ុង
"មកសេអ៊ូលវិញមក" ជីន
"មិនទៅទេ... ខ្ញុំមិនទាន់បញ្ជាក់ថានាងគឺជូអុីនមែនឬមិនមែនផង" ថេយ៉ុង
"បើឯងហ៊ានធ្វើទង្វើបែបនេះម្ដងទៀតយើងណឹងចាប់ឯងចូលយន្តហោះៗទៅកូរ៉េវិញហើយ!!!!" ជីមីននិយាយចប់ក៏ដើរចូលបន្ទប់វិញទាំងមុខក្រហម
"បងឲ្យជីមីនទៅជាមួយគេពិតជាមិនខុសមែន..." ជេហូប
"គេប្រៀបដូចជាប៉ារបស់ខ្ញុំអញ្ចឹងបងដឹងទេ???? មិនមែនស្រួលទេ... គេរអ៊ូមិនចេះឈប់សោះ...." ថេយ៉ុង
"ឯងនៅថាឲ្យយើងទៀត!!!!" ជីមីនដើរចេញមកវិញ
"ទេៗ យើងគ្មានបាននិយាយអីទេ... ឈប់ហើយៗ" ថេយ៉ុង
"យើងឃ្លានហើយ... យើងចង់ញុាំអី!!!" ជីមីន
"ចាំបន្តិចយើងមើលម្ហូបសិនថាមានអីខ្លះ..." អំឡុងពេលអ្នកកម្លោះគីមលូកហោប៉ៅយកទូរស័ព្ទស្រាប់តែអ្នកកម្លោះប្ដូរទឹកមុខភ្លាមៗរួចក៏ដោះអាវក្រៅនោះចេញដើម្បីជជុះរកអ្វីម្យ៉ាង...
"ឯងកើតអីគីមថេយ៉ុង" ជីមីន
"នេះឯងដូចរកអី" ជេហូប
YOU ARE READING
Aster Lover
Romanceអូនតែងតែនៅក្បែរបង, តែងតែការពារបង និងជាអ្នកផ្ដល់កម្លាំងចិត្តឲ្យបងប្រៀបដូចជាចំណែកមួយនៃជីវិតបងដូច្នេះបងនិងសុំជាអ្នកការពារអូនវិញម្ដង... កុំទៅណាចោលបង...
