Blue Lock [ Nagi Seishiro ] × Reader

Son Nefes

Iyi okumalar dilerim

Bölüm 12 Son Nefes

1 hafta geçmişti bu olayın ardından. Tam 1 hafta. Herkes tedirgindi ve kendilerini antrenmana veremiyorlardı ben de dahil. Nagi arada bir bana yazıyordu. Nasıl olduğum ile ilgili. Aslında hepimiz iyiydik ama ruhumuz iyi değildi. Ruhumuz tedirgindi..
Yemeğimi odamda yemeye karar verdim. Koridorda giderken ayağım takıldı ve yere düştüm. Elimdeki yemeklerde düştü haliyle. Ayağa kalmaya calıştığımda karşımda biri durdu. Arkamı döndüm o kişiye karşı ve Blue Lock ' dan biri zannettim. O kişiye şöyle dedim yere eğilip yere düşen tabaklarımı toplarken
-Sorun olmazsa temizlik bezi ya da vileda getirebilir misin ? Gerçekten şu aralar çok sakarım nedense..
Sırtımda bir acı hissettim. Birşey saplanmıştı sanki. Doğruldum ve karşımdaki maskeli adama baktım. Kulağıma eğildi ve
-Sana demiştim küçük kız.. Sen ve babanın sonunu getireceğim. Tüm paranız her şeyimiz benim olacak. Her şeyiniz. Küçük kızı gitti. Geriye babası kaldı..
Gözlerim kararıyordu. Yere kapaklandım birden. Çıkan kısık sesim ile şöyle dedim ona
-Babamı bırak..
Beni dinlemeyip gidiyordu ve adımları daha da hızlanıyordu
-Lutfen..
Göz kapaklarım kapandı.. Her şey bulanıklaştı..

10 dakika sonra Nagi ' nin gözünden

Antrenman odasındaydım. Misaki nerede bilmiyordum bugün bizimle dersi vardı aslında. Tam çıkacakken ekranlarda Ego belirdi. Futbol hakkında birkaç şey söyledi. Sonra arkasında bir gölge belirdi ve kan..
Ego yaralanmıştı. Bayılmıştı. Herkes şaşkın şaşkın bakıyordu. Reo ile benim ise gözlerimiz fal taşı gibi açılmıştı. Adam konuşmaya başladı.
-Sizi küçük köleler. Jinpachi ve Misakı ' nin buradan gitme vakti geldi. Sizi bırakacağım. Çünkü benim derdim onlarla. Eğer yoluma çıkarsanız , neler olacağını siz düşünün.
Ekran kapandı güvenlik görevlileri bir o yana bir bu yana koşuşturuyordu. Benim aklımda ise tek birşey vardı.
Misaki..
Ölmüş olamazdı değil mi ? Beni böyle bırakmazdı.. Daha ona duygularımı bile söyleyememişken..
Hızlıca koridora çıktım gezmeye başladım tüm koridorları. Reo peşimden geliyordu. Bizi koridorda gören Isagi ve Bachira da . Dördümüz arıyorduk Misaki ' yi. Görevlilerinin oluşturduğu bir kalabalık gördüm. Biri ambulans çağırıyordu. 5 dakikaya burada olacağını söylüyordu diğer herkese. Onların arasından girince beni buraya alamayacaklarını söylediler. Hızlıca girdim ve onlara aldırış etmedim. Tekrar biri müdahale etmeye çalışınca şöyle dedim
-Bırak beni
O kadar sert söylemiştim ki adam olduğu yerde kaldı. Baktığımda ise ben kalakaldım. Bu Misaki ' ydi. Kanlar içindeydi. Yanına gittim. Yere eğildim.
-Misaki dedim titreyen sesimle.
Kolumla başını tuttum.
-Misaki uyan lütfen
Uyanmıyordu
-Misaki , lütfen
Bu olamazdı. Hem de hiç. Arkamda ki Reo Bachira ve Isagi öylece bakıyorlardı. Şoktalardı.
Bir hareketlilik hissettim kolumda. Misakı gözünü açmıştı. Şöyle diyordu kısılmış sesiyle
-Nagi
-Cok şükür uyandın. Lütfen kapatma gözlerini , söz mü
-Söz , dedi
-Canım acıyor dedi hemen ardından
-Ambulans gelecek birazdan , dayan nolur
-Babam , nerde nasıl
Sessiz kaldım birşey olduğunu fark etti. Gözleri doldu. Göz yaşları ıslattı yüzünü.
-Ölmek istemiyorum , babam benim herşeyim. Babama birşey olmasını istemiyorum. Lütfen birşey de Nagi
Sustum öylece sustum sessizce ağlıyordu. Göz kapakları tekrar kapanacaktı..
-Baban iyi olacak , kapatma gözlerini dayan nolur
Bir güvenlikçi ambulansın geldiğini söyledi. Misaki ' nin gözleri kapanmadan önce bana söylediği şey şu oldu
-Özür dilerim Nagi.. Sözümü tutamadım..
Gözüm doldu ne yapacağımı bilemedim. Sessizce yerde eğilmiş Misaki ' nin kollarımdan alınıp sedyeye kaldırılışını izledim..

Şimdilik bu kadarr. Akşama doğru yeni bölüm gelir ballarımm! Okuduğunuz için teşekkürler ! Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın !