Blue Lock [ Nagi Seishiro ] × Reader

V takımı kardess

Evett Yazar chan çok sinirli 😡😡 çünkü yanlışlıkla 4 ve 5 . Bölümün taslaklarını sildim ve yeniden yazmak zorunda kaldım..
Neyse olur öyle hatalar dimi 😍
Sonra yeniden yazdım 😏😏
Hadi bakalımm son 2 bölüm daha aticam ondan sonra yarına kısmet artık 🤩🤩
Hikayeme oy kullanmayı ve yorum yapmayı unutmayın ( Yazar chan sevinmiş olur )
İyi okumalar canlarimm
★

4 . Bölüm
V takımının kapısına geldim ve içeri girdiğimde yine herkes bana bakıyordu 🙂 . Yeter.
Neyse ki babiskomun sayesinde herkesin dikkati yine ekrana çevrildi. Kapıda dikildiğim için bir kişi bana çarptı . Dönüp ona baktığımda bu o çocuktu. Beyaz saçlı 190 boyundaki çocuk
-Özür dilerim dedi
-Sorun değil
Dedikten sonra arkasından mor saçlı bir çocuk geldi
-Aa merhaba sen de kimsin ? Yeni geldin büyük ihtimal ben Reo bu da Nagi dedi daha demin bana çarpan çocuğu göstererek
-Memnun oldum Reo ben de Misaki . Evet yeni geldim normal de istemiyordum ama aile zoruyla diyelim
-Anladım ! Bende memnun oldum tanıştığımıza dedi ve gülümsedi
Her zaman ki gibi antrenman yaptık . Hepsinin çevikliğine ve top surmelerine baktım. Bence gayet iyilerdi. Biraz daha antrenmanla daha iyi olabilirlerdi.
Antrenman yerinden çıktıktan sonra odama gittim ve  sonunda odama bir TV gelmişti. Mutluydum 🤩🤩

         Ego diye diye hayatımı bitiren baba bozuntusu

Misaki
Tv için teşekkürler dady 😏😏

Ego
™

Bu da her şeye ™ yazmasa mi artık.. Gına geldi..
Günlük işlerimi hallettim . Duş aldım her yeri temizledim ve düzenledim. Bir anlığına bakışlarım masaya kaydı annemin fotoğrafına . Boynumdaki kolyeyi açıp içindeki resmi ve notu okumak için elime alacağım sırada kolyenin boynumda olmadigini fark ettim. Umarım kaybetmemişimdir çünkü o annemden kalan bir hatıraydi. İcinde ikimizin yan yana olan bir fotoğrafı vardı. Ben elimde top tutuyordum. Küçükken maç yaptığımız zamanlar geldi aklıma. Odamda baktım fakat yoktu. Antrenman odalarına baktım. Takım odalarına da. Yoktu. Nerede olduğunu merak ediyordum ve kaybetmek istemediğim bir şeydi . Lütfen kaybolmuş olmasın. Lütfen.
4 saat sonra
Saat akşam 8 olmuştu. Her yeri aramama rağmen hiçbir şey bulamamıştım. Ağlamak üzereydim gerçekten en sonunda pes ettim ve odama gittim. Yastığa yüzümü gömdüm ve nerede olabileceğini düşünüyordum hâlâ. Ayağa kalkıp masamın üstüne oturdum ve gunlugumu çıkarıp anneme not yazmaya başladım bunu küçüklüğümden beri yapardım

Sevgili annem ,

Biliyor musun Blue Lock diye bir yere geldim. Babam sayesinde . İlk başlarda gelmek istemesem de şimdi o kadarda yabancı değilim buraya ama seni özlüyorum. Keşke eski günlerdeki gibi beraber maç yapsaydık " senin küçük forvetin " olmaya devam etseydim. Bugün bana küçükken verdiğin o kolyeyi kaybettim. Çok özür dilerim. Lütfen beni affet. Seni seviyorum anneciğim

Senin küçük forvetin , Misaki

Bunları yazdıktan sonra defteri kapattım ve çekmeceye koydum. Yatağıma tekrardan uzandım ve öylece durdum ..
Ta ki kapım çalana kadar..
Karşımdaki Nagi ' ydi
-Neden geldin Nagi ? Bir sorun mu var ?
- Yok sadece bir kolye buldum ve senin olup olmayacağını merak ettim
Elindeki kolyeye baktım bu benim kolyemdi heyecanla Nagi ' ye sarılıp şöyle dedim
-Çok teşekkür ederim ! Saatlerdir bunu arıyorum biliyor musun !
O da aynı şekilde bana sarıldı sonra ne yapıyorum ben kafasıyla hemen Nagi ' den ayrıldım ve tekrar teşekkür ettikten sonra iyi akşamlar diledim..
Ver sonra uyudum başka ne yapabilirim girl 😏😏

VEEEE BU KADARRRRRR
İYİ BAKİN KENDİNİZE BALLLLARİRİRİİRRMM
💋💋