Bu hikayede geçen tüm olaylar ve kişiler, tamamiyle hayal ürünüdür. İyi okumalar.
Bu işi neden severek yaptığımı sorguluyordum, mesleği yüzünden ön yargıyla yaklaşılan bir çok insan olabilir bu dünyada, gayet normal.
Benimki apayrı türdendi.
Ben Ülfet Yaman. İnsanların randevu alabilmek için telefonlarda saatlerini harcadığı o hastanenin Adli Tıp Uzmanıyım.
Yanıma atanan stajyer çocuk, muhtemelen oldukça başarısız bir güne daha hazırlanıyordu.
Fazla dikkatsizdi, çok duygusaldı ve tepkilerini kontrol altında tutmayı bir türlü öğrenememişti.
Belki de ona hastanenin ayak işlerini yaptırmalıydım, evet bu kesinlikle harika bir fikir.
"Yiğit, son kez söylüyorum. Kendine hakim ol ve işine odaklan."
"Kusura bakmayın hocam, her seferinde sanki ilk defa görüyor gibiyim."
"Evet, onu anladık. Son üç aydır ilk defa ölü görüyor gibisin, hemde her gün!"
"Burdayım, bugün sizi şaşırtacağım hocam."
"Boneni düzgün takmış olsaydın bile şaşırırdım biliyor musun?"
Yaptığım iğnemeyle birlikte dün yaptığı saçmalığı da tekrardan yüzüne vurmuştum.
"Şimdi dışarı çık, eldivenlerini çıkart ve yeniden sterilize ol."
"Neden?"
"Dışarı çık, bunu neden söylediğimi düşün, bul ve sonra sterilize ol Yiğit."
"Tamamdır hocam." dedikten sonra koştur koştur çıktı.
Allah aşkına, diğerleri nerede?
"Merhaba hocam, bugün gelecek maktulün dosyası."
"Sonunda, bugün her zamankinden daha mı yavaş, bana mı öyle geldi Bahar?"
"Havaların soğuması hepimizi etkiledi hocam."
Kendi adına konuş, soğuk hava iyidir.
Elimdeki dosyayı araladım, bakalım sen kimsin?
Maktul otuzlu yaşlarında, cezaevinde uğradığı saldırı sonucunda öldürülmüş.
Ölüm sebebi az çok tahmin ediliyor, ama yine de kesin sonuç için otopsi kararı çıkartılmış.
Bir erkek için ne acı bir ölüm şekli, acaba hangi suçtan girdin o deliğe?
Dosyayı masaya bırakıp hazırlık için odadan çıktım.
"Hocam, olmuş mu?"
Arkamı döndüğümde maskesini elinde tutan Yiğit ile göz göze geldim.
"Ağzına tak ağzına, içeri gir beni bekle."
"Tamamdır hocam."
Otopsi salonuna girdiğimde cesedin ve diğer Hekimin hazır olduğunu gördüm.
"Bugün nasılız bakalım?"
"Etraf harika kokuyor, çok iyiyim." diyerek Hekim arkadaşım Ceren'e minik bir iğnelemede bulundum.
Kendisinden çok haz etmezdim, hatta zorunda olmasam konuşacağım son insan bile olamazdı.
Bu hastaneye geçen sene atandığından beri benimle otopsilere katılarak kendisini geliştiriyordu. Etik kuralların dışına çıkıp otopsiyi teknikerlerle baş başa yapmak için Başhekimle görüşmüştüm, buna onayının olmadığını açıkça belli etmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OTOPSİ
AcakAdli Tıp Uzmanı olarak çalıştığım hastanede gördüğüm maktuller bana zaman zaman ağır gelebilirdi, bu çok normal. Ama sonunda gömülmeleri ve benden uzaklaşmaları şart. Yanlış olan ise ellerimle kestiğim, atmayan kalbine dokunduğum adamı ertesi gün ka...
