Hicran olmaz...

2.6K 164 45
                                    

3 ay sonra gelen yeni bir bölümle merhabaa merhaba🥹

HİCRAN 🤍

Dünya üzerinde bir yerlerde mucize denen bir şey varsa.

O şu an tüm bavullarını toplayıp bana gelmeli.

Bunca yıldır yaşarım ben hiç şimdiki çaresizliği tatmamıştım.

Annemin ölümünde yada babamın başına gelenlerde.

Çünkü onlar hak yazmasıydı, benimse şu an yaşadığım şey kul arzusu.

Kul arzusu...

Daha iyi anlatacak bir kelime var mıydı?

Babamı üzmemek için elimden geleni yapıyordum.

Fakat göğüs kafesimin üzerindeki karartı beni soluksuz bırakıyor...

"Bu nasıl Hicran? "

Gözlerim Hamit'in elinde tuttuğu Trabzon kelepçesine dönerken.

Burnumdan içeriye sert bir nefes çektim ve gözlerim sızlayan genzimle yaşarırken soluk bir gülümseme ile bana gösterdiği kelepçeyi inceledim.

"Beğenmediysen eğer, başka bir şeyler bakabiliriz."

Yumuşak sesi ile bakışlarım yüzüne dönerken, bana heyecanla bakan gözleri üzerimde sabitlendi.

"Ne oldu?" Alnı kırışırken şaşkınlıkla fısıldıyordu.

"H-hiç bir şey olmadı..." söylediğimin aksine sağ gözümden aşağıya bir damla yaş aktı.

"Hicran... ağlama..."

Elindeki altın kelepçeyi yavaşça kuyumcunun tezgahına bıraktı ve bedenini bana döndü.

"Üzülmeni istemiyorum Hicran, ben seni üzmek için girmedim hayatına..."

Titreyen sesi ile bakışlarımı yere indirdim ve gözlerimi sıkıca yumdum.

'Kendine gel Hicran...'

"Seni gördüğüm ilk günden beri seviyorum ben, hep bu günün hayalini kurmuştum anlamıyorsun... "

"Benim... iş yerine geçmem gerek, gecikeceğim..."

Fısıltılı sesimle geriye doğru bir adım attım ve bakışlarımı kuyumcunun kapısına çevirdim.

"Baban seninle konuşmadı mı? Artık Boratav şirketlerinde çalışmanı istemiyorum, aslına bakarsan çalışmanı hiç istemiyorum Hicran, bundan sonra hiç bir şeyin eksik olmayacak.." yüzündeki geniş gülümsemeyi görmemle öfkeyle gözlerimi gözlerine çevirdim.

"Babam bana böyle bir şey söylemedi. Söylemez. Neden biliyor musun! Çünkü kabul etmeyeceğimi bilir. Bir gün adamın biriyle evlenip kendimi baktırayım diye okumadım ben onca yıl o okulu. Öyle sen çıkacaksın deyince de çıkacak değilim."

"Ben sadece..."

"Seni anlıyorum ben, tıpkı Annen gibi evde oturup zaman içinde dönüşeceğin canavara bakıcılık yapayım istiyorsun ama hayır. Bu evliliği babam istedi diye kabul ettim. sen benim gözümde her zaman Hamit abi olarak kalacaksın. Ve hayatım hakkında düşünme yada karar verme hakkını da sunmuyorum sana. Anladın beni değil mi Hamit abi!"

Ansızın patlayıp ansızın dinen öfkem ile şaşkınlıkla yüzümde gezdirdi gözlerini.

"Beni sevmediğini biliyorum Hicran ama seveceksin. Bir ömrü alsa sana kendimi sevdireceğim... yemin ederim sevgimin büyüklüğü karşısında sen de sonunda pes edeceksin."

GÖNÜL KUŞU +18 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin