Scar ☯︎ R. Sukuna [✓]

☯︎9

Amaya heyecanını bastırarak arama tuşuna tıkladı ve kamerasını kapatıp ekranı masasındaki kitaplarına yasladı.

Sukuna teklifini kabul etmişti.

Kız heyecanını bastırıyor olsa da aynı şey Sukuna için geçerli değildi. Aramayı yanıtlamadan önce sesini sabit tutmayı denese de başarılı olamamış, daha fazla bekletmemek adına telefonu masayı görecek bir pozisyona getirip arka kamerayı açarak yanıtlamıştı. Hata yapmaktan korkuyordu. Sonuçta her gün birileriyle görüntülü konuşmuyordu.

"Merhaba Sukuna-chan!"

Oğlan, Amaya'nın heyecanlı çıkan tatlı sesini duyunca daha çok panikledi. Kalp atışları hızlandı ve boğazını temizleyip karşılık vermeye çalıştı.

"Merhaba." Sesi beklediğinden daha kısık çıkınca içinden küfretti ve sandalyesine oturup ellerini masada birleştirdi.

Amaya da Sukuna'nın sesine şaşırarak güldü. "Sesin Yuuji'ninkine hiç benzemiyor. Bu kadar kalın olacağını tahmin etmemiştim." Kısa bir sessizlik olduğunda tekrar konuştu. "Görüldü yiyiyorum gibi hissettirdi, teşekkürler."

"Kusura bakma." Şimdi sesi daha gür çıkıyordu.

"Bu arada ellerin güzelmiş."

"Teşekkürler." Oğlan ellerini aceleyle ekrandan çekip yanmaya başlayan kulaklarına bastırdığında Amaya, yaptığı hareketi görmüş gibi kıkırdadı.

"Neyse, nasılsın?" dedi konuyu geçiştirmek için.

Sukuna derin bir nefes aldı. "Sanırım bugün de ders çalışamamak istiyorsun Amaya-chan."

"Altı üstü nasılsın dedik. İyi be, başlayalım hadi."

Sukuna ders anlatmaya başlayalı yarım saatten fazla olmuş, Amaya'nın dikkati ilk birkaç dakikada dağılmaya başlasa da toparlayıp odaklanmış, şimdi de su molası vermişlerdi.

Fırsattan istifade konuşmaya çalışan Amaya bir türlü sorularına istediği gibi cevap alamıyor, alamadığı cevaplar karşısında kendi kendine gözlerini deviriyordu.

"Hey Suku!"

"Efendim?" dedi oğlan aniden kendisine seslenen sese karşılık. Suyunun son yudumunu alıp bardağı yan tarafa bırakarak üstünden geçtikleri konuların notlarını toparladı ve masanın altındaki bölmyeye koydu.

"Kameralarımızı açmaya ne dersin?"

Sukuna, yutmakta olduğu suyu soluk borusuna kaçırırken çoktan öksürmeye başlamıştı. Amaya ise endişeli bir şekilde tekrar seslendi.

"İyi misin? Ne oldu?"

Aslında Sukuna'nın, ders anlatma teklifini bile zar zor kabul ettiğini, böyle teklifler yapmaması gerektiğini biliyordu. Yine de şansını denemeden duramıyordu.

"Tamam, peki ben açabilir miyim?"

Oğlan kendini toparladığında bir saniyeden daha kısa sürede cevapladı.

"Hayır."

"Ama neden?"

"Mantıksız, ayrıca dikkatimiz dağılır."

"Tamam." Amaya muzipçe gülüp önündeki kağıtlara döndü tekrar. Oğlanın sesindeki heyecanı fark edebiliyordu.

"Yorulduysan başka bir gün devam edebiliriz."