Rosey - een FM story

3

Een halfuurtje later rijden we weer terug naar het bureau. Ik mis mijn oude huis niet, maar ik mis wel mijn moeder... De meeste kinderen uit mijn oude klas hebben wel een moeder en een normale vader. Vanavond moet ik weer terug naar mijn huis, want dan zit de werkdag erop. Waarschijnlijk is mijn vader dan weer dronken en verkracht hij mij weer. Of hij slaat mij, maar meestal is het het eerste.

'Rosey? Waar zit je met je gedachten?' vraagt Eva als we bij het politiebureau zijn aangekomen. Ik ben dit werk gaan doen omdat ik mijn vader in de cel wil krijgen en omdat ik mijn moeder wil vinden.

'Oh, nergens hoor,' zeg ik snel en Eva kijkt mij vragend aan, maar ze zegt niks. Misschien moet ik het Eva wel gewoon vragen, ik weet het niet. Met z'n drieën lopen we het kantoor van Flammand in. Eva leunt tegen de muur en ik ga op één van de stoelen zitten. Nadat we Flammand op de hoogte hebben gebracht van de nieuwe aanknopingspunten, gaan we weer aan onze bureaus zitten. We hebben nu even niets te doen...

'Hebben jullie zin om wat te gaan drinken?' vraagt Eva aan mij en Wolfs.

'Is goed,' antwoord Wolfs.

'Lekker,' zeg ik. Het liefste wil ik mijn vest uitdoen, omdat het zo warm is, maar niemand mag de blauwe plekken op mijn armen zien... Dan krijg ik er vervelende vragen over en dat wil ik niet.

'Rosey? We zijn er,' hoor ik Eva zeggen. Blijkbaar was ik weer heel erg ver weg met mijn gedachten. Dat gebeurde de laatste tijd veel vaker. Ik doe de deur van de auto open en stap eruit. Met z'n drieën lopen we naar een klein restaurant. Eva besteld een chocomel, net zoals mij... Ik ben dol op chocomel, geen idee waarom... Eva houd er blijkbaar ook heel erg veel van.

'Moet je je vest niet uitdoen? Het is zo warm,' zegt Eva en ik verstijf en de tranen springen in mijn ogen.

'Nee, dat hoeft niet...' zeg ik zacht en drink een paar slokken van mijn chocomel.

'Waar woon je eigenlijk?' vraagt Eva om een ander onderwerp aan te knopen.

'Hier in Maastricht. Bij mijn vader...' zeg ik zacht. Ik wil niet aan vanavond denken, als ik weer terug moet naar mijn huis en dan zal mijn vader mij weer slaan of verkrachten...
'Oké... Is het leuk bij jullie thuis?' vraagt Eva.
'Prima,' lieg ik. Ik kan de waarheid toch niet vertellen? Dat mijn vader mij verkracht en slaat wanneer hij daar zin in heeft? Een halfuur later rijden we weer terug naar het bureau. Rond half zes gaat iedereen naar huis. Ik blijf zo lang mogelijk zitten, want ik wil niet naar huis...
'Roos? Wat is er?' Eva's stem haalt mij uit mijn gedachten.
'Niks. Ik heb alleen niet zoveel zin om naar huis te gaan,' zeg ik dan maar. Het is de waarheid.
'Waarom niet?' vraagt Eva en ze gaat naast mij zitten. Ik begin zachtjes te snikken en Eva slaat haar arm beschermend om mij heen.
'Dat doet er niet toe,' zeg ik 5 minuten later.
'Ik heb een pension. Wil je misschien vannacht daar logeren?' vraagt Eva.
'Graag. Maar ik moet wel even langs mijn huis om mijn spullen op te halen. Met tegenzin loop ik naast Eva naar haar auto en dan rijden we naar mijn huis.