Rosey - een FM story

9

'Ik ga alleen naar binnen,' zeg ik vastbesloten tegen Eva en Wolfs als we voor mijn huis staan. Eva kijkt mij vragend aan maar knikt dan wel.
'Doe voorzichtig,' zegt ze zacht en ik omhels haar even snel en pak dan de sleutel onder de deurmat vandaan en loop naar binnen. Ik kijk nog 1 keer achterom en sluit dan de deur achter me. Mijn vader staat in de woonkamer. Ik hoor iemand snikken. Mijn vader heeft Lindsay geslagen!
'Laat haar met rust!' ik wil mijn pistool pakken, maar doe het dan toch maar niet omdat ik Lindsay dan laat schrikken en dat wil ik haar niet aandoen.
'Waar was je vannacht?' vraagt mijn vader kwaad en hij loopt naar mij toe. Een klap. Volop in mijn gezicht. Dat word dus een blauwe plek.
'Ik... Ik woon bij mijn moeder, waarvan jij jarenlang hebt gezegd dat ze dood was!' ik ben doodsbang voor mijn vader, maar wil dat liever niet laten merken waar hij bij is. Ik weet dan zeker dat hij mij gaat slaan of nog erger...
'Je moeder is dood!' schreeuwt mijn vader. Weer een klap. Op dezelfde plek in mijn gezicht als net.
'EVA!' schreeuw ik bang en niet veel later hoor ik hoe Wolfs de deur open trapt. Eva komt naast mij staan en kijkt naar Lindsay die trillend op de bank ligt. Eva wil naar haar toelopen, maar word ruw vastgepakt door mijn vader.
'Laat me los, klootzak! Hoe durf je jarenlang tegen mijn eigen dochters te zeggen dat ik dood ben?! Dat ben ik dus niet!' Eva trapt mijn vader tegen zijn schenen zodat hij op de grond valt en haar wel los moet laten.
'Gaat het, mam?' vraag ik en loop naar Eva toe.
'Het gaat wel.' Eva staat op en loopt naar Lindsay toe. Eva tilt haar op en loopt met tranen in haar ogen naar mij toe.

'We gaan hier weg,' zegt Wolfs en we lopen de voordeur uit. Weg van hier. Weg van mijn huis waar ik jarenlang mishandeld en misbruikt ben...