Rosey - een FM story

15

Nadat ik Lindsay naar bed heb gebracht besluit ik zelf ook te gaan slapen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik doodmoe ben. Wat natuurlijk ook niet gek is door alles wat ik vandaag heb meegemaakt. Gelukkig hebben Eva, Wolfs en ik morgen vrij gekregen zodat we wat uit kunnen rusten. Het liefste was ik gewoon gaan werken, omdat ik zeker weet dat ik me ga vervelen. Waarschijnlijk gaan mijn gedachten dan weer de vrije loop en zie ik weer de gebeurtenissen van vandaag voor me. Vandaag is een dag die ik liever wil vergeten, ook al weet ik dat dat nooit gaat lukken.
'Roos?' Eva's stem haalt me uit mijn diepe gedachten. Ik zit nog steeds op de bank en ik denk dat ik de hele tijd stil voor me uit staarde, aan Eva's bezorgde gezicht te zien.
'Wat is er?' ik kijk Eva aan. Ze heeft een bezorgde blik in haar ogen.
'Wil je nog een film kijken of wil je liever naar bed?' vraagt ze. Ik denk na. Als ik naar bed ga weet ik zeker dat ik niet in slaap zou kunnen vallen en dan lig ik dus de hele nacht wakker, waar ik dus totaal geen zin in heb. Tijdens de film weet ik zeker dat ik niet aan de verschrikkelijke gebeurtenissen van vandaag kan denken doordat ik altijd diep in een film zit als ik eenmaal een film aan het kijken ben.
'Liever een film kijken,' zeg ik uiteindelijk dan toch. Wolfs zet de tv aan en ik ga dicht tegen Eva aanliggen. Het voelt vertrouwd bij haar, ook al ken ik haar pas een week. Ze is dan wel mijn moeder, maar ik heb haar nooit echt goed leren kennen. Na de film drinken we nog even snel wat en dan gaan we slapen.
'Rosey, wil je me morgen vertellen wat jullie vader bij jou en Lindsay heeft gedaan? Dan kan ik Lindsay's angst misschien beter begrijpen,' zegt Eva als ze met mij meeloopt naar de kamer van mij en Lindsay. Ik vertel Eva het hele verhaal. Dat ik verkracht en mishandeld ben wist ze al, maar ze wist nog niet dat Lindsay iedere keer moest toekijken hoe ik verkracht werd. Lindsay werd altijd geslagen als ze iets verkeerd deed. In de ogen van onze vader was dat altijd zo. Lindsay is een speels meisje die toen meer lawaai maakte. Telkens als ze lawaai maakte, werd ze geslagen door onze vader. Daarom is ze nu ook zo stil en bang.
'Meen je dat?' Eva kijkt vol ongeloof naar Lindsay die onrustig ligt te woelen in haar bed. Dat woelen komt doordat ze nachtmerries heeft van wat ze in al die jaren heeft moeten zien.
'Ja, helaas wel. Het spijt me, mam,' zeg ik zacht en Eva kijkt mij met tranen in haar ogen aan. Ik heb Eva nu alles vertelt, maar ik weet niet of dat wel zo'n goed idee is. Eva heeft het er heel moeilijk mee, en dat wilde ik haar besparen, maar dat gaat gewoon niet. De waarheid komt ooit aan het licht. Of je het nu wilt of niet.