"NOWA" (Miraculous Gabenath)

Rozdział IX

Tego samego dnia Gabriel otworzył drzwi rezydencji, by na progu ujrzeć swoją asystentkę. Wyglądała jeszcze gorzej niż kiedy widział ją po raz ostatni. Najgorsze były te siniaki i rany na twarzy. Ale na rękach przybyło jej śladów.
-Mówiłaś, że jesteś w dobrych rękach. - rzekł zawiedziony jej stanem zdrowia.
-No dlatego tu jestem. By znów się w nich znaleźć, chociaż na moment. - Gabrielowi zadrżało serce. Momentalnie rozłożył ręce i spytał:
-D-Dasz się przytulić?
-Tak. Chcę, żebyś mnie przytulił! - zapłakała. - Tak bardzo Cię potrzebuje... - rzekła i wpadła mu w ramiona. Gabriel oplótł ją swoimi silnymi ramionami.
-Ciii... wiem, że się boisz. Ale jesteś już bezpieczna. Przysięgam Ci, nikt więcej Cię już nie skrzywdzi. Nie pozwolę na to. A jeśli ktoś choćby podniesie na Ciebie rękę to osobiście zrobię mu krzywdę.
-Głupi paradoks... w takim razie musisz mi zrobić krzywdę...
Gabriel przejechał palcem po świeżej ranie na nadgarstku.
-Tak się cieszę, że wróciłaś. Naprawię wszystko, przysięgam. - to rzekłszy przycisnął ją sobie jeszcze mocniej do klatki piersiowej i zaczął jeździć otwartą dłonią po jej plecach zataczając przy tym kółka. Każdy ruch jaki wykonywał swoją gorącą dłonią był tak bardzo kojący i przyjemny, że za nic nie chciała go puścić.
-Przepraszam... - wybełkotała, po czym zemdlała trawiona od dawna gorączką prosto w jego objęciach.

Około trzeciej w nocy zerwała się z łóżka cała zlana zimnym potem i z szybko bijącym sercem. Złapała się za klatkę piersiową i określiła swoje położenie rozglądając się dookoła. Była w swojej sypialni. Najwyraźniej Gabriel ją tam przeniósł. Usiadła na łóżku i spojrzała w bok. Stał w progu. Stał i na nią patrzył.
-Co Ty tutaj robisz? - spytała wpatrując się w pościel.
-Pilnuję Cię. Krzyczałaś przez sen i spałaś bardzo niespokojnie. - wyznał. Nastała chwila milczenia, którą każdy poświęcił na swoje przemyślenia. - Prześpisz się dzisiaj u mnie?
Kobieta zmierzyła go wzrokiem, wstała i udała się w kierunku drzwi. Mijając Gabriela skierowała się na dół. Idąc obok niego dotknęła dłonią w ruchu jego klatki piersiowej i rzuciła zmęczonym głosem:
-Śniło mi się, że chciałeś mnie zabić. Idę na dół po coś do picia. Zaraz wracam.

Gabriel westchnął i odprowadził ją wzrokiem na dół. Oparł się o ścianę i głośno westchnął. Nagle do jego uszu dotarł dźwięk tłuczonego szkła, więc czym prędzej udał się na dół. Znowu zemdlała. I przy tym szklanka wypadła jej z ręki.

Po godzinie czasu znów się obudziła. Teraz leżała w dość niekomfortowej pozycji - na Gabrielu. On leżał na kanapie w gabinecie, a ona na nim. Czuła jego ciepło na swoim ciele, kiedy dłoń trzymał na jej plecach. Słyszała bicie jego serca, jego spokojny oddech. Podniosła się i wyszła. W tym czasie Gabriel zdążył się już przebudzić.
-Ciekawe, czy wróci... - pomyślał.
Po chwili znów pojawiła się w gabinecie. Chwilę przypatrywała się Gabrielowi, który zdawał się spać, ale w rzeczywistości miał tylko zamknięte oczy. Chciała odejść, ale nie potrafiła być taka brutalna. Znów się na nim położyła, oplatając jego szyję dłońmi, a on znów położył jej rękę na plecach.

Kolejny raz obudziła się w południe. W tym czasie Gabriel bandażował jej ręce. Marnym wzrokiem spojrzała w jego stronę.
-Dlaczego to robisz? - spytał nagle Gabriel.
-Miałam mu zadać to samo pytanie...
-Sama nie wiem... - odparła po chwili zastanowienia. - Może ze strachu. Albo przez moje ujemne poczucie własnej wartości. Carmen tyle razy powtarzała mi, że nic nie znaczę, że zaczęłam jej wierzyć. W końcu powtarzane wiele razy kłamstwo staje się prawdą.
-Chcesz o tym porozmawiać?
-Nie. Chcę Ci pomóc wrócić do tego co należy.
-Ale teraz moja kolej pomóc Tobie.
Nathalie wzruszyła ramionami.
-Ty już mi nie pomożesz... ale ja Tobie tak. - to rzekłszy wyjęła z kieszeni kolczyki Biedronki i pierścień Czarnego Kota, które wręczyła szefowi. - To dla Ciebie. Wykorzystaj słusznie ich moc.
Mężczyzna jeszcze dłuższą chwilę wpatrywał się w biżuterię, po czym rzekł:
-Już od dawna wiem, czego sobie życzyć. - wyznał głosem, w którym słychać było pewność i zdecydowanie.